مایکل چانگ

[archi]

مایکل ته پی چانگ 22 فوریه ی 1972 در هوبوکن نیوجرسی در خانواده ای از مهاجران تایوانی زاده شد . مادرش بتی دختر مایکل تونگ دیپلمات جمهوری چین مستقر در هند بود . بعدها مایکل تونگ سفیر کشورش در کامبوج شد . پدرش جو چانگ در چائوژوی چین متولد شد و در هفت سالگی به تایوان مهاجرت کرد . این خانواده پس از نقل مکان از هوبوکن نیوجرسی به سنت پال مینه سوتا فرزندشان را با تنیس آشنا کردند . برای اینکه مایکل امکانات بیشتری برای تنیس بازی کردن داشته باشد به پلاسنتیای کالیفرنیا و سپس شهر ساحلی انکینیتاس کالیفرنیا ره سپردند . مایکل توجه محافل تنیس امریکا را با بردن چندین تورنمنت رده های سنی پایه به خود جلب کرد از آن جمله نخستین عنوان ملی اش در دوازده سالگی . در سیزده سالگی برنده ی تورنمنت زیر شانزده ساله های فیستا بول شد . دو سال بعد تورنمنت های مختلف هارد کورت زیر هجده ساله ها را برد و سپس قهرمان زیر هجده ساله های پسران ایالات متحده شد . مایکل با شکست پل مک مک نامی در راند نخست یو اس اوپن جوانترین بازیکنی شد که یک بازی را در جدول اصلی مسابقات برده است . یک ماه بعد به سمی فاینال تورنمنت اسکاتزدیل آریزونا راه یافت و جوانترین بازیکنی شد که در یک تورنمنت مطرح حرفه ای به چنین مرحله ای راه می یابد . وی در شانزده سال و هفت ماهگی در سن فرانسیسکو نخستین تورنمنت تراز یک حرفه ای اش را برد . درخشان ترین رکوردی که چانگ بر جای گزارد فتح فرنچ اوپن در هفده سالگی بود . وی در حالی که هفده سال و 110 روز بیشتر نداشت تبدیل به جوان ترین بازیکنی شد که گرند اسلمی را برده است . چانگ استفان ادبرگ را در فینالی پنج سته شکست داد ، در حالی که پیش از آن در راند چهارم پس از نبردی حماسی ایوان لندل را هم در پنج ست کنار زده بود . با این دستاورد چشمگیر وی نخستین تنیسور امریکایی شد که از 1955 موفق به فتح اوپن فرانسه می شد ، افزون بر آن اولین امریکایی بود که از 1984 گرند اسلمی را توانسته ببرد و مهمتر از همه در آگست 1989 جوانترین بازیکنی شد که در تاپ فایو قرار می گرفت . در سمی فاینال اوپن امریکا در 1992 با استفان ادبرگ روبرو شد و در پیکاری نفس گیر که پنج ساعت و 26 دقیقه به طول انجامید و دراز ترین زمان را در تاریخ یو اس اوپن بر جای نهاد ، شکست را پذیرا شد . پس از فینال 1989 ، در سه گرند اسلم دیگر هم به دیدار پایانی راه یافت ، نخست در فینال آزاد فرانسه به سال 1995 که مغلوب توماس ماستر شد ، سپس در فینال اوپن استرالیا 1996 که از بوریس بکر شکست خورد و سرانجام در دیدار پایاتی آزاد امریکا 1996 که در مقابل پیت سمپراس بازنده شد . در فرنچ اوپن 1995 میشائیل استیچ را شکست داد و سپس قهرمان دوباره ی تورنمنت سرگی بروگوئرا را در سه ست متوالی در سمی فاینال از پیش رو برداشت ولی در فینال مغلوب ماستر شد . در استرالیای 1996 و اوپن امریکای همان سال در نیمه پایانی دو بار اندره اگسی را در سه ست شکست داد ولی در فینال هر دو سال مغلوب شد . در یو اس اوپن 1997 با حذف دور از انتظار سمپراس از تورنمنت توسط پتر کوردا بخت اول قهرمانی بود ولی از فرصت پیش آمده به درستی بهره نبرد و با شکست برابر پاتریک رفتر در سمی فاینال امیدهایش نقش بر آب شد . چانگ در تیم برنده ی دیویس کاپ امریکا در 1990 عضوی کلیدی بود ، چونان که در نیمه نهایی بازیها پیش روی اتریش ، چانگ پس از باخت در دو ست نخست مقابل هورست اشکوف بازگشتی پیروزمندانه داشت و با پیروزی در سه ست بعدی ، ایالات متحده را به نخستین فینالش از سال 1984 رهنمون کرد . چانگ در فینال دارن کهیل استرالیایی را در سه ست متوالی شکست داد و امریکا به پیروزی بر استرالیا قهرمان دیویس کاپ شد . بهترین عملکردش در مسابقات پایان سال در 1995 رقم خورد جایی که توماس ماستر و جیم کوریر را برد و سپس در سمی فاینال بر پیت سمپراس غلبه کرد ولی در فینال مغلوب بوریس بکر شد . مایکل در المپیک 1992 بارسلون هم حضور یافت ولی در دور دوم مغلوب خایمه اونسینز برزیلی شد . وی در المپیک 1996 آتلانتا با وجود اینکه در صورت شرکت، سید یک بود در مسابقات حضور نیافت . چانگ در المپیک 2000 سیدنی حاضر شد ولی در راند یک اوت شد . نخستین مربی مایکل ، پدرش جو بود . در سالهای اولیه ی اوج گیری اش در آوردگاه تنیس جهان توسط خوزه هیگوئراس هدایت می شد و در طی بیشتر سالهای بازی حرفه ای اش ، مربی اصلی وی برادرش کارل چانگ بود که چند بازی دابل را نیز در کنار یکدیگر در اوایل دهه ی نود انجام دادند . چانگ در سال 2003 از پرو تور کناره گرفت . در کارنامه اش 34 عنوان قهرمانی انفرادی دیده می شود ، شش سال پیاپی از 1992 تا 1997 در تاپ تن آخر فصل قرار داشت ، آخرین عنوان قابل توجهش را به سال 2000 در لوس انجلس به دست آورد . در سال 1996 به بالاترین جایگاهش در رنکینگ که رده ی دوم باشد دست یافت . سه عنوان مسترز ایندین ولز او برای پانزده سال پابرجا ماند تا اینکه در سال 2012 توسط راجر فدرر شکسته شد . پس از بازنشستگی به سینیور تور جیم کوریر پیوست که از دهم مارچ 2006 در ناپل فلوریدا آغاز به کار کرد . وی از سال 2014 کوچ کی نیشیکوری می باشد .