بحث و تبادل نظر پیرامون اولین گرنداسلم سال، استرالیا 2014

[moris]

نوشته اصلی توسط rojhin

تنیسی که بعد از بازنشسته شدن ستاره هایی مثل کلایسترز و هنین خیلی قابل پیش بینی شده و سه تا بازیکن ( سرنا ، ماریا و ویکا ) حرف اول و آخر رو توش میزنن .

شما به قهرمانی های اسکیاونه و بارتولی و استوزر و لی نا و پترا کویتوا میگی قابل پیش بینی ؟
تازه قابل پیش بینی بودن مگه بده ؟؟ بهتر از اینه که گرند بگیری فرداش بگی خداحافظ یا گرندهای بعدی رو راند یک حذف بشی.

[mspayam]

نوشته اصلی توسط PowerVu

در گرند اسلم‌ها (مثلاً بخش انفرادی آقایان)، مسابقات با شرکت 128 نفر آغاز می‌شود. جدا از مسائل Wild Card که شخص توانایی‌هایش را با پیروزی‌ها و با روند رو به رشد به دنیای تنیس و فدراسیون متبوعش اثبات می‌کند، اکثر این 128 نفر، در جدول رنکینگ جهانی، رتبه‌ی زیر 100 دارند. برای رسیدن به این حدود در جدول رنکینگ، یک تنیس‌باز، با استخدام مربی، بدن‌سازی حرفه‌ای و سفرهای متعدد به کشورهای گوناگون باید ابتدا به اصطلاح حرفه‌ای/Pro شود و در طول مدت کوتاه عمر مفید ورزشی، در رقابت‌های مختلف جهانی (به ترتیب مسابقات فیوچرز، چلنجر، ATP 250 و ATP 500 و ATP Masters 1000 و سپس گرند اسلم‌های این‌چنینی) شرکت کند و با کسب پیروزی به امتیازاتش بیافزاید و در جدول رنکینگ خودش را تا حد 100 تنیس‌باز برتر جهان برساند و مهمتر از آن، اینکه بتواند این حدود را حفظ کند. چون در سطح جهانی، رقابت‌ها و تورنمنت‌های تنیس، تک حذفی هستند، بنابراین اگر ورزشکار روند حداقل مثبتی را طی نکند، خیلی زود امتیازات به دست آورده را از دست می‌دهد و به همین شکل، در جدول رنکینگ سقوط می‌کند.

هیچ یک از تنیس‌بازان حال حاضر ایران که در داخل کشور اول و معروف هستند مثل آقای انوشا شاه‌قلی چنین شرایطی را طی نکرده‌اند. در حالی که تنیس‌بازان مطرح دنیا سالانه در حدود 25 تا 30 تورنمنت مختلف در اقصی نقاط جهان شرکت می‌کنند، اما بهترین تنیس‌بازان ایرانی‌ برای جلوگیری از صرف هزینه‌های مالی سفر، حداکثر در یکی دو تورنمنت فیوچرز (پایین‌ترین رده‌ها) مثلاً ترکیه شرکت می‌کنند و اکثراً در ادوار نخستین حذف می‌شوند. در داخل ایران متاسفانه پدیده‌ای من درآوردی به نام "لیگ برتر تنیس" وجود دارد و اکثر تنیس‌بازان حتی مستعد هم، جذب آنها شده و به خاطر حقوق و قراردادهای مالی که بین تنیس‌باز و تیم منعقد می‌شود، به مرور ترجیح می‌دهند به جای پیمودن راه سخت و پر هزینه‌ی «حرفه‌ای شدن»، در همین تیم‌های لیگی که هیچ محل اعرابی در تنیس جهان ندارد، بازی کنند.

