نظر شما در خصوص عدم پوشش زنده تلویزیونی مسابقات تنیس گرند اسلم 2016 رولند گاروس از صدا و سیما

[PowerVu]

نوشته اصلی توسط Yashar

پخش نکن به درک
من ۱۰ ساله اصلا تلوزیون ایرانو ندیدم
سالی ۶۰ تومن می دی تنیسو با بهترین کیفیت می بینی
و همچنین فوتبال و کلی کانال مربوط به هر چی که دوس داری
تازه از جایی دارم این پستو می نویسم که حتی خیابوناش آسفالت نیست
پس نیازی هم به این حضرات و تلوزیون در پیدشون ندارم
من می دونم منظور نظر شما آشنا کردن آحاد مردم با ورزش مهیج تنیسه از طریق مجرایی که همه بهش دسترسی دارن ولی به نظر من بحث در مورد سیاسیت حضرات در مورد اشاعه ورزش آب در هاون کوفتنه
الویت آقایون فراتر از چیزایی هست که مورد نظر امثال من و شماست

دوست خوبم بنده هم همان‌طور که مدت‌هاست در جریان هستید، افکارم نزدیک به شماست اما این رو هم نباید از نظر دور داشت که همانطور که بهتر از بنده اطلاع دارید، رونق گرفتن این رشته ورزشی به واسطه پخش زنده مسابقات اون از صدا و سیما (البته به همراه صدای خالص برخورد توپ با راکت و Grunt بازیکنان و تشویق و هیجان تماشاگران در استادیوم) به سود همه هست. وقتی متقاضی این رشته زیاد بشه، از اونجا که اجاره دادن زمین برای تمرین و مسابقه، درآمد زاست، باعث می‌شه کم کم زمین‌های بیشتری در سطح شهرستان‌ها ساخته بشه و به خاطر رقابتی که به وجود میاد، از هزینه بالای اجاره کنونی، به مرور کاسته بشه. همینطور در مورد وارد کردن تجهیزات تنیس به ایران که باعث خواهد شد از این حالت خارج بشه که اکثر اونها تقلبی و کم کیفیت هستند و چون تشخیص بین اصل و قلابی اونها برای عموم ساده نیست، حتی به قیمت بالاتر از جنس اصل در حال فروش هست! به عنوان مثال شما ببینید الان یک دستگاه درست و حسابی توپ انداز تنیس که خراب کار نکنه رو میتونین پیدا کنین؟ اولاً اینهایی که هستند چه قیمت گزافی دارند و بعد ببینین چه مارکهای بی اصل و نسب چینی هستند و چه کارایی افتضاحی دارند.

یا مثلاً فرهنگ سازی که پخش زنده تنیس از تلویزیون میتونه ایجاد کنه اونقدر جنبه های مثبتی داره که باید در موردش ده ها مطلب نوشت. مثلاً من اصلاً یادم نمی‌ره اون سالی که مهذب نیا در قالب تیم ملی به میزبانی ایران در مسابقات دیویس کاپ بازی می‌کرد. حدود شش هفت سال پیش بود. حتماً شما هم یادتون هست. بازیکن عرب که روبروی مهذب نیا بازی می‌کرد، در موقعیتی قرار گرفت که یک توپ با ارتفاع زیاد در جلوی تور براش مهیا شد و اون هم طبیعتاً رفت جلو و محکم با زدن Smash در بالای سرش، اون توپ سرگردان رو به Winner تبدیل کرد. این ضربه در نزدیکی مهذب نیا به زمین برخورد کرد و بعد از کورت بیرون رفت. حدس می‌زنید تماشاگران ما که اون روز برای دیدن مسابقه اومده بودند چه عکس العملی نشون دادند؟ باورتون نمی‌شه اما همگی پس از ضربه اسمش حریف، یک صدا و با تمام قدرت، بازیکن بی نوای حریف رو « هو » کردند! من اصلاً در اون لحظه شوکه شدم و برای چند ثانیه مبهوت دور و برم رو نگاه می‌کردم که چرا این تماشاگران مثل مسابقات فوتبال فکر می‌‎کنند هر کاری در استادیوم 100 هزار نفری آزادی می‌کنند، اینجا هم مجازه.( البته اسم صحیحش باید «ورزشگاه 100 هزار پسری زندانی» باشه چون فقط پسرا حق رفتن دارند و من درش آزادی که نمیبینم هیچ بلکه اسارت و زندان رو میبینم که هیچ خانمی حق رفتن به اونجا رو نداره.) آخه وقتی طرف باید Smash رو بزنه تا امتیاز رو بگیره، آیا باید چون ما میزبان هستیم، به احترام میزبان، رها کنه و بگذاره برای دومین بار توپ در زمین خودش بخوره زمین تا امتیاز رو به ما بدن؟!!! یا اگر زد، باید اون رو با اووووووون شدت هو کنید؟ ای کاش ویدیوش رو داشتم تا می‌گذاشتم ببینید.

