موج سواری بر روی تاریخ؛ پرده ای دیگر از «پارادوکس» اسطوره ها

[roger 4 ever]

بد ندیدم نظرم رو در مورد حماسه ی جدید آغاسی اینجا هم قرار بدم:

موج سواری بر روی تاریخ؛ پرده ای دیگر از «پارادوکس» اسطوره ها



شهاب احمدی / طرفداری

مشخص نیست چه حکمتی در این «پیر شدن» اسطوره های دنیای ورزش نهفته است. آن ها هر چه پیر تر می شوند «غر غرو» تر، خسته کننده تر و «حسودتر» می شوند. همین چند وقت پیش بود که فابیو کاپلو در اظهار نظری که «حسادت» در تک تک کلمات آن نهفته بود، یوونتوس آنتونیو کنته را زیر سوال برده بود. طبیعتا او ناراحت بود که چگونه این مرد جوان توانسته یووه را از خاک بلند کند و همه ی رکوردهای او را جا به جا کند.

از این دست نمونه ها در دنیای ورزش بی شمار است. دیگو مارادونا در اوایل اوج گیری مسی، رونالدو را بهتر از او می دانست. توجه داشته باشید که قصد بنده مقایسه ی مسی و رونالدو با یکدیگر نیست، بلکه آن چیزی که مهم است «نیت» مارادونا از بیان چنین اظهار نظر هایی است. طبیعتا مارادونا قصد ندارد از شایستگی های رونالدو تمجید کند، بلکه می خواهد سایه ی سنگین بازیکنی را کم کند که بسیاری او را برترین بازیکن تاریخ آرژانتین می دانند.

پله از دیگر «غر غرو» های دنیای ورزش است، او نیز بارها و بارها در بازه های زمانی مختلف سعی داشته تا استعدادهای برزیل را در نطفه خفه کند. نمونه های وطنی چنین شخصیت هایی نیز کم نیستند. حسین رضازاده شاید بارز ترین این نمونه ها در ایران باشد.

دنیای تنیس اما در چند روز گذشته شاهد یک نمونه ی جدید و منحصر به فردی از این «اسطوره ها» بوده است. آندره آغاسی در اظهار نظری جالب که همراه با چرخشی 180 درجه ای بود از رافائل نادال بالاتر از راجر فدرر به عنوان برترین بازیکن تاریخ یاد کرد.

آندره آغاسی 3 سال پیش و در سال 2011 در مصاحبه ای که با روزنامه ی "ساندی ایج" کرده بود، از راجر فدرر به عنوان برترین بازیکن تاریخ نام برده بود! اینکه در طول این مدت چه اتفاقاتی افتاده که نظر آندره آغاسی تغییر یافته، شاید بیش تر از آنکه دلایل فنی و علمی داشته باشد، دارای دلایل «روان شناختی» باشد.

آغاسی در اظهار نظر چند روز پیش خود هم دوره بودن نادال با «عصر طلایی» دنیای تنیس که حاوی بازیکنانی همچون فدرر، جوکوویچ و ماری است را مهم ترین علت این اعتقاد خود دانسته بود.

اینکه در سال 2011 این «عصر طلایی» کجا بوده است، مسئله ای است که شاید شخص آندره آغاسی تنها فردی بر روی کره ی خاکی باشد که بتواند به آن پاسخ دهد! رافائل نادال از سال 2011 به بعد تنها 3 گرند اسلم به افتخارات خود اضافه کرده است و بیش تر عناوین خود را پیش از سال 2011 کسب کرده است. مشخص نیست که با وجود این «عصر طلایی» چگونه آغاسی در سال 2011 از فدرر به عنوان برترین بازیکن تاریخ نام برده بود!!

همان طور که اشاره شد علت بیان چنین نظراتی از سوی آندره آغاسی بیشتر دلایل «روان شناختی» دارد. آغاسی پس از خداحافظی از دنیای تنیس رفته رفته دارای «ابعاد» جدیدی از شخصیت شد. او در کتاب زندگی نامه ی خود به شکل کم نظیری به بسیاری از اسطوره های دنیای تنیس تاخته بود. او مایکل چانگ را به علت آنچه داشتن عقاید مذهبی خوانده بود، به شدت مورد تمسخر قرار داده بود. حملات او بوریس بکر را نیز درنوردید و در نهایت به پیت سمپراس رسید. شاید این جملات پیت سمپراس وصف حال روشنی از آندره اغاسی ارائه دهد: " آندره در تمام آن سال‌هایی که با هم رقیب بودیم با من بسیار خوب بود اما حالا نمی‌دانم چه بر سرش آمده، شاید او روی حقیقی خود را آشکار کرده باشد."

به نظر می رسد آندره آغاسی نیز به آن دسته از اسطوره هایی اضافه شده باشد که رفته رفته قصد دارند خاطرات خوبی که هواداران از آن ها در ذهن دارند را کمرنگ کنند. برای اظهار نظرات دو گانه، متناقض و عجیب و غریب آندره آغاسی گویا نمی شود پایانی را متصور بود. ای کاش او و بسیاری دیگر از اسطوره های دنیای ورزش بدانند که گاهی اوقات نیاز است از دکمه ی «سایلنت» خود بیشتر استفاده کنند تا خاطره ای خوش از آن ها در اذهان عمومی باقی بماند.

[ehsan.]

نوشته اصلی توسط roger 4 ever

بد ندیدم نظرم رو در مورد حماسه ی جدید آغاسی اینجا هم قرار بدم:

موج سواری بر روی تاریخ؛ پرده ای دