اول از همه به خودم و راجری های عزیز تبریک میگم
جدای از گیم اول که به نظرم خیلی مهم بود و همین که راجر تونست هلد کنه کاملا توی روند بازی تاثیر گذاشت ، در باقی بازی کاملا مشخص بود که راجر بکهند سونگا رو هدف قرار داده ، اکثر سرویسها روی بکهند سونگا بود ، بسیاری از ضربات بکهند رو که Run Around میکرد و با فرهند میزد به صورت Inside Out زده میشدن و فقط در مواقعی که کاملا مطمئن بود به سمت فرهند سونگا حمله میکرد.
یه نکته ی دیگه ی بازی ریترن راجر بود ، از همون گیم اول راجر اگرسیو ریترن میکرد ، تا پایان ست اول تمام سرویس های دوم رو 1-2 متر از داخل Baseline ریترن میکرد و همین باعث شده بود سونگا سرویسش ریتم پیدا نکنه .
ست دوم سونگا کمی متنوع تر سرویس زد ، چندین بار سعی کرد با سرو و والی فدرر رو موقع ریترن کردن بیشتر تحت فشار قرار بده که موفق هم بود . میشه گفت توی ست دوم به جز 10-15 دقیقه ی آخر بازی ، سونگا بود که کنترل بازی رو در اختیار داشت.سرویس اول راجر خیلی افت کرده بود و به سختی هلد میکرد.
توی تای بریک هم که فدرر عالی سرویس زد و تقریبا تمام ضرباتش روی بکهند سونگا بود که بکهند سونگا هم ارورها ی بدی داشت .
البته فرهند سونگا هم در بهترین حالتش نبود که علتش میتونه خستگی یا به هم خوردن ریتم بازیش بوده باشه.ولی یه نکته ی جالب بازی این بود که وقتی سونگا یه ضربه ای میزد که مثلا سرعت توپ بالای 120 کیلومتر بود کاملا میشد فشاری رو که سونگا برای زدن اون ضربه به خودش میاره تشخیص داد ولی فدرر خیلی راحت تر به توپ Pace تزریق میکرد و بعضی مواقع در حالی به جز دستش هیچ قسمت بدنش حرکت نمیکرد یه فرهند با سرعت 140-150 کیلومتر میزد.
به هر حال تبریک میگم ، برای اولین بار قهرمان پاریس هم شدیم
