به بهانه ی دهمین سالگرد فدال

[mspayam]

بیش از ده سال از جذابترین رقابت تنیس در دوران معاصر می گذرد و در این ده سال (از ژانویه ی 2004 تا ماه مه 2014) از مجموع 41 گرند اسلم برگزار شده، فدرر و نادال قهرمان 29 گرند اسلم شدند و در این بین فقط جوکوویچ با قهرمانی در 6 گرند اسلم، اندی ماری با فهرمانی در 2 گرند اسلم، و واورینکا، دل پوترو، سافین و کلودیو هر یک با پیروزی در یک گرند اسلم توانستند مانع از دستیابی این دو بازیکن به جام قهرمانی و سلطه ی کامل آن ها بر تنیس شوند.


نخستین مسابقه ی فدرر در برابر نادال به 30 مارس 2004 برمی گردد که در راند سوم میامی با همدیگر روبرو شدند. تورنمنت میامی که در آن زمان نزدک 100 اوپن (Nasdaq 100 Open) نامیده می شد همانند اکنون پس از تورنمنت ایندین ولز (که در آن زمان پسیفیک لایف اوپن نام داشت) برگزار می شد. فدرر قهرمان ایندین ولز شده بود و برترین تنیس باز مرد جهان بود. نادال نیز توانسته بود رتبه جهانی اش را در ابتدای 2004 بهبود ببخشد و برای تورنمنت ایندین ولز به رتبه ی 38 جهان برسد. اما در تورنمنت ایندین ولز بخت با نادال یار نبود و نادال که با پیروزی در برابر سید شماره ی 11 نیکولاس ماسائو (با کناره گیری ماسائو پس از شکست در ست اول) به راند سوم رسیده بود، با شکست در برابر آگوستین کلیری در سه ست از ادامه ی رقابت در تورنمنت ایندین ولز بازماند و فدرر جام قهرمانی را بالای سر برد.



اما در تورنمنت میامی شرایط تغییر کرد. نادال حالا به رتبه ی 34 (بالاترین رتبه اش در سال 2004) رسیده بود و به عنوان آخرین سید (سید سی و دوم) بازیش را از راند دوم شروع می کرد و با کناره گیری ایوانسیویچ در راند دوم (پس از پیروزی نادال در ست اول) به راند سوم رفت تا در برابر شماره ی یک جهان بازی کند.
فدرر نیز در سال 2004 سلطه اش را بر تنیس جهان آغاز کرده بود و پس از پیروزی در اوپن استرالیا (با شکست دادن مارات سافین در فینال) در همان سال توانسته بود برای نخستین بار در زندگی حرفه ایش به رتیه ی اول جهان برسد. در تورنمنت اوپن استرالیا نادال در راند سوم مغلوب هیوئیت شده بود. ولی اگر در آن مسابقه پیروز می شد، در راند بعد به مصاف راجر فدرر می رفت. زمانی که فدرر به مصاف نادال رفت، تنها کسی که در ان سال موفق به شکست دادن او شده بود، تیم هنمن در رتردام بود، اما قهرمانی در دوبی و ایندین ولز (با شکست آغاسی در نیمه نهایی و تیم هنمن در فینال) حکایت از ادامه ی روند صعودی فدرر داشت، روندی که تا پایان سال و همچنین سال های بعد نیز ادامه داشت.

نادال در آن مسابقه 17 سال و 9 ماه داشت توانست برای نخستین بار در پنجمین گیم سرویس فدرر را بشکند و چهار گیم پس از آن نیز زمانی که فدرر 30 - 0 جلو بود، موفق شد با کسب 3 امتیاز پی در پی نتیجه را 40 -30 به نفع خود عوض کند و در نهایت با بیرون رفتن بکهند دان دلاین فدرر در همان گیم اول را با نتیجه ی 6-3 پیروز شود.


در ست دوم نیز فدرر با اینکه در گیم ششم با نتیجه 40-30 از نادال جلو بود، ولی نادال دوباره توانست با کسب سه امتیاز متوالی نتیجه را به نفع خودش عوض کند و 4 -2 از فدرر جلو بیافتد و تا پایان ست نیز همین برتری را حفظ کند. با اینکه نادال در تورنمنت های روی خاک قدرت خود را نشان داده بود، اما کمتر کسی فکر می کرد که بتواند راجر فدرر، رتبه ی اول جهان، را شکست دهد. فدرر تا پایان فصل فقط 4 بار دیگر شکست خورد.



فدرر پس از این شکست گفت: او ضربه های باورنکردنی ای می زد و این کاری است که نوجوانان انجام می دهند. من درباره ی او چیزهای زیادی شنیده ام و بعضی از بازی هایش را هم دیده ام. به همین خاطر این شکست برایم شگفت آور نبود.
اما نکته ی مهمی که در مورد این شکست باید به خاطر داشت بیماری آنفولانزای فدرر بود که در بازی قبل در برابر داویدنکو (تنها بازیکنی که رکورد پیروزی هایش در برابر نادال بیش از شکست هایش است) نیز برایش مشکل آفرین شده بود و در آن بازی نیز در سه ست و به سختی پیروز شده بود.

خلاصه ی بازی در یوتیوب
دانلود خلاصه ی بازی

نادال پس از این پیروزی در نخستین حضورش در میامی به مصاف فرناندو گونزالس رفت که در آن مسابقه در سه ست مغلوب شد. همان سال نادال به خاطر آسیب دیدگی قوزک پا دوباره از شرکت در رولن گروس بازماند، زیرا سال قبل هم آسیب دیدگی آرنجش مانع از حضور او در این تورنمنت شده بود.

اما سال بعد نادال با پیرزوی در رولند گروس به رتبه ی سوم جهان رسید و سه سال پس از آن توانست به رتبه ی اول برسد.
دومین رویارویی نادال و فدرر سال بعد در فینال همین تورنمنت میامی بود که این بار فدرر توانست پس از باخت در دو ست اول، سه ست بعدی را پیروز شود و قهرمان میامی شود.

این نخستین رویارویی فدرر و نادال مقدمه ای بر رویاروی های آینده ی آن ها شد و حالا که 10 سال از آن نبرد می گذرد و این دو 32 بار دیگر در برابر یکدیگر صف آرایی کرده اند، شاید دیدن نتیجه ی آن کمتر کسی را شگفت زده کند. اما در اون روزها و در آن دوران ارزشمندترین پیروزی نادال به حساب می آمد.



ترجمه و تنظیم: مهدی

منابع:

http://www.tennis-x.com/story/2004-03-30/d.php
http://www.nytimes.com/2005/06/06/sp...ewanted=2&_r=0[/B]

[Rafa]

یاد و خاطره ی همه این دیدار ها ب نیکی
دیگه همچین رقابتی در ورزش نخواهیم دید

[Roger Federer#1]

نمیدونم چرا دلم گرفت یادش بخیر اون موقع فقط نتایج تنیس رو دنبال میکردم واقعا فکرنکنم دیگه تنیسوری مثل رافا و راجر پیداشه که تو سن کم بتونه افتخار آفرینی کنه بعد اون ها هم دلپودرو,نواک و ماری بودن مخصوصا دلپورو که سال 2009 واقعا طوفانی بود براش اگه همون روندو طی میکرد الان شاید تعداد مسترزهاش دورقمی بود حتی میتونست بیش از نواک گرند داشته باشه.