تازه این موارد، در مورد بهترین مهره‌های تنیس ایران صدق می‌کند. الباقی تنیس‌بازان داخل ایران وضع اسفناک‌تری دارند و به موارد خیلی پیش ِپا افتاده تر مثل «احساس حس پرستیژ»، «احساس برتر بودن به خاطر حمل کردن ساک راکت تنیس»، «استفاده از راکت‌های چینی شبیه راکت‌های بزرگان تنیس جهان» یا «بستن هد بندهای رنگی و البسه‌ی ورزشی با مارک‌های معروف» و خلاصه «متفاوت بودن نسبت به اکثریت جامعه که فقط فوتبال و والیبال و بسکتبال را می‌شناسند» بسنده می‌کنند و با کمال تأسف، از این شرایط، تا حد زیادی راضی هم هستند.

یکی دیگر از دلایل عدم جذب شدن به تنیس و ادامه ندادن مداوم ایرانی‌ها، بالا بودن قیمت تجهیزات سخت افزاری این رشته و عدم توجه کافی فدراسیون تنیس برای استعداد یابی و تاسیس و احداث آکادمی استاندارد، با سخت افزار، مربیان و دانش روز دنیاست.

در حال حاضر به عنوان مثال آقای رافائل نادال، برترین تنیس‌باز جهان با " 13030 " امتیاز در صدر جدول به عنوان نفر نخست دنیا ایستاده‌اند، اما بهترین تنیس‌بازان مرد ایران مثلاً آقایان انوشا شاه‌قلی یا البرز اخوان با تقریباً صفر امتیاز در رده "‌ 1932 " جهان قرار گرفته‌اند.

تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل
رده‌ی شماره "یک" جهان کجا و شماره "1932" کجا؟!

در ایران، بر خلاف تمام کشورهای جهان، مسئولین و دست اندرکاران تنیس، بر خلاف جریان آب شنا می‌کنند و با اتخاذ تصمیم‌های غیرکارشناسی و عدم داشتن برنامه مدون برای تنیس و عدم به کارگیری و استفاده از افراد متخصص و با تجربه‌ی این رشته، آن را به قهقرا برده و می‌برند.

نوشته اصلی توسط tennis hayrani

کلا ایران جای عجیب و غریبیه ، هیچ تعادلی وجود نداره به عنوان مثال اکثر بودجه ورزش ایران صرف فوتبال و یه مقداریش هم صرف کشتی و والیبال میشه . فوتبال ایران که مایه آبروریزیه کلش دلالی و فساده ، تو هر تورنمنتی هم که شرکت میکنه دست از پا درازتر و بدون هیچ افتخاری بر میگرده ( به عنوان مثال وضعیت تیم ملی و تیم های میلیاردی باشگاهی ایران تو آسیا ).
کشتی هم از نظر خیلیها کم جذابیت ترین و در حال حاضر از نطر محبوبیت در پایینترین سطح بین همه ورزشهاست ، شانس آورد از المپیک حذفش نکردند. جالبه برای ماندن در المپیک با ورزش بی نام و نشان اسکواش رقابت میکرد .
چیزی که عجیبه ما مثلا تو کشور اسلامی هستیم و سه ورزش که از نظر اسلام حتی شرط بندی هم توش حرام نیست در وضعیت اسفناکی بسر میبره (شنا - اسب سواری-تیراندازی).این سه ورزش مخصوصا شنا و اسب سواری از محبوبترینها تو المپیک هستند که ایران تقریبا به جز یکی دو مورد هیچ نماینده ای توشون نداره حالا شما انتظار دارید از ورزش تنیس حمایت کنند!!!
هممون میدونیم یک سری ورزشها تو دنیا نسبت به بقیه ورزشها پرستیژ،اعتبار ،پوشش رسانه ای و ...بالاتری دارند که مطمئنا تنیس یکی از اونهاست . اسپانیا یکی از کشورهایی که تو خیلی از ورزشهای معتبر دارای جایگاه بالایی تو دنیاست از فوتبال و بسکتبال و فوتسال و والیبال و تکواندو گرفته تا تنیس . در حضور این همه ستاره ورزشی رافائل نادال به خاطر افتخاراتی که در دنیای تنیس بدست آورده ، بزرگترین ورزشکار تاریخ این کشور معرفی شد . به نظر شما ارزش و غروری را که نواخته شدن 8 باره سرود ملی اسپانیا بخاطر قهرمانی نادال تو پاریس برای مردم اسپانیا به ارمغان آورده ، کدام ورزش در ایران میتونه این ارزش و غرور رو برای مردم ایران داشته باشه ، به نظر شما ورزش کشتی میتونه ؟

