ایوان لندل

[archi]

هفتم مارچ 1960 در اوستراوای چکسلواکی ( سابق ) چشم به جهان گشود ، سال 1992 به تابعیت ایالات متحده درآمد . ایوان لندل نام آشنای تنیس جهان در دهه ی هشتاد و اوایل دهه ی نود می باشد . بازی لندل مبتنی بر قدرت و تاپ اسپین های سنگین از بیس لاین بود ، چیزی که امروزه به عنوان تنیس قدرتی یا پاور تنیس شناخته می شود . هشت گرند اسلم برد ، در نوزده فینال گرند اسلم حضور داشت رکوردی که تنها راجر فدرر در 2009 و رافا نادال در 2014 پشت سر گذاشتند . در یازده سال پی در پی دست کم در یک گرنداسلم به دیدار پایانی راه یافت رقمی که تنها پیت سمپراس با او شریک است و در هشت سال پیاپی از 1982 تا 1989 به فینال یک گرنداسلم ( یو اس اوپن ) رسید رکوردی که تنها بیل تیلدن با او برابری می کند . پیش از شکل گیری ATP ، لندل به دوازده تورنمنت قهرمانی پایان سال راه یافت که از این نظر تنها جان مک انرو همتای اوست . دو تایتل WCT Finals و پنج عنوان قهرمانی مسترز گرند پری و رکورد نه فینال پیاپی از دیگر دستاوردهای اوست . وی از 1978 تا 1991 زیر پرچم چک و اسلواکی و از 1992 تا 1994 برای امریکا راکت به دست می گرفت . نخستین بار در 28 فوریه ی 1983 به رنک یک جهان رسید و با شکست جان مک انرو در فینال فرنچ اوپن جایگاهش را محکم تر کرد . در پنج سال بعدی، بیشتر مواقع تاپ رنک بود ( 1985 - 1987 و 1989 ) و در مجموع 270 هفته نامبر وان جهان بود و رکورد پیشین جیمی کانرز را بهبود بخشید . البته بعدها پیت سمپراس و راجر فدرر این رکورد را هم ترقی دادند . از سال 2012 مربی اندی ماری شد و توانایی اش را در کوچینگ هم نمودار ساخت . او پس از جیمی کانرز دومین بازیکن مردیست که بیش از هزار بازی را برده (1071) و 94 تایتل انفرادی هم به دست آورده که از 109 عنوان قهرمانی جیمی کانرز کمتر است .

[rezaomo]

ممنون دوست عزیز که افتخارات تنیس بازهای ده های گذشته را در این تاپیک مرقوم نموده اید برایم این سئوال پیش آمده که چرا کارشناسان تنیس عنوان بهترین بازیکن تاریخ را به 2 تنیس باز فعلی راجر فدرر و رافائل نادال نسبت می دهند این افرادی که قبل از دوران تنیس دیدن ما تنیس بازی می کردند چرا این عنوان با توجه به افتخارات بسیار بزرگی که کسب کرده اند به آنها تعلق نمی گیرد .

[archi]

داستان Greatest of all time یا G.O.A.T بحث بسیار پیچیده ایست و من در سطحی نیستم که واقعا بتوانم اظهارنظر کنم چه رسد بدان که نظر کارشناسی هم بدهم ، ولی به عنوان یک عاشق معمولی و عادی تنیس در همین حد میتوانم بگویم که هر دوره ای G.O.A.T خودش را داشته و مقایسه ی دوره های مختلف با هم خیلی درست نیست و در سنجش های این چنینی به راستی باید احتیاط کرد ، مثلا داشتم بازی کلاسیکی را از بیل تیلدن در دهه ی سی در یوتیوب نگاه می کردم به نظرم خیلی معمولی و میانه حال می آمد و چیز خاصی در بازی اش در مقایسه با تنیسورهای امروزی نداشت و به خیال خودم فکر می کردم که اگر تیلدن الان بازی می کرد در تاپ 200 هم جایی نداشت !! ولی این جور مقایسه واقعا ناشیانه است و هر تنیسوری را باید در ظرف زمان و مکان خودش با دیگری سنجید ، با نظر داشتن به معیارها و استانداردهایی که دست کم ضریب خطای خیلی پایینی داشته باشند ، در تنیس زنان این فاصله ی ظاهری حتی بیشتر هم هست مثلا سوزان لانگلن که در دهه ی بیست دقیق تر بگم تا سال 1925 ، شش بار ویمبلدون را برده بود و در زمان خودش واقعا نابغه ای پنداشته می شد ولی وقتی او را با سرنا ویلیامز مقایسه می کنیم واقعا خیلی مبتدی و سطح پایین به نظر می رسد . فراموش نکنیم که تنیس امروز به شدت حرفه ای شده و بازیکنان به مراتب فیزیکی تر و قدرتی تر بازی می کنند و ورزش تنیس از یک تفریح و تفنن اشراف مابانه ی نیمه ی نخست سده ی بیستم واقعا فاصله گرفته است . با در نظر گرفتن همه ی این معیارها کارشناسان عمده ی تنیس فعلا راجر فدرر را G.O.A.T می دانند به جز سطح خاک که این عنوان در اختیار رافا نادال است . چرا که درصد پیروزی این دو بازیکن نسبت به بازیهای انجام گرفته شان واقعا رقمی خیره کننده است . چیرگی و برتری نادال را در خاک که در تمام گرند اسلم های خاکی که بازی کرده تنها یک بار باخته ، رقمی بالاتر از 98 درصد پیروزی به دست می آید ، رکوردهای مسترز او را هم بدین مقدار بیفزایید شاید تنها بیورن بورگ با اختلاف نسبتا کمی با نادال قابل مقایسه باشد چنین وضعیتی را راجر فدرر در کل زمین ها به ویژه چمن و هارد و شمار هفته های نامبر وانی دارد که در کل Open Era بی نظیر است .