[Saeid]

مسابقات تنیس جام آزاد فرانسه، رولان گاروس، امسال در شرایطی آغاز شده که برخلاف شش سال گذشته، در باره برنده احتمالی قسمت مردان شک و تردیدهای فراوانی وجود دارد.

تا امسال همه قانع شده بودند که بهترین مرد تنیس جهان در روی خاک رس رافائل نادال قهرمان تنیس جهان از اسپانیا است. او از سال ۲۰۰۵ که برای اولین بار گام بر زمین ورزشگاه رولان گاروس پاریس گذاشت تاکنون سلطان بلامنازع تنیس روی خاک رس جهان بود. تنها استثنتا در سال ۲۰۰۹ بود که نادال دچار آسیب دیدگی شد و در نتیجه رابین سادرلینگ بازیکن سوئدی موفق شد او را حذف کند و مقام قهرمانی برای اولین بار نصیب راجر فدرر قهرمان پیشین جهان از سوئیس شد.
نادال از سه سال پیش هم که برای اولین به صدر رده بندی جهانی تنیس مردان صعود کرد، لقب بهترین تنیس باز و قهرمان جهان را هم با یک وقفه چندماهه یدک می کشد. اما به نظر می آید که او اکنون در خطر از دست دادن هردو ی اینها است یعنی هم صدر رده بندی جهانی و هم قهرمانی مهم ترین تورنمنت تنیس بر روی خاک رس.

نتایج چهار مسابقه اخیر نادال با نوواک جوکوویچ نفر دوم رده بندی جهانی باعث نگرانی هواداران قهرمان محبوب اسپانیائی شده است. جوکوویچ که در فصل جاری تنیس که از ماه ژانویه شروع شده حتی یک شکست هم نداشته و در هفت تورنمنت از جمله گرن اسلم جام آزاد استرالیا و چهار تورنمنت ماسترز به مقام قهرمانی رسیده، تفاوت امتیاز خود با نادال در رده بندی جهانی به تنها چند صد امتیاز رسانده و قصد دارد تخت و تاج رولان گاروس را هم از نادال بگیرد.

آنچه که هواداران نادال را نگران‌تر کرده این است که در هر چهار تورنمنت ماسترزی که جامش نصیب جوکوویچ شد، در مسابقه فینال نادال را شکست داد از جمله در مادرید و رم که روی خاک رس بود و نادال از مقام قهرمانی خود دفاع می کرد. تا دو ماه پیش هیچکس حاضر نبود بر روی پیروزی جوکوویچ بر نادال در روی خاک رس آنهم در در دو فینال پیاپی ماسترز شرط بندی کند.

اینجا بهتر است یادآوری کنم که بعد از تورنمنت های گرن اسلم استرالیا، آمریکا، ویمبلدون و رولان گاروس که دوهزار امتیاز نصیب قهرمانانش می شود، مسابقات ماسترز با هزار امتیاز قهرمانی، مهمترین مسابقات تنیس هستند. اضافه این که در حال حاضر تنها حالتی که ممکن است نادال در رولان گاروس و ویمبلدون امتیاز از دست ندهد قهرمان مجدد شدن او است. بنابراین احتمال این که در چند هفته آینده و حتی قبل از آغاز مسابقات ویمبلدون در ماه ژوئن جوکوویچ به صدر جدول رده بندی جهانی برسد، ولو موقتا، کم نیست.

رقابت تنگاتنگ نادال با جوکوویچ در بالاترین سطح تنیس جهان، شور و حال تازه به این ورزش پرطرفدار داده است. بخصوص اینکه این دو از لحاظ سنی تقریبا مساوی هستند و تا زمان بازنشستگی دست کم شش هفت سال فاصله دارند. بنابراین علاقمندان تنیس خیالشان می تواند راحت باشد که این رقابت گرم و تماشائی سال‌ها ادامه خواهد داشت.

