[archi]

یک مطالعه آماری کردم شاید برای دوستان جالب باشه ، استن واورینکا از فرنچ اوپن 2005 کار خودش رو در گرند اسلمها شروع کرد ، تا پیش از آغاز همکاری با مگنوس نورمن در شانزدهم اپریل 2013 در 32 گرند اسلم ، سی بار در رسیدن به مرحله ای بالاتر از راند چهارم ناکام بود و تنها در اوپن امریکای 2010 و اوپن استرالیای 2011 توانست به کوارتر فاینال راه یابد . از زمان همکاری با مگنوس نورمن در نه گرند اسلم حاضر شده و در هفت گرند اسلم از میان آنها تا کوارتر فاینال راه یافته . اگر دوره ی بازی استن را به پیش از مگنوس نورمن و پس از دوره ی همکاری با این مربی سوئدی تقسیم کنیم ، معیار ما برای مقایسه و همسنجی ، راه یابی به مرحله ی یک چهارم پایانی گرند اسلم ها باشد در دوره ی نخست فعالیت استن به رقم 2/32 می رسیم یعنی 6.25 % در بازه ی زمانی تقریبا هشت ساله . حالا به همکاری اش با نورمن می پردازیم 7/9 یعنی تقریبا 77.7 % در بازه ی زمانی کمابیش دو ساله . کجای این منحنی شیب ملایم ، آهسته و پیوسته ای دارد ؟ مگنوس نورمن استن را کاملا متحول کرده است . از تنیسوری مستعد که گاهی نمایش خوبی هم داشت یک قهرمان ساخته که ترسی از بیگ فور ندارد ، مانند کاری که البته در ابعادی کوچکتر با رابین سودرلینگ انجام داد . رابین هم پیش از همکاری اش با نورمن که از نوامبر 2008 آغاز شد در بیست گرند اسلمی که حضور یافته بود ، از یو اس اوپن 2002 تا یو اس اوپن 2008 هرگز فراتر از راند سوم نرفته بود . ولی در هشت گرند اسلم بعدی شش بار از راند سوم گذر کرد ، دو بار به فینال فرنچ اوپن رسید ، جالب اینکه رابین پس از قطع همکاری با مگنوس نورمن در 25 نوامبر 2010 در سه گرند بازپسینی که شرکت کرد هرگز از کوارتر فاینال فراتر نرفت . پس در تکمیل فرمایش دوستان بد نیست بگوییم در کنار پای سوییسی از مغز سوئدی هم بی تفاوت نگذرید . در پایان می گویم تاج رافا گوارایت باد استن .