آرثور اش

[archi]

آرثور رابرت اش جونیور تنیسور سیاه پوست امریکایی برنده ی سه عنوان گرند اسلم و نامبر وان در 1968 ، دهم جولای 1943 در ریچموند ویرجینیا زاده شد . در هفت سالگی تنیس را با حمایت های پدرش آغاز کرد ، وقتی در زمین های مخصوص سیاهان تمرین می کرد توجه بهترین تنیسور سیاه پوست وقت ریچموند ، ران چریتی را به خود خواند ، ران آموزش های پایه ی تنیس را به آرثور یاد داد و او را برانگیخت تا در تورنمنت های محلی مسابقه دهد . آرثور به دبیرستان مگی واکر وارد شد و تنیس را پی گرفت . ران چریتی وی را به نزد دکتر والتر جانسون پزشک و کوچ آلثیا گیبسون و بنیاد گزار انجمن تنیس امریکا برد ، آرثور نوجوان در کمپ تابستانی جانسون در لینچبرگ ویرجینیا از 1953 تا 1960 تنیس آموخت . بسیاری از ویژگی های تیپیکال شخصیت و بازی او در همین دوران شکل گرفت . خصوصیات مثبتی همچون آرامش ، اخلاق ورزشکاری ، روحیات جوانمردی و احترام به رای داور از آن جمله است . وی خیلی کم به داور اعتراض می کرد و تقریبا هرگز دیده نشده که نظرات داوران را به چالش بگیرد . وی در 1958 به عنوان نخستین افریقایی - امریکایی در تورنمنت قهرمانی پسران مریلند حاضر شد . این تورنمنت در واقع نخستین مسابقاتی که سیاهان می توانستند در کنار سفید پوستان در تنیس زقابت کنند ، در 1960 به خاطر رنگ پوستش اجازه نداشت تا در زمین های داخل سالن ریچموند که مورد استفاده ی سفید پوستان بود بازی کند ، اش با تمام این مشکلات با اعتماد به نفسی بالا کنار می آمد و موانع را یکی یکی از پیش روی خود برمی داشت ، وی در این هنگام پیشنهاد ریچارد هادلین دوست دکتر جانسون و آموزگار یاهل سنت لوییس را پذیرفت و به دبیرستان سامنر وارد شد . جایی که می توانست آزادانه تر بازی کند . در این سال با هادلین و خانواده اش زندگی می کرد و به طور پیوسته مهارت ها یورزشی اش را بهبود می بخشید ، اش که اینک فیزیک قویتری هم پیدا کرده بود زیر نظر هادلین سبک بازی سرو و والی را پیاده می کرد . در دسامبر 1960 و 1963 در بخش چهره هایی در میان جمعیت نشریه ی Sports Illustrated جایی برای خود یافت و آن هنگامی بود که به عنوان نخستین افریقایی - امریکایی قهرمان تنیس داخل سالن رده ی سنی پایه ی امریکا شد . در 1963 با بورس ورزشی مرتبط با تنیس به دانشگاه کالیفرنیا در لوس انجلس راه یافت ، در این دوران توسط ج .د مورگان آموزش می دید و مرتبا با بت ورزشی اش پانچو گونزالس که در همان حوالی زندگی می کرد توپ می زد . این تمرینها سطح بازی او را به راستی ارتقا داد . پس از اینکه با مدرک لیسانس در مدیریت کسب و کار دانش آموخته گشت به سربازی و خدمت در ارتش فراخوانده شد .

[archi]

