بحث و تبادل نظر پیرامون مسابقات ایندین ولز 2014

[roger 4 ever]

1- تبریک می گم به نواک و هواداراش بابت این قهرمانی جذاب...نواک «کلاس» کاریش و به خوبی نشون داد در این تورنومنت...همیشه بازیکنانی بزرگ می تونن در شرایطی که به هیچ وجه خوب نیستند فاتح و پیروز از زمین خارج بشن...این «خوب نبودن» لزوما منظورم بازی دیشب نیست، اتفاقا نواک به نسبت تمام بازی هاش، دیشب بازی به مراتب بهتری به نمایش گذاشت... منظور من از این خوب نبودن مربوط به کل این تورنومنت می شه... علی رغم اینکه بسیاری از پارامتر های بازی نواک در کل این رقابت ها محو شده بود اما اون باز هم تونست قهرمان بشه...این فوق العادست...کار هر کسی نیست...باید «نواک» باشی که بتونی در چنین شرایطی قهرمان بشی... نواک بهترین بازیکن این رقابت ها نبود، زیبا ترین بازیکن هم نبود اما قهرمان شد...چی از این بهتر؟!....


2- تبریک و تبریک و تبریک به راجر فدرر و هواداراش...همچنین خسته نباشید شدید به راجر فدرر و هواداراش...راجر می خندید، میرکا می خندید، هواداران هم همه می خندیدند در استادیوم و راضی بودند، پس فکر می کنم همه فدرری ها باید راضی باشن از «اتفاقات» ایندین ولز...
بازی به مراتب متفاوت با دوبی دنبال شد...راجر تو اون بازی به خوبی تونست «ظرافت» بازی خودش رو به نواک دیکته کنه...نت پوینت به اندازه کافی، دراپ شات به حد نیاز، «فانتزی بازی» کامل اجرا می شد...یعنی راجر به خوبی تونسته بود «شرایط» این فانتزی بازی رو برای خودش به وجود بیاره...اما دیشب این طور نشد...هم نواک اجازه نداد که راجر جنبه ی ظرافت خودش رو نشون بده و هم اینکه خود راجر نتونست «موقعیت» این سبک بازی رو برای خودش به وجود بیاره...50 50 بود...

3- مدتی قبل روزنامه national مطلبی رو کار کرد تحت عنوان «توهم بیس لاین». اشاره به این نکته داشت که راجر هر چی سنش بالاتر رفته در تصمیم گیری ها بین نت پوینت و موندن در بیس لاین دچار شک و تردید بسیار شده. دیشب هم در برک ست دوم و هم در برک ست سوم این «توهم بیس لاین» سراغش اومد...ضربات تحت کنترل بود و نواک تحت فشار... اما راجر نتونست تصمیم درست بگیره و معلق میان ماندن در بیس لاین و حضور در لبه ی تور، با یک ارور ساده گیم سرو های خودش رو تقدیم کرد...گام و گام و گام...گام هاش که لرزان شد ارور ها سراغش اومد...

4- خیلی جالب بود در روزی که راجر نتونست «ظرافت» ببخشه به بازیش هم کاملا نزدیک و قدم به قدم با نواک پیش رفت...خیلی جالبه...اصن چیز کمی نیست که راجر فدرر این سال ها، بتونه جلوی نواک بدون ظرافت این طوری نزدیک بازی کنه...واقعا جالب توجه بود...پا به پا رالی می کرد هر چند رالی ها دست و پا شکسته بود از هر دو طرف، اما خب راجر نسبت به نواک کم نیاورد... دقت کنید، نسبت به «نواک» کم نیاورد...

5- در این بازی یک پارامتر خوب دیگه هم به راجر اضافه شد...جنگندگی و تا آخر جنگیدن...لذت بخش بود...چه قدر لذت بخش هست مادامی که راجر تا اخرین لحظه برای پیروزی تلاش می کنه...چند وقت بود فریاد هایی از جنس فریاد های دیشب راجر ندیده بودیم؟!!!....درس می گیریم، همه درس می گیرند...

6- پرچم بالاست...شدیدا هم بالاست...سال پیش صحبت از این بود که این ماه موقع خوبی برای خداحافظی فدرر هست یا ماه بعدش...اما الان صحبت سر اینه که راجر اگه کمی دقت می کرد می تونست نواک رو در فینال مسترز شکست بده و قهرمان شه...پرچم بالاست...