مروری بر مسابقات مسترز پاریس در سال های گذشته

[Pouya]

با شروع مسابقات مسترز پاریس نگاهی خواهیم داشت به دوره های گذشته این مسابقات.

این مسابقات از سال 1968 آغاز شد و در اولین دوره رابرت کارمیشل استرالیایی با غلبه بر پیره دارمون از کشور میزبان با نتایج 6-3 ، 8-6 و 12-10 قهرمان شد. لازم به ذکر است که در آن زمان چیزی به نام تایبرک وجود نداشت و در هر ست پس از نتیجه 6-6 باید اختلاف گیم ها به 2 می رسید.(مانند ست پایانی رقابت های گرنداسلم کنونی به جز امریکا)
در سال های 69 و 70 به ترتیب تام اوکر هلندی و آرتور اش قهرمان شدند. مسابقات در سال 1971 برگزار نشد. در سال 1972 ، این مسابقات مجددا از سر گرفته شد و تا سال 1982 همه ساله برگزار گردید . سپس مسابقات دچار وقفه ای 3 ساله شد.(1983-85) در این بین افرادی چون استن اسمیت در سال 72 ، برایان گاتفراید در سال های 74 و 80 ، ادی دیبز 76 ، رابرت لوتز 78 ، هارولد سالامون 79 مارک واینز و در سال 81 همگی از امریکا فاتح این تورنمنت شدند.
در پست های آینده مروری مختصر خواهیم داشت بر ادامه این مسابقات از سال 1986.
---------------------------------------------------
مرور سال به سال این مسابقات ، به دلیل مشغله زیاد (مانند تنیس آزاد امریکا) - اگر عمری باقی بود - سال آینده انجام خواهد شد.

با سپاس

[Pouya]

با از سر گیری مسابقات در سال 1986 ، نوبت بوریس بکر آلمانی بود که با شکست سرخیو کاسال قهرمان پاریس شود. در قسمت دوبل هم تیم منصور بهرامی با شکست از تیم جان مکنرو نایب قهرمان شد. تیم مایوته از امریکا در سال 87 ، آموس مانسدورف از اسرائیل در سال 88 در غیاب بزرگان قهرمان شدند. در سال 89 اما اکثر بازیکنان بزرگ حاضر بودند. در این سال بوریس بکر با شکست 2-1 مکنرو در نیمه نهایی و 3-0 استفان ادبرگ در فینال قهرمان شد. این بازی در فینال سال بعد هم تکرار شد و در حالی که بازی در ست اول با نتیجه 3-3 در جریان بود ، بوریس بکر آسیب دید و با کناره گیری اش جام به ادبرگ رسید. در سال های 91 و 92 گای فورژه از کشور میزبان به فینال رسید. او در سال 91 با شکست سمپراس قهرمان شد اما در سال بعد از بوریس بکر شکست خورد تا بکر برای بار سوم و آخر قهرمان پاریس شود.

در این سال جان مکنرو آخرین عنوان قهرمانی دوران ورزشی اش را در قسمت دوبل - بهمراه برادرش - بدست می آورد و از دنیای تنیس خداحافظی می کند. البته او در اقدامی جالب در سال 2006 و در سن 47 سالگی به دنیای تنیس باز می گردد و در تنیس سن خوزه قهرمان می شود. بدین ترتیب او به تنها بازیکنی در تاریخ تبدیل می شود که در 4 دهه مختلف قهرمان دوبل شده است. و با عبور از رکورد تام اوکر با 72 قهرمانی در دوبل پشت سر وودبریج در رده دوم قرار می گیرد.

گوران ایوانیسویچ با شکست اندری مدودف اوکراینی در سال 93 و آندره آغاسی با شکست مارک روست سوییسی در سال 94 برای اولین بار پاریس را فتح می کنند. در سال 95 بکر پس از 3 سال به فینال می رسد اما از پیت سمپراس شکست می خورد. سمپراس قهرمانیش را در سال 97 با شکست بیورکمن تکرار می کند.در سال 96 هم توماس اینکوئیست سوئدی با شکست یوگنی کافلنیکوف روس قهرمان میشود. سمپراس در سال 98 هم به فینال راه پیدا می کند اما مغلوب گرگ روزدسکی می شود تا بریتانیایی اولین و آخرین مسترزش را تصاحب کند. در آخرین دوره این مسابقات در قرن بیستم هم آندره آغاسی با شکست مارات سفین روس برای بار دوم قهرمان پاریس شده و برای اولین و آخرین بار سال را به عنوان برترین تنیسور به پایان می برد.

[Pouya]

با شروع قرن بيستم اين مارات سفين روس بود که به سلطه امريکايي ها در سال هاي گذشته پايان داد و در سال هاي 2000 ، 2002 و 2004 به ترتيب با شکست فيليپوسيس (در يک بازي نزديک با نتيجه 3-6 ، 7-6 ، 6-4 ، 3-6 ، 7-6) ، هيوئيت و استپانک در 3 ست پياپي قهرمان شد. در اين بين و در سال 2001 ، سباستين گروژان فرانسوي به 10 سال انتظار هموطنانش پايان داد و با شکست کافلنيکوف روس ، جام را در خانه نگه داشت. در سال 2003 هم تيم هنمن بريتانيايي با غلبه بر اندري پاول از روماني آخرين جام دوران ورزشي اش را بدست آورد.

اين رقابت ها به دليل برگزاري در پايان سال ميلادي معمولا شاهد غيبت خيلي از بزرگان تنيس بوده است. در سال 2005 و 2006 در غياب خيلي از بزرگان تنيس در آن زمان ، به ترتيب توماس برديچ با شکست 3-2 ايوان ليوبيچيچ اولين - و تا اين لحظه تنها - مسترزش را تصاحب مي کند و نيکولاي داويدنکو با پيروزي مقتدرانه بر دومينيک هرباتي فاتح پاريس مي شود.

در سال 2007 به بعد اکثر بزرگان تنيس در اين رقابت ها حضور مي يابند. از اين سال فينال مسترزها به 2 ست کاهش مي يابد. در اين سال ديويد نلبنديان با شکست رافائل نادال با نتيجه 6-4 و 6-0 قهرمان مي شود. او در اين راه راجر فدرر را هم - که پس از 3 سال در پاريس شرکت کرده - در دور سوم با نتيجه 6-4 , 7-6 از پيش رو بر مي دارد. نلبنديان در سال 2008 هم به فينال مي رسد اما از جو ويلفرد سونگا شکست مي خورد تا جام پس از 7 سال دوباره به يک فرانسوي برسد.

اما فرانسوي ها در سال هاي 2009 -2011 در کسب جام ناکام مي مانند. گائل مونفيس در سال هاي 2009 و 2010 به فينال مي رسد اما به ترتيب از جوکوويچ و سودرلينگ شکست مي خورد. سال 2010 اما با سطح سريعش و بازي هاي زيباي لودرا ياد سرو و والي و سال هاي پيش را زنده مي کند. اما در سال 2011 سطوح مسابقات کند تر شده و بازيها جذابيت قبل را ندارند. در اين سال راجر فدرر سوييسي با شکست سونگا براي اولين بار فاتح اين مسابقات مي شود و به نخستين بازيکني در تاريخ تنيس تبديل مي شود که به فينال هر 9 مسترز راه يافته است. او تنها مونته کارلو و رم را فتح نکرده است.