از سوی دیگر رقابت این دو بازیکن جوان و پرشور تغییر بزرگی هم در توازن قدرت در تنیس جهان داده است و در واقع چهره تنیس را دگرگون کرده است. این رقابت در واقع نقطه پایانی بر رقابت بزرگی گذاشته که در چهار پنج سال گذشته علاقمندان تنیس را جذب خود کرده بود.

در چند سال گذشته آرزوی تمام برگزارکنندگان مسابقات تنیس این بود که فینال تورنمنت هایشان بین نادال و فدرر برگزار شود و مسابقات این دو پرتماشاچی ترین مسابقات تنیس جهان بودند. مقام های پیاپی تورنمنت های عمده ای چون گرن اسلم ها و ماسترز به جز چند استثنا نصیب این دو می شد. فدرر بیشترین تعداد قهرمانی گرن اسلم را دارد و نادال صاحب همین رکورد در مسابقات ماسترز است.
اما فدرر که نزدیک به سی سال دارد از سه سال پیش همزمان با اوجگیری نادال، نزولش آغاز شد و به اعتقاد بسیاری از تحلیلگران تنیس اگر آسیب دیدگی نادال در سال ۲۰۰۹ نبود، فدرر نه اکنون صاحب رکورد بیشترین قهرمانی گرن اسلم بود نه اینکه هرگز می توانست در رولان گاروس قهرمان شود.

فدرر زمانی که در اوج و قهرمانی بزرگ بود زیباترین و ماهرانه ترین تنیس را ارائه می داد و رکوردهائی از خود باقی گذاشت که شکستن آن رکوردها کار آسانی برای هیچکس حتی نادال و جوکوویچ نخواهد بود. اما اکنون با اینکه هنوز زیبا و ماهرانه تنیس بازی می کند، از لحاظ قدرت بدنی در مقایسه با دیگر بازیکنان بزرگ جهان به جائی رسیده که به نظر می‌آید در تورنمنت‌های بزرگ بیشترین کاری که می تواند بکند رسیدن به مرحله نیمه‌نهائی است.

بنابراین با اینکه این احتمال وجود دارد که فدرر هم مثل آندره آغاسی بازیکن نامدار آمریکائی بتواند در سن بالای سی سال هم در تورنمنت‌های گرن اسلم و ماسترز به مقام قهرمانی برسد، اما بیشتر محتمل است که او که اکنون نفر سوم رده بندی جهانی است بتواند در چند سال آینده جای خود را در بین پنج نفر اول جهان حفظ کند و بیشتر موفقیت‌هایش در تورنمنت های کوچکتر و کم اهمیت تر باشد.
البته اتفاقی که برای فدرر در حال رخ دادن است امری غیرطبیعی نیست و از ارزش او به عنوان یکی از بزرگترین قهرمانان تنیس جهان در تاریخ این ورزش کم نمی کند. هر قهرمانی دوره ای دارد و بخصوص این واقعیت که قدرت و آمادگی بدنی روز به روز در مقایسه با استعداد ذاتی و مهارت اکتسابی نقش بیشتری در ورزش پیدا می کند، باعث می شود که عمر مفید ورزشکاران رفته رفته کمتر شود و زمان بازنشستگی آنها زودتر فرا برسد. همان اتفاقی که در گلف برای تایگر وودز، در اتومبیلرانی برای مایکل شوماخر و در فوتبال برای کاکا افتاد.

پس بیجا نیست اگر بگوئیم توازن قوا در تنیس برهم خورده و در حالی که نادال فعلا جایگاه خود را به عنوان قهرمان اصلی تنیس جهان حفظ کرده یک مدعی اصلی کنار رفته و مدعی دیگری جای او را گرفته. رقابت داغی که بین نادال و فدرر جریان داشت تبدیل به رقابتی داغتر بین نادال و جوکوویچ شده که برای بازیکنان، دست اندرکاران و هواداران تنیس جهان خبر بسیار خوبی است.

BBC