نقل قول:
نوشته اصلی توسط delpotro
حرفات اشتباهه .
رویارویی با Kenneth Robert ("Ken") Rosewall در فینال ویمبلدون 1974
رویارویی با John Newcombe در استرالین اوپن 1975
رویارویی با Arthur Ashe در فینال ویمبلدون 1975
رویارویی با Manuel Orantes در فینال یو اس اوپن 1975
رویارویی با بیورن بورگ 4 بار در سال های 1976 و 1977 و 1978 در یو اس اوپن و ویمبلدون
رویارویی با ایوان لندل در 1982 و 1983 در فینال یو اس اوپن
رویارویی با جان مک انرو در 1984 در فینال ویمبلدون
و رویارویی با گیلرمو ویلاس در یو اس اوپن 1977
از این 14 برنده گرنداسلم، با 8 تاشون در فینال گرنداسلم روبرو شد. یعنی در سن
32 سالگی به فینال گرند اسلم می رفت.
رویارویی هاش با سایر برندگان گرند اسلم در فینال مسترز:
رقابت با Ricardo Alonso González لس آنجلس - 1971- معادل مسترز
مسابقه با Adriano Panatta استکهلم -1975- مسترز
Wojtek Fibak ایندیانا پولیس -1976- مسترز
Roscoe Tanner- لندن -1976 مسترز
متس ویلاندر - سال 1986 و 1988 - در سینسیناتی و میامی -مسترز
جیمی کونورز تا سال 1988 به فینال مسترز می رسید.تا 36 سالگی.
و با هر 13 برنده گرنداسلم در فینال گرند اسلم و یا فینال مسترز روبرو شد.
پس حقیقت اینه که تا سن 36 سالگی (1988) هنوز ضعیف نشده بود.
بنابراین رویارویی های جیمی کونورز را با برندگان گرنداسلم تا سال 1988- نمی توان با بازی
کردن جیمی کونورز تا سن 40 سالگی مرتبط دانست.
پس حرفات اشتباس.
نمیدونم چرا اینقدر با اطمینان حرف میزنی.
|
اینایی که گفتی هیچ ربطی به حرف من نداشت
بلکه حرف من رو هم تصدیق میکنه ، که تا زمانی که جوون بود زورش رو زد و افتخارات مهمش رو کسب کرد ، بعد از اون یه نسل دیگه اومدن و گرنداسلم بردن ، در حالی که بود و نبود کانرز تاثیری در اون پروسه نداشت .
کانرز اگه استعداد و نبوغ کسی مثل فدرر یا سمپراس یا لیور یا نادال رو داشت ، از همدوره ای های خودش بهتر میبود ، و بالای 10 تا اسلم میبرد . این که نتونست ببره نشون میده که استعدادش همین قدر بوده نه اینکه فیلد قوی بوده.