در 1963 نخستین بازیکن ساه پوستی بود که برای تیم دیویس کاپ ایالات متحده بازی کرد . به سال 1965 نفر سوم امریکا بود ، در سالهای 1966 و 1967 به فینال اوپن استرالیا راه یافت ولی مغلوب روی امرسون شد . سال 1968 هم سال درخشانی برای او بود ،با شکست باب لوتز قهرمان آماتور ایالات متحده شد و سپس نخستین یو اس اوپن را در Open Era برد . وی نخستین سیاه پوستی بود که بدین عنوان دست یافت از آن مهمتر اولین بازیکنی بود که قهرمان آماتور و اوپن امریکا در یک سال می شد . در دسامبر 1968 به تیم دیویس کاپ کشورش کمک کرد تا با شکست استرالیا در ادلاید قهرمان جهان شوند . اش در این فصل در 22 تورنمنت بازی کرد و در ده تورنمنت قهرمان شد . 72 پیروزی و ده شکست هم به دست آورد . در سپتامبر 1969 ایالات متحده از عنوان قهرمانی سال گذشته اش در دیویس کاپ با شکست رومانی دفاع کرد . در همان سال آرثور اش قصد شرکت در مسابقات آزاد افریقای جنوبی را داشت که دولت نژاد پرست وقت آن کشور به دلیل قوانین سفت و سخت آپارتاید به او ویزا نداد . در سالهای سپسین هم برای دریافت ویزای این بازیها اقدام کرد که با واکنش مشابه دولت افریقای جنوبی روبرو شد ، در اعتراض به این بی عدالتی آشکار ، آرثور اش بیکار ننشست و از این مورد به عنوان نشانی از تبعیض نژادی دولت وقت افریقای جنوبی ، در راستای اعمال تحریم های دولت متبوعش ایالات متحده ی امریکا علیه رژیم آپارتاید افریقای جنوبی کمپینی سراسری و گسترده به راه انداخت ، حتی آرثور اش کارزار جهانی را تا آستانه ی ی اخراج و لغو عضویت فدراسیون تنیس افریقای جنوبی از ILTF یا فدراسیون بین المللی تنیس روی چمن پیش برد . ژانویه ی 1970 دومین گرند اسلم خود را با فتح اوپن استرالیا به گنجینه ی افتخاراتش افزود . اش در فینال دیک کریلی را در ستهای متوالی شکست داد تا از 1959 تنها بازیکن غیر استرالیایی شود که در این تورنمنت به مقام قهرمانی دست یافته است . سپتامبر 1970 پس از کمک به تیم دیویس کاپ ایالات متحده درشکست آلمان غربی و دست یافتن به سومین عنوان قهرمانی پیاپی در دیویس کاپ ، قراردادی پنج ساله با WCT لامار هانت بست . در مارچ 1971 باز هم به فینال اوپن استرالیا رسید ولی در ستهای متوالی مغلوب کن رزوال شد . در جون همان سال همراه مارتی ریسن فاتح دابل فرنچ اوپن شد . در 1972 به دنبال درگیری هایی بین WCT و ILTF اش به عنوان یکی از 32 بازیکنی که با WCT قرارداد داشت از حضور در تمام گرند پری های ILTF محروم شد ، این بدان معنا بود که وی فرنچ اوپن و ویمبلدون را هم از دست می دهد .

[archi]

سپتامبر 1972 اش برای دومین بار به فینال یو اس اوپن رسید . در پیکار با ایلی ناستاسه 2 - 1 پیش افتاده بود و در ست چهارم هم 4 -1 جلو بود ولی در پایان پس از پنج ست مغلوب شد . این شکست مایوس کننده ترین باخت آرثور در کریر ورزشی اش بود ، وی در حالیکه چندان فاصله ای با پیروزی نداشت ، بازنده زمین را ترک کرد ، در مراسم اهدای جام پس از بازی از برخی حرکات عجیب و غریب ناستاسه برانگیخته شده بود ، اش از بنیاد گزاری اتحادیه ی تنیس بازان حزفه ای حمایت کرد و در 1974 رییس انتخابی این نهاد شد . در جون 1973 آرثور اش همراه سیزده تن از بازیکنان سید بندی شده و 81 بازیکن حرفه ای تنیس ویمبلدون را در پی محرومیت نه ماهه ی نیکولا پیلیچ بایکوت کردند . دلیل این تحریم حمایت از پیلیچ به عنوان عضوی از ATP بود . البته این بایکوت قدرتمند بیش از هر چیز روحیه ی همکاری جمعی نهاد نوپای اتحادیه ی تنیسورهای حرفه ای را نشان می داد که دیگر به سادگی نمی توان چیزی را به تنیس بازان حرفه ای دیکته کرد . در نوامبر 1973 ، دولت وقت افریقای جنوبی که به دنبال پیوستن به جنبش المپیک بود ، برای نخستین بار تقاضای ویزای اش را پذیرفت و آرثور توانست در اوپن افریقای جنوبی شرکت کند . وی در این تورنمنت به فینال هم رسید ولی مغلوب جیمی کانرز شد ولی در دابل در کنار تام اوکر قهرمان شد . با وجود تحریمهای سنگینی که علیه ورزش افریقای جنوبی اعمال می شد ، اش باور داشت که حضور در این مسابقات بسیاری از نگاه های مرسوم کلیشه ای را دگرگون خواهد کرد و به پیوستن افریقای جنوبی به جنبش المپیک و از میان برداشتن آپارتاید یاری رسان خواهد بود به همین دلیل در 1974 هم دوباره در این تورنمنت حاضر شد و به فینال رسید گرچه باز هم مغلوب جیمی کانرز شد . بعدها در 1977 در یو اس اوپن در مقابل جمعیتی از هواداران بایکوت افریقای جنوبی از تحریم حمایت کرد چرا که قصد داشت در تورنمنت تنیسی بلیط هایی را برای جمعی از جوانان افریقایی خریداری کند ولی وی را به بخش خاص افریقایی ها فرستادند . اش این مسایل را رسانه ای کرد و از اخراج افریقای جنوبی از دیویس کاپ و مسابقات تنیس حرفه ای دفاع کرد . در می 1975 با شکست بیورن بورگ در مسابقات پایان فصل WCT در دالاس تگزاس قهرمان شد . در جولای 1975 آرثور اش در نهمین حضورش در ویمبلدون به فینال رسید و نخستین فینال تمام امریکایی ویمبلدون را از 1947 مقابل مدافع عنوان قهرمانی جیمی کانرز به انجام رساند . اش سید ششم بود و تا 32 سالگی چند روزی بیشتر فاصله نداشت و تا پیش از آن کانرز را نبرده بود ، جیمی کانرز هم در شش راند پیشین حتی یک ست را هم از دست نداده بود و شانس جدی قهرمانی بود ولی آرثور اش توانست با یک بازی کامل و کم اشتباه در چهار ست کانرز را شکست دهد و قهرمان اوپن امریکا شود . وی همراه تونی روش در ژانویه ی 1977 دابل اوپن استرالیا را هم برد . اش در دسامبر 1979 پس از جراحی قلب عملا تنیس را کنار گذاشت و خداحافظی رسمی اش در آپریل 1980 در 36 سالگی بود . در کارنامه ی ورزشی اش 818 برد ، 260 باخت و 51 عنوان قهرمانی دیده می شود . اش تا به امروز تنها بازیکن مرد سیاه پوستیست که در ویمبلدون ، یو اس اوپن و اوپن استرالیا قهرمان شده و همراه یانیک نوای فرانسوی تنها بازیکنانی از تبار افریقایی هستند که فاتح گرند اسلم شده اند . اش سه سال پیاپی از 1968 تا 1970 هم به تیم ایالات متحده کمک کرد تا فاتح دیویس کاپ شوند . جک کرامر در زندگی نامه ی خود نوشتش به سال 1979 ، آرثور اش را یکی از 21 بازیکن برتر تاریخ تنیس خوانده است .

