[behsen]

بحث مقایسه بین تنیسورها و عملکردشون طی سالهای مختلف بود، نخواستم اون موقع پست بدم چون جز درگیری و بحث های حاشیه ای چیزی عایدم نمیشد.

درباره سن و سال، خب مشخصه هر ورزش یه سری ویژگی های خاص خودشو داره، مثلا ورزش های پایه و مادر مثل ژیمناستیک و شنا و دومیدانی میتونید ببینید که ورزشکاران از سنین 17 18 میان و تو المپیک طلا میگیرن، و به همین نسبت سن خداحافظیشونم پایینه، مثلا بزرگترین ژیمناستا و شناگرا از سن 25 26 به بالا کم کم دچار افت میشن، اما تو ورزشهایی مثل فوتبال و بسکتبال معمولا یه بازیکن از 22 23 سالگی به دوران اوج میرسه و حتی میبینیم که تا سنین بالای 33 34 و حتی برای بعضی پستها مثل مدافع و دروازه بان تا 37 8 سالگی هم ادامه داره. تنیس یه جایی بین دو دسته ورزشه، دوران قهرمانی و اوجش نه مث شنا و ژیمناستیک از سن خیلی پایین شروع میشه و نه مثل فوتبال و بسکتبال میشه تا 37 8 سالگی در اوج بود.

با توجه به سابقه و عملکرد بازیکنان بزرگ تاریخ تنیس میشه سن 22 23 تا 29 30 رو بهترین دوران یه تنیسور در نظر گرفت. چند مثال براتون میزنم

راجر فدرر متولد 1981 ، شروع بهترین دوران : 2004 ، پایان بهترین دوران : 2010
پیت سمپراس متولد 1971 ، شروع بهترین دوران : 1993 ، پایان بهترین دوران : 2000
ایوان لندل متولد 1960 ، شروع بهترین دوران : 1983 ، پایان بهترین دوران : 1990
جیمی کانرز متولد 1952 ، شروع بهترین دوران : 1974 ، پایان بهترین دوران : 1982
جان مک انرو متولد 1959 ، شروع بهترین دوران : 1980 ، پایان بهترین دوران : 1985

این 5 نفر اول تاریخ تنیس از نظر تعداد هفته های رنک 1 هستند، تقریبا تمامشون از یه الگوی سنی مشخص پیروی کردند و یه بازه زمانی 6 7 ساله در اوج بودند، به جز مک انرو که دوران اوجش 4 5 سال بیشتر نبود. به جز اینها هم خیلی از تنیسور های خوب و بزرگ تاریخ تقریبا همین آمار رو دارند، البته این وسط مثل تمام مباحث دیگه استثناهایی هم وجود دارند، مثلا بیون بورگ و متس ویلاندر که از 17 18 سالگی تو اوج بودند تا 24 25 سالگی، یا برعکس این دو نفر، آندره آغاسی که تازه از 29 سالگی به اوج رسید!

جوکوویچ هم با اینکه اولین فینال و قهرمانیش رو توی 20 و 21 سالگی تجربه کرد اما از 2011 و سن 23 سالگی به اوج خودش رسید و احتمالا مثل سایر بزرگان تنیس تا همون 29 یا اوایل 30 سالگی میتونه بهترین دوران خودش رو داشته باشه، یعنی به نظر من 2016 و تا حدودی 2017 رو هم میتونه با همین آمادگی پشت سر بذاره. حالا اینکه از این 7 8 گرند پیش رو چندتاشو بتونه کسب کنه یه بحث مفصل دیگست. 2012 13 و 14 نواک با اینکه خیلی خوب و با ثبات بود و توی اکثر فینالا حاضر بود اما فقط سالی 1 گرند برنده شد که برای من اصلا راضی کننده نبود، اما حالا با قوی تر شدنش از نظر ذهنی و بالاتر رفتن تجربه اش قطعا فینالها رو بهتر از اون دوران میتونه پشت سر بذاره.

بحث مهم دیگه هم اینه که "پایان بهترین دوران" به معنی بازنشستگی و عدم توانایی برای کسب هیچ جامی نیست. مطمئنا یه تنیسور بزرگ بعد از دوران اوج و در 3 4 سال پایانی بازیگریش هم میتونه با فرصت طلبی و تجربه ای که داره از معدود فرصت ها استفاده کنه و به جام های مهمی دست پیدا کنه، مثل پیت سمپراس 2002 ، آندره آغاسی 2003 یا فدرر 2012.

در نهایت من حدس میزنم جوکوویچ از 9 گرند پیش رو(یو اس امسال و 8 گرند 2016 و 2017) بتونه 4 یا 5 تاش رو کسب کنه، اما از 2018 به بعد اصلا قابل پیشبینی نیست برام.