مهم:روانشناسی تنیس

[pinkthewall]

چرا در تمرین توپ ها را به بهترین حالت میزنیم ولی در هنگام مسابقه اینگونه نیست؟
چرا وقتی در تمرین با پارتنر گیم شماری می کنیم با آرامش بازی را اداره می کنیم ولی در مسابقه فاقد آرامش کاملیم؟
چرا یک روز خوب و یک روز بد بازی می کنیم؟
چرا هنگامی انگیزه دار و هنگامی بی انگیزه ایم؟
چرا استرس؟
چرا هیجان؟
چرا گاهی سرو را خوب و گاهی بد می زنیم؟
چرا در یک بازی عالی و در یک بازی دیگر در مسابقات ناعالی هستیم؟
چرا چرا چرا؟
تمام ما می دانیم این افکار ما هستند که باعث پیشرفت ویا پس رفت ما می شوند و می دانیم که افکار جزء زیر مجموعه های روانشناسی می باشند.و باید بدانیم ورزش بدونه علم روانشناسی یعنی هیچ پروراندن.
سوالات خود را در این تایپیک مطرح کنید و اگر نظری در پاسخ به سوالات دیگران دارید ابراز کنید.

[pinkthewall]

آمادگي رواني چيست؟
همه ما با مراجعه به حافظه خود مي توانيم. لحظاتي را در مسابقات ورزشي به خاطر آوريم كه تيم يا ورزشكاري با وجود آمادگي كامل جسماني و فني، به دليل شرايط نامناسب رواني از ارائه بهترين عملكرد خود ناتوان مانده است .
ضعف آمادگي رواني در ورزشكاري كه آمادگي جسماني مطلوب دارد، به مثابه اتومبيل آماده و پر سرعتي است كه راننده اي ناشي و نا آماده در آن نشسته باشد .
هر قدر هم كه جسم آماده و ورزيده باشد، اگر ذهني كه آن را هدايت مي كند فاقد ورزيدگي و آمادگي باشد جسم به درستي هدايت نخواهد شد .

[Mohammad Reza]

چرا در تمرین توپ ها را به بهترین حالت میزنیم ولی در هنگام مسابقه اینگونه نیست؟
چرا وقتی در تمرین با پارتنر گیم شماری می کنیم با آرامش بازی را اداره می کنیم ولی در مسابقه فاقد آرامش کاملیم؟
چرا یک روز خوب و یک روز بد بازی می کنیم؟
چرا هنگامی انگیزه دار و هنگامی بی انگیزه ایم؟
چرا استرس؟
چرا هیجان؟
چرا گاهی سرو را خوب و گاهی بد می زنیم؟
چرا در یک بازی عالی و در یک بازی دیگر در مسابقات ناعالی هستیم؟
چرا چرا چرا؟
تمام ما می دانیم این افکار ما هستند که باعث پیشرفت ویا پس رفت ما می شوند و می دانیم که افکار جزء زیر مجموعه های روانشناسی می باشند.و باید بدانیم ورزش بدونه علم روانشناسی یعنی هیچ پروراندن.
سوالات خود را در این تایپیک مطرح کنید و اگر نظری در پاسخ به سوالات دیگران دارید ابراز کنید.

اول از همه بگم که من تا حالا تنیس بازی نکردم حتی تو زمینشم نرفتم فقط از دور دیدم بخاطر اینکه امکاناتشم نیست فعلا نتونستم به این افتخار برسم . دوس دارم چیزایی که تو ذهن خودم هست رو بگم شاید بد نباشه . این موضوع ها برام جالبه.