[archi]

آرثور اش پس از بازنشستگی بیکار ننشست و به فعالیت های گسترده ی اجتماعی دست زد . برای تنیس مگزین و واشینگتن پست می نوشت ، برای ABC Sports گزارش می داد و تحلیل و تفسیر می کرد و از سال 1981 تا 1985 کاپیتان دیویس کاپ امریکا شد . در 1985 به تالار مشاهیر تنیس جهان در آمد و به سال 1988 پس از شش سال همکاری با تیمی از پژوهشگران کتابی سه جلدی با عنوان " راهی دشوار به سوی افتخار : تاریخ ورزشکاری افریقایی - امریکایی " منتشر کرد . اش از پشتیبانان جدی جنبشهای حقوق مدنی نه تنها در کشورش بلکه در جهان بود . او عضوی از گروه 31 نفره ی سیاهپوستان برجسته ی امریکا که برای بررسی وضعیت ادغام نژادی در افریقای جنوبی عازم این کشور شدند . وی در یازدهم ژانویه ی 1985 به خاطر حضور در تظاهراتی علیه آپارتاید روبروی سفارت افریقای جنوبی در واشینگتن دی سی بازداشت شد . در نهم سپتامبر 1992 برای بار دوم در پی اعتراضاتی علیه سخت گیری دولت ایالات متحده با پناهندگان اهل هاییتی در مقابل کاخ سفید بازداشت شد . وی در 1983 برای بار دوم قلبش را به تیغ جراحان سپرد . در سپتامبر 1988 نشانه های بیماری ایدز در او پدیدار شد ، پزشکان این مساله را حاصل انتقال خون آلوده در دومین عمل جراحی اش دانستند . در هشتم آپریل 1992 بیماری اش را رسانه ای کرد و کارزاری گسترده را برای آگاهی عموم مردم از این بیماری و پیشگیری و مبارزه با ایدز سازمان داد . در یکم دسامبر 1992 در مجمع عمومی سازمان ملل در روز جهانی ایدز سخنرانی کرد و خواستار تخصیص بودجه ی پژوهشی و تحقیقاتی برای مبارزه با ایدز شد . در همین راستا بنیاد آرثور اش برای مبارزه با ایدز را پایه نهاد . این انسان بزرگ پس از عمری تلاش و مبارزه سرانجام در ششم فوریه ی 1993 به خاطر بیماری ایدز در بیمارستان نیویورک دیده از جهان فرو بست و بنا بر درخواستش در کنار مادرش در آرامگاه وودلند ریچموند در روزی که شش هزار نفر در سوگش اشک می ریختند ، به خاک سپرده شد .