من قصد مخالفت با گفته های این دوستان عزیزمون رو ندارم، اما نکته ای که هستش اینه که به نظر من همون ضعف مدیریتی که دوستان در بالا بهش اشاره کردن مشکل اصلی تنیس ما در این سالها بوده و هست. همچنین غیر از مباحثی که دوستان در بالا بهش اشاره کردن عدم وجود اسپانسرینگ و استعدادهایی که در حد این باشن که در سطح جهانی بدرخشن هم یکی دیگه از عوامل غیاب تنیس بازان ایرانی در سطح بین المللیه. تقریباً همه ی تنیس بازای برتر دنیا تنیس رو از سن خیلی پایین (4 تا 8 سالگی) شروع کردن و این یعنی اینکه پدر یا مادری داشتن که اون ها رو سر زمین تنیس برده و به این ورزش علاقمندشون کرده (مثلاً رادوانسکا توی یکی از مصاحبه هاش می گفت پدرم وقتی حدوداً 5 سالمون بود من و خواهرم رو برد توی زمین و به جای توپ باید بادکنک ها رو می زدیم اون طرف تور). همین خانواده ها وقتی متوجه ی استعداد فرزنداشون می شن حاضرن هر کاری بکنن تا بچه شون پیشرفت کنه. اگه داستان زندگی شاراپووا رو نخوندین بد نیست بخونین تا ببینین که پدرش علاوه بر مهاجرت به آمریکا (که صرفاً به منظور بردن ماریا به آکادمی تنیس نیک بولیتری بوده) و انجام کارهای سیاه، چقدر برای اینکه دخترش توی تنیس پیشرفت کنه چقدر زحمت کشیده.
امروزه راه حرفه ای شدن همینه که والدین، فرزندشون رو به یه آکادمی معتبر تنیس در یه کشوری که از این لحاظ معروفه ببرن و با اینکه ما فقط شاهد داستان های موفقیت آمیز هستیم و خیلی ها هم هستن که پول و وقت زیادی هزینه می کنن و فرزندشون به هیچ جایی نمی رسه، ولی دست کم من کسی رو توی ایران ندیدم که فرزندش رو ببره یه آکادمی معتبر تنیس توی خارج. چه بسا همین ارغوان رضایی هم اگه پدرش از ایران نرفته بود شاید هیچوقت معروف نمی شد. به همین خاطر شاید اگه مشکل ویزا و همچنین این جداسازی جنسیتی در ورزش به این شدت نبود، می تونستیم شاهد نتایج بهتری باشیم.
اما از سوی دیگه بد نیست که خودمون رو همیشه با اروپا و کشورهای پیشرفته مقایسه نکنیم و یادمون نره که در یه کشور خاورمیانه ای هستیم و چه به خاطر جبر جغرافیایی یا هر قضیه دیگه ای با اینکه عملکردمون توی خیلی از قضایا بهتر از کشورهای دیگه منطقه اس، اما همون مشکلات این گوشه ی دنیا رو هم داریم و وقتی که تقریباً هیچکدوم از کشورهای منطقه (به استثنای قطر و امارات که سرمایه گذاری هنگفتی روی تنیس کردن) تنیس باز در اندازه های جهانی ندارن و دست بالاش یکی یا دوتا تنیس باز دوبل تونستن تولید کنن، پس تنیس باز نداشتن ما هم اونقدرها چیز عجیب غریبی نیست. درسته که فرضا کشوری مثل اسپانیا در حیطه ی ورزش خیلی قوی و مقتدره، اما ما از کدوم نظر شبیه اسپانیا هستیم که بخوایم ورزشمون رو با اونجا مقایسه کنیم؟