کلا تو هر تمرینی چه ورزش و چه هنر انسان میتونه به بهترین فرمش برسه یا بدترینش! اما مهم اینه فرمی رو که در تمرین گرفته حفظ کنه و همونو تو بازی اجرا کنه چرا که اگه نتونه فرم تمرین رو نگه داره اون موقع تمام زحماتش از بین میره. تمرکز و اعتماد به نفس کلید اصلی این هاست . ما باید انقدر اعتماد به نفس داشته باشیم که فرم تمرین و بازی اصلی تقریبا مشابه باشه . در مرحله بعدی فکر اینکه بازیکن مقابل شما خیلی بهتر از شماست ممکنه از لحاظ روانی روی شما تاثیر بزاره جوری که اگه طرف بیگ سرو هست شما نتونید ریترن های خوبی کنید . بعضی وقتها میبینید که بسیاری از بازیکنان تاپ سید در یه تورنمنت حضور دارن و این باعث بی انگیزگی شما میشود ولی متوجه نیستید که شما توانایی برد این بازیکنان رو دارید و همین باعث میشود بعضی بازی ها بی انگیزه باشید . استرس و هیجان ممکنه ناشی از جو ورزشگاه باشه جوری که تماشاگران رقیب شما رو به شدت تشویق کنند و شما از لحاظ روحی ضعیف بشید .

به نظر من همه اینها به تمرکز و اعتماد به نفس برمیگردد که شما باید با خود بگویید من می توانم و میتوانم بهتر از این هم شوم . . . هدف شما از ورزش تنیس هم باید مشخص شود . اگه هدفی داشته باشید مثلا : رسیدن به تور حرفه ای پس باید شبانه روز تمرین کنید و علم تنیسی خود را بالا ببرید و بتوانید در مسابقات موفق ظاهر بشید . نقاط ضعف خود را تقویت کنید و نگذارید مسائل حاشیه ای و شخصی به بازی شما لطمه بزند .

تنیس فقط قدرت نیست،تنیس فقط تکنیک نیست،تنیس فقط سرویس نیست، تنیس تمرکز و اعتماد به نفس هم هست ، که خیلی وقت ها بوده نبود این 2 عامل باعث شکست شما شده . به نظر من یه بازیکن با فکر کردن به هدف و جدی بودن تمارین می تواند هر روز موفق تر شود.

در آخر یک نکته : خیلی وقت ها هست ما هر چه تلاش میکنیم نمیتوانیم بازیکن مورد نظر راشکست دهیم ! این نباید دلیل به این باشد که ما دیگر نمیتوانیم!چرا باید فیلم بازی رو بازبینی کنیم و مشکلات خودمون رو رفع کنیم و راه شکست حریف مقابل را بیابیم .

[pinkthewall]

