وضع تنیس همیشه همین بوده، به قول جان مک انرو که به داور گفته بود: "You can't be serious" اشتباهات داوری وجود دارند و جزیی از بازی هستند.
یکی از دوستان هم گفته بود که حالا تحلیلم چیه از نتیجه فینال. باید بگم که شخصاً از قهرمانی دل پوترو ناراحت شدم. شاید اگه این بارندگی و تاخیر ها اتفاق نمی افتاد، وضعیت کاملاً متفاوت میشد. فدرر، شنبه نیمه نهایی رو بازی می کرد و برای فینال وقت بیشتری برای استراحت داشت، به ویژه اینکه بازی سنگین تری نسبت به دل پوترو انجام داده بود.
در مجموع به نظرم تنها دلیلی که باعث باخت راجر شد، همان سرویس بود. راجر ست اول رو کلاً خوب بازی کرد و همانطور که گفتم بازی چشم نوازی ارائه کرد ولی 1st Serveش فقط 41% بود. در ست های بعدی، دل پوترو سطح بازیش رو بالاتر برد ولی اگه ست دوم رو راجر نمیباخت شرایط عوض میشد. سرویس های ضعیف راجر به دل پوترو اجازه ی حمله داد و دل پوترو کم کم ترسش ریخت و هر لحظه تهاجمی تر شد. به نظرم راجر به خودش باخت، نه به دل پوترو. دل پوترو بازیکن خوبیه ولی شانس هم داره. با بازیکنان بزرگی مثل نادال و فدرر در شرایطی که بازیشون کامل رو فرم نبود، بازی کرد و شکستشون داد.
کلاً تنیسور های آرژانتینی خیلی یکنواخت بازی نمی کنند. مثل کوریا، کانیاس، نعلبندیان و... بعضی مواقع بازی های فوق العاده ای ارائه می دهند ولی نمی توانند سطح بازی رو در دراز مدت حفظ کنند. بهترینشون گیرمو ویلاس بود که اون هم 4 تا گرند اسلم برد و تمام شد و بهترین رنکینگش شماره ی 2 بود.
من هم با نظر کوروش که گفت این اولین و آخرین گرند اسلم دل پوترو بود، موافقم. به نظرم دل پوترو هم با بقیه بازیکنان آرژانتینی از این نظر فرقی نداره. فرقش با کاری که نعلبندیان سال 2007 در دو مسترز آخر سال کرد این بود که دل پوترو گرند اسلم برد، نعلبندیان دو تا مسترز پشت سر هم... ولی حدس من اینه که این هم جرقه بود. البته منکر این نمیشم که باید از دل پوترو ترسید، همانطور که قرعه ی نعلبندیان همیشه قرعه سختی محسوب میشد و هر کس به نعلبندیان میخورد بازی سختی پیش رو می داشت، من بعد در مورد دل پوترو هم این شرایط بوجود میاد ولی شک دارم که بتونه دوباره قهرمانی گرند اسلم بدست بیاره.
|