[Shahghale]

بچه ها چرا راجر تو زمین اصلی بازی نمیکنه؟ اخرین بار کی این اتفاق افتاده؟

[omidd]

نوشته اصلی توسط tennis hayrani

کلا ایران جای عجیب و غریبیه ، هیچ تعادلی وجود نداره به عنوان مثال اکثر بودجه ورزش ایران صرف فوتبال و یه مقداریش هم صرف کشتی و والیبال میشه . فوتبال ایران که مایه آبروریزیه کلش دلالی و فساده ، تو هر تورنمنتی هم که شرکت میکنه دست از پا درازتر و بدون هیچ افتخاری بر میگرده ( به عنوان مثال وضعیت تیم ملی و تیم های میلیاردی باشگاهی ایران تو آسیا ).
کشتی هم از نظر خیلیها کم جذابیت ترین و در حال حاضر از نطر محبوبیت در پایینترین سطح بین همه ورزشهاست ، شانس آورد از المپیک حذفش نکردند. جالبه برای ماندن در المپیک با ورزش بی نام و نشان اسکواش رقابت میکرد .
چیزی که عجیبه ما مثلا تو کشور اسلامی هستیم و سه ورزش که از نظر اسلام حتی شرط بندی هم توش حرام نیست در وضعیت اسفناکی بسر میبره (شنا - اسب سواری-تیراندازی).این سه ورزش مخصوصا شنا و اسب سواری از محبوبترینها تو المپیک هستند که ایران تقریبا به جز یکی دو مورد هیچ نماینده ای توشون نداره حالا شما انتظار دارید از ورزش تنیس حمایت کنند!!!
هممون میدونیم یک سری ورزشها تو دنیا نسبت به بقیه ورزشها پرستیژ،اعتبار ،پوشش رسانه ای و ...بالاتری دارند که مطمئنا تنیس یکی از اونهاست . اسپانیا یکی از کشورهایی که تو خیلی از ورزشهای معتبر دارای جایگاه بالایی تو دنیاست از فوتبال و بسکتبال و فوتسال و والیبال و تکواندو گرفته تا تنیس . در حضور این همه ستاره ورزشی رافائل نادال به خاطر افتخاراتی که در دنیای تنیس بدست آورده ، بزرگترین ورزشکار تاریخ این کشور معرفی شد . به نظر شما ارزش و غروری را که نواخته شدن 8 باره سرود ملی اسپانیا بخاطر قهرمانی نادال تو پاریس برای مردم اسپانیا به ارمغان آورده ، کدام ورزش در ایران میتونه این ارزش و غرور رو برای مردم ایران داشته باشه ، به نظر شما ورزش کشتی میتونه ؟

با بخشی از حرفات موافقم با بخشی مخالف.
یک چیز طبیعی که تعادل نباشه بین ورزشا فوتبال کجا تنیس کجا و باقی ورزشا کجا هم از بعد سخت افزاری هم نرم افزاری.
کشتی کی گفته جذابیت نداره؟خصوصا واس ما ایرانیا.این بحث جاش اینجا نیست ولی باید گفت که هر ورزشی لذت خاص خودشو داره حالا میخواد تنیس باشه یا دارت!
ضمنا قهرمانی ورزشکارای ایرانی در جهان وخصوصا المپیک غرور نداره خدایش؟
راجبع تنیس پاور جان توضیح دادن کامل یکی از دوسانم بحث اسپانسرو کرد که درست هر ورزشی که طرفدار بیشتری داشته باشه پول بیشتری سمتشم میره.ضمنا اینکه میگن تنیس ورزش پولداراست کاملا حقیقت داره و توی ایران بخصوص در زمینه سخت افزاری مشکل زیاد در زمینه تنیس.پخش بازیای تنیس هم میتونه باعث جذب جوونا بشه که اونم با توجه به اینکه اینجا همه چیز کلا سانسور میشه پس پخش بازیا هم هیچ.
بزرگترین مشکل ورزش کشور ما بدون شک برنامه برنامه و برنامست اینکه هر سال مدیرا تغییر میکنه همه هم بفکر جیب خودشونن اکثرا هم با رابطه بر مسند مدیریت میشینن.
از بس مدیریت اینجا خراب هرچی بگیم باز کم.پس بیخیال باشیم بهتره.

[M∂hdi]

نوشته اصلی توسط Shahghale

بچه ها چرا راجر تو زمین اصلی بازی نمیکنه؟ اخرین بار کی این اتفاق افتاده؟

آخرین باری که راجر در Rod Laver Arena بازی نکرده، بر می گرده به سال 2004.
اون زمان رادیک شماره یک بود، فدرر دوم، نادال در جایگاه 41 و جوکوویچ در رده 681 جهان.

منبع: Chris McKendry

البته در راند دوم 2012 قرار بود بازی فدرر با آندریاس بک در Hisense Arena انجام بشه
که حریف آلمانی قبل از مسابقه، به علت آسیب دیدگی انصراف داد.

[moris]

نوشته اصلی توسط mspayam

من قصد مخالفت با گفته های این دوستان عزیزمون رو ندارم، اما نکته ای که هستش اینه که به نظر من همون ضعف مدیریتی که دوستان در بالا بهش اشاره کردن مشکل اصلی تنیس ما در این سالها بوده و هست. همچنین غیر از مباحثی که دوستان در بالا بهش اشاره کردن عدم وجود اسپانسرینگ و استعدادهایی که در حد این باشن که در سطح جهانی بدرخشن هم یکی دیگه از عوامل غیاب تنیس بازان ایرانی در سطح بین المللیه. تقریباً همه ی تنیس بازای برتر دنیا تنیس رو از سن خیلی پایین (4 تا 8 سالگی) شروع کردن و این یعنی اینکه پدر یا مادری داشتن که اون ها رو سر زمین تنیس برده و به این ورزش علاقمندشون کرده (مثلاً رادوانسکا توی یکی از مصاحبه هاش می گفت پدرم وقتی حدوداً 5 سالمون بود من و خواهرم رو برد توی زمین و به جای توپ باید بادکنک ها رو می زدیم اون طرف تور). همین خانواده ها وقتی متوجه ی استعداد فرزنداشون می شن حاضرن هر کاری بکنن تا بچه شون پیشرفت کنه. اگه داستان زندگی شاراپووا رو نخوندین بد نیست بخونین تا ببینین که پدرش علاوه بر مهاجرت به آمریکا (که صرفاً به منظور بردن ماریا به آکادمی تنیس نیک بولیتری بوده) و انجام کارهای سیاه، چقدر برای اینکه دخترش توی تنیس پیشرفت کنه چقدر زحمت کشیده.
امروزه راه حرفه ای شدن همینه که والدین، فرزندشون رو به یه آکادمی معتبر تنیس در یه کشوری که از این لحاظ معروفه ببرن و با اینکه ما فقط شاهد داستان های موفقیت آمیز هستیم و خیلی ها هم هستن که پول و وقت زیادی هزینه می کنن و فرزندشون به هیچ جایی نمی رسه، ولی دست کم من کسی رو توی ایران ندیدم که فرزندش رو ببره یه آکادمی معتبر تنیس توی خارج. چه بسا همین ارغوان رضایی هم اگه پدرش از ایران نرفته بود شاید هیچوقت معروف نمی شد. به همین خاطر شاید اگه مشکل ویزا و همچنین این جداسازی جنسیتی در ورزش به این شدت نبود، می تونستیم شاهد نتایج بهتری باشیم.
اما از سوی دیگه بد نیست که خودمون رو همیشه با اروپا و کشورهای پیشرفته مقایسه نکنیم و یادمون نره که در یه کشور خاورمیانه ای هستیم و چه به خاطر جبر جغرافیایی یا هر قضیه دیگه ای با اینکه عملکردمون توی خیلی از قضایا بهتر از کشورهای دیگه منطقه اس، اما همون مشکلات این گوشه ی دنیا رو هم داریم و وقتی که تقریباً هیچکدوم از کشورهای منطقه (به استثنای قطر و امارات که سرمایه گذاری هنگفتی روی تنیس کردن) تنیس باز در اندازه های جهانی ندارن و دست بالاش یکی یا دوتا تنیس باز دوبل تونستن تولید کنن، پس تنیس باز نداشتن ما هم اونقدرها چیز عجیب غریبی نیست. درسته که فرضا کشوری مثل اسپانیا در حیطه ی ورزش خیلی قوی و مقتدره، اما ما از کدوم نظر شبیه اسپانیا هستیم که بخوایم ورزشمون رو با اونجا مقایسه کنیم؟