چرا وقتی در تمرین با پارتنر گیم شماری می کنیم با آرامش بازی را اداره می کنیم ولی در مسابقه فاقد آرامش کاملیم؟
اظطراب:بسیاری از ورزشکاران بهترین عملکرد خود را در تمرینات نشان می‌دهند امّا به هنگام مسابقه و رقابت دچار احساس خفگی و نوعی واماندگی می‌گردند.احساس خفگی چنین توصیف می‌شود: کاهش کارایی به دلیل مقدار زیادی استرس ادراک شده. به واژه «ادراک شده» توجه کنید. واژه کلیدی در این تعریف همین است. به خاطر بسپارید که استرس فقط در ذهن شما زندگی می‌کند و به شیوه‌ای که شما یک موقعیت یا وضعیت را تعبیر می‌کنید. به عبارت دیگر، این شرایط خارجی نیستند که باعث استرس می‌شوند بلکه شیوه تفکر ما درباره یک رویداد است که احساس استرس، اضطراب و ترس را به وجود می‌آورد. برای ورزشکاری که در حین مسابقه دچار احساس خفگی و درماندگی می‌شود دانستن این نکته حائز اهمیت بسیار است که می‌تواند افکاری را که درباره آن رویداد دارد کنترل کند. آیا به شکست یا کمبود اطمینان به توانایی‌های خود فکر می‌کنید.در این صورت، این گونه تفکرات منفی غالباً به اضطراب، عصبی بودن و تنش می‌انجامد.
کنترل اضطراب پیش از رقابت ورزشی:
این را بدانید که دلشوره‌ها و دلهره‌های پیش از مسابقه، طبیعی هستند و آن‌ها را بپذیرید. به مقابله با احساس عصبی بودن و اضطراب خود نپردازید. فکر نکنید که حالتی که دارید ناشی از ترس است. ترشح آدرنالین، عادی است و بخشی از آمادگی طبیعی بدن شما برای مسابقه است. به آن توجه کنید امّا روی آن تمرکز نکنید. پس از شروع مسابقه، این احساس فروکش خواهد کرد. هم از نظر بدنی و هم از لحاظ ذهنی آمادگی داشته باشید. همیشه در فاصله زمانی مناسبی قبل از رویداد در محل حاضر باشید زیرا عجله در رسیدن به محل باعث افزایش استرس می‌شود. قبل از مسابقه بدن خود را کاملاً گرم کنید. حرکات کششی انجام دهید. از قواعد مسابقه آگاه باشید و لباس مناسب به تن کنید.
برای چند دقیقه به تصویر سازی ذهنی بپردازید. راحت و آسوده تنفس کنید، چشم‌هایتان را ببندید و تجسّم کنید که همه کارها به خوبی پیش می‌رود و شما عملکرد خوبی دارید. این مثبت صحبت کردن با خود می‌تواند روحیه شما را تغییر دهد. با وجودی که ورزشکاران باید انعطاف‌پذیری کافی برای واکنش در طول مسابقه را داشته باشند امّا شما باید با یک راهبرد کلّی در مورد شیوه مسابقه دادن وارد صحنه شوید. راهبرد شما می‌تواند ساده (مثل نگهداری یک ریتم یکنواخت) یا پیچیده باشد.
کنترل اضطراب حین رقابت و مسابقه:
بر روی کاری که در دست دارید تمرکز کنید نه نتیجه آن. حواس خود را متوجه حال حاضر کنید و از فکر کردن به خیلی جلوتر یا پایان کار خودداری نمائید.
اگر متوجه شدید که افکار منفی به سراغتان آمده و یا به منفی صحبت کردن با خود پرداخته‌اید، متوقف شوید و فقط بر روی تنفس‌تان تمرکز کنید. تمرکز بر روی ریتم تنفس، به طور خودکار شما را به حال حاضر برمی‌گرداند. لبخند زوری بزنید. این یک واقعیت است. اگر با افکار منفی دست و پنجه نرم کنید و نمی‌توانید از شرّش خلاص شوید، فقط کافیست خودتان را مجبور به لبخند زدن کنید، حتی برای چند ثانیه. این عمل ساده، برای یک لحظه، روحیه شما را تغییر خواهد داد و شاید این همان زمانی باشد که شما نیاز داشتید تا به حالت عادی برگردید.
طوری مسابقه دهید که انگار نتیجه‌اش برایتان مهم نیست. اگر گرفتار افکار منفی شوید و انتظار بدترین نتیجه یا شرایط را داشته باشید، غیر ممکن است که بتوانید حداکثر توانائی‌هایتان را بروز دهید. اگر طوری مسابقه دهید که انگار نتیجه‌اش برایتان مهم نیست، در این صورت می‌توانید آرامش داشته باشید و از مسابقه و رقابت لذت ببرید.
((افکار منفی در صورت تداوم، همچون یک گلوله برفی می‌غلطند و می‌غلطند و بزرگتر و بزرگتر می‌شوند. اگر خود را در چنین گردابی یافتید، فقط وجود آن افکار را بپذیرید و بگذارید بروند. بر روی تنفس‌تان تمرکز کنید و طوری بازی کنید که انگار از آن لذت می‌برید. در این صورت است که علیرغم شکست‌ها و ناکامی‌هایی که گاه به گاه پیش می‌آید باز هم ازمسابقه و رقابت لذت خواهید برد. ))