جوکوویچ بعد از استرالیای 2013 5 گرند متوالی قهرمان نشد اما بعدش تو 8 گرند متوالی 6 تاشو قهرمان شد. الان که فقط دو گرنده که قهرمان نشده و تازه یکیشم تا فینال اومد و فینال هم با توجه به میزان آمادگی و شرایطی که داشت بازی نسبتا خوب و قابل قبولی ارائه داد. جدا از این، مشخص بود که بزرگترین و اصلی ترین هدف امسالش کسب رولنده و برای همه واضحه بعد از رسیدن به این هدف که از قضا خیلیم طولانی و خسته کننده شده بود براش، دیگه تو شرایط آرمانی و پیک خودش قرار نداشت.
از نظر سنی هم نواک در شرایط مطلوب و خوبیه. 29 سال و چند ماه که سنی نیست. وحی منزل نیومده که چون نتایج فدرر از 28 سالگی به بعد با افت فاحشی رو برو شده هر ورزشکاری به این سن رسید با مخ زمین بخوره که. استن 6 ماه دیگه 32 سالش تکمیل میشه، نواک دقیقا 10 گرنداسلم دیگه تازه میشه همسن استن الان!
نواک از نظر شرایط جسمانی و بدنی یکی از بهترین تنیسورای دنیاست. هم کم مصدوم میشه و هم میتونه تعداد زیادی تورنومنت و بازیهای سنگین در طول فصل انجام بده و در عین حال خودشو در شرایط خوب بدنی نگه داره. از مجموع 128 گرند و مسترزی که از سال 2007 تا الان برگزار شده، نواک در 122 تاش حاضر بوده و فقط 3 یا 4 تا مسترزو به خاطر مصدومیت یا عدم آمادگی از دست داده(2 مسترز مادرید رو به دلایلی غیر از آسیب دیدگی شرکت نکرد).
این شرایط جسمانی تاثیر خیلی زیادی تو بازی و نتایج نواک داره. یکی از دلایل نتایج خیره کننده اش تو استرالیا استراحت کامل و ریکاوری مناسب و حضور با صد در صد آمادگی تو این مسابقاته. اینجوری میشه که تو استرالیا 2012 میاد دو بازی 5 سته با ماری و نادالو میبره و قهرمان میشه. یا 2015 تو ست پنجم واورینکا رو بیگل میکنه. حتی در بین مسترزا هم بهترین نتایج جوکو توی دو مسترز ابتدای فصل رقم میخوره(اینیدین ولز و میامی).
استرالیا 2017 جاییه که میشه منطقی تر راجع به میزان آمادگی و آینده ی نواک نظر داد. راه طولانی و اهداف بزرگ، هنوز برای ایستادن خیلی زوده