این بحث جاش تو این تاپیک نیست اما
مهدی جان و سروش عزیز مسئله شاهنشاهی و اسپانسرینگ و ... نیست.
مهم فقط اینه که خیلی مایه دار باشی و خودت بخوای.تو ایران کسی که تنیس رو شروع میکنه فقط همین 2 مورد رو میخواد.البته جاهای دیگه دنیا هم همینه تقریبا.
من تا حالا نشنیدم این مسئله اسپانسرینگ روی یه بازیکن رو .بحث اون لباس و ... زمانی که بازیکن میاد تو یه سطح حرفه ای و تقریبا تو 100 تا برتر فکر میکنم اسپانسرینگ میاد وسط.بازیکنی که تو 1000 تا هم نیست هنوز مشخصه که اسپانسرینگ نخواهد داشت و باید از جیب خرج کنه.
اون قضیه شاهنشاهی هم واسه اوایل انقلاب بود.الان بچه های خودشون ریختن تو زمینها یا خودشون باشگاه دارن.
ورزش تنیس هم انفرادی هست و ربطی به فدراسیون تنیس نداره.این دیدگاه لیگ برتری و دیویس کاپی هم وضع رو بدتر میکنه تا بهتر.

اشخاصی مثل انوشا شاهقلی هم از بچگی به واسطه پدرشون که مربی بوده تو زمین تنیس بزرگ شدند پس این دلیل نمیشه.مسئله اصولی بودن و اون قضیه خواستن هست.
والا معدنچی هم اگر اشتباه نکنم یه مدتی رو تو آکادمی های دبی کار کرد و پیشرفت هم داشت اما نه در اون حد که به جای خاصی برسه.
کشورهای عربی نصف افتخارات ما رو هم قبل از انقلاب نداشتند.اصلا قابل مقایسه نیستند با ما.
همین منصور بهرامی با اینکه خیلی هم شاخ نشد در سطح جهان اما خواست.کسی که با خاک انداز بازی رو شروع کرد.کسی که کتک خورد واسه تنیس بازی کردن.اما آخرش به یه جایی رسید.

در کل اگر کسی اون 2 تا آیتم رو داشته باشه بره اروپا آمریکا و فکر بازی کردن واسه تیم ملی دیویس کاپ جمهوری اسلامی ایران رو از سرش بیرون کنه و همونجا بمونه و تمرکزش روی پیشرفت خودش باشه به یه جایی میرسه اما با این مربی های ایران و این بازیکنها اصلا صحبت کردن در رابطه با این موضوع مثل همیشه کار عبثی خواهد بود !!!!

[saeedshl]

سلام
در تکمیل صحبت دوستان این متن رو که از آقای علیپور هست رو می زارم

برنامه فردامسابقات بیرون امده
راجرفدرردررودلئی واارنا بازی نخواهدکرد . اخرین باری که این اتفاق افتادرادیک شماره1 بود نادال شماره 41 و جوکوویچ شماره 681

(مسئولین استرالیاباید برند اب خنک بخورند بازی ووژنیاکی روگذاشتند تو رودلئی ارنا خنده داره ووژنیاکی اونجابازی کنه و فدرربازی نکنه-علیپور).

ازاین بابت اکثریت طرفداران خارجی و مسئولین تنیس استرالیا را به فحش کشیدند بنظرم مسخره است .

[Mehdiii]

اپن استرالیا یکی از پرتماشاگرترین تورنمنتها تو دنیاست شما اگه تو همین راند 1 ببینین تقریبا همه ورزشگاهها بدون توجه به برنامه کورتها پر از تماشاگره به همین دلیل برگزارکنندگان، نگرانی از بابت پرشدن سکوها ندارند به نظر من بخاطر همین موضوع خیلی تو انتخاب کورتها دیگه وسواس گذشته رو ندارند فکر کنم با سنگ،کاغذ،قیچی انتخاب میکنند.مثلا همین امروز بازی ebden vs pospisil تو رودلیور آرنا بود اونهم سیزن شب ، گرچه ebden یک local player هست ولی بازهم به نظر من مسخرست واورینکا تو استادیوم اصلی بازی نکنه ولی این پسره بینام و نشان بازی کنه .

[Mehdiii]

نوشته اصلی توسط omidd

با بخشی از حرفات موافقم با بخشی مخالف.
یک چیز طبیعی که تعادل نباشه بین ورزشا فوتبال کجا تنیس کجا و باقی ورزشا کجا هم از بعد سخت افزاری هم نرم افزاری.
کشتی کی گفته جذابیت نداره؟خصوصا واس ما ایرانیا.این بحث جاش اینجا نیست ولی باید گفت که هر ورزشی لذت خاص خودشو داره حالا میخواد تنیس باشه یا دارت!
ضمنا قهرمانی ورزشکارای ایرانی در جهان وخصوصا المپیک غرور نداره خدایش؟
راجبع تنیس پاور جان توضیح دادن کامل یکی از دوسانم بحث اسپانسرو کرد که درست هر ورزشی که طرفدار بیشتری داشته باشه پول بیشتری سمتشم میره.ضمنا اینکه میگن تنیس ورزش پولداراست کاملا حقیقت داره و توی ایران بخصوص در زمینه سخت افزاری مشکل زیاد در زمینه تنیس.پخش بازیای تنیس هم میتونه باعث جذب جوونا بشه که اونم با توجه به اینکه اینجا همه چیز کلا سانسور میشه پس پخش بازیا هم هیچ.
بزرگترین مشکل ورزش کشور ما بدون شک برنامه برنامه و برنامست اینکه هر سال مدیرا تغییر میکنه همه هم بفکر جیب خودشونن اکثرا هم با رابطه بر مسند مدیریت میشینن.
از بس مدیریت اینجا خراب هرچی بگیم باز کم.پس بیخیال باشیم بهتره.

اولا منظورم از تعادل ، تساوی نبود دوما منظورم محبوبیت کم کشتی تو مقیاس جهانی بود وگرنه تو همین مشهد و گنبد برین محبوبترین ورزش کشتی چوخه است در حالی که 99.99%مردم دنیا اسم این ورزش رو هم نشنیدند حالا به نظرت منطقی رو این ورزش سرمایه گذاری کنی و مثلا رو تنیسی که تقریبا همه دنیا میشناسنش هیچ کاری نکنی؟
سوما من نگفتم قهرمانی ورزشکارای ایرانی در جهان وخصوصا المپیک غرور نداره منظورمن این بود که همه ورزشها ارزششون یکی نیست به نظر شما ارزش مدال طلای 100متر بولت یا طلای اندی ماری با مدالهای طلای کشتی فرنگی ایران قابل مقایسست؟(منظورم ارزش تبلیغاتی و رسانه ای و ...)

[Sorou$h]

این عکس هم جالبه. طرف داره تو کورت تنیس تخم مرغ درست میکنه. یعنی میخواد بگه هوا اینقدر گرمه الان تو استرالیا. اینا اگه بیان اهواز ما رو تو تابستون ببینن چی میگن!! خوبه استرالیا الان نهایت 45 درجست. اهواز تو تابستون به 65 درجه هم میرسه. البته نا گفته نماند این بنده خداها عادت ندارن.