یا همین پارسال که کویتی ها اومده بودند تهران (اواخر تیر ماه بود) یادتونه که حین برگزاری دیویس کاپ بارون شدیدی گرفت و طوفان شد و مسابقه قطع شد؟ ای کاش اونجا می بودید و از نزدیک می دیدید که تماشاگران چه آبرو ریزی راه انداخته بودند... به محض اینکه سرویس دست کویت می افتاد، هو کردن با صدایی کر کننده رو شروع می‌کردند و جالب اینجا بود که در زمان رالی توپ که باید همه ساکت بشن، اونها شدیدتر از قبل هو می کردند و اصلاً نمیدونستند که این ورزش با والیبال و فوتبال فرق داره و فقط شما وقتی که بازی در جریان نیست حق شلوغ کردن و سر و صدا رو دارید. سرتون رو درد نیارم، هر چقدر داور طفلک خواهش میکرد که ساکت بشید، کسی گوشش بدهکار نبود و سر و صداها بیشتر می‌شد که کمتر نمی‌شد.

چشمتون روز بد نبینه، وقتی این سوت و همهمه ها ادامه پیدا کرد، سوپروایزر فدراسیون جهانی تنیس ITF اومد که به خاطر عدم تمکین میزبان به درخواست داور مبنی بر سکوت تماشاگران در هنگام زدن سرویس، می‌خواست چندین بار، بازی رو قطع کنه. نمی‌دونین مسئولین فدراسیون ما به چه خواهش و التماسی افتاده بودند که ناظر رو از این تصمیم درستش منصرف کنند. خلاصه با بدبختی به خیر گذشت. ما سالهاست در تمام کشورهای دنیا شیوه هواداری تنیس و تشویق رو می‌بینیم. در تمام دنیا وقتی حریف ضربه سرویسش رو می‌زنه و رالی شروع می‌شه، تمام تماشاگران تا به ثمر رسیدن اون توپ، سکوت می‌کنند یا جیغ بنفش می‌کشند؟ شما به من بفرمایید! آیا تا به حال در عمرتون دیدید که از اول تا آخر یک مسابقه، این اتفاق تلخ مدام تکرار بشه و تماشاگر اصلاً توجیه نباشه که آیا باید در هنگام رد و بدل شدن توپ سکوت کنه یا نعره بزنه؟ (اون هم با اون شدت که زمین رو روی سرشون گذاشته بودند)؟ واقعاً نبودید تا ببینید تماشاگرا چه عکس العملی نشون میدادن از خودشون. من که همینجوری فقط داشتم حرص می‌خوردم!

خب... خودمونیم، اینجا کسی غریبه نیست، به نظر دوستان، اگر این تماشاگران که تماماً جوان و نوجوان بودند، اگر قبلاً در تلویزیون مسابقات سطح اول تنیس جهان رو با صدای استادیوم تماشا کرده بودند، آیا این افتضاح که با ریش گرو گذاشتن مسئولین فدراسیون کشور به خیر گذشت رو رقم می‌زدند؟ وقتی این بمبهای متحرک هیجان، فقط توی عمرشون فوتبالهای لیگ برتر کشور (هیاهو برای هیچ) رو از نزدیک دیده اند که مؤدبانه ‌ترین تشویقش شیر سماور یا داور دقت کن هست یا مثلاً بهترین خوش و بش با تماشاگران حریف در اون پرتاپ سنگ و آجر و صندلی شکسته و آتش زدن سکوها با چاشنی پرتاب نارنجک دستی و ترقه هست، خب نتیجه می‌شه همین افتضاح کابوس‌واری که بنده اون روز دیدم و آرزو می‌کنم هرگز دوباره مشابهش رو نه خودم و نه هیچ کس دیگری نبینه.

این تنها یک اپسیلون فایده از پخش زنده تنیس با صدای استادیوم از صدا و سیما بود که همانا ایجاد فرهنگ صحیح هواداری در استادیوم‌ها و احترام به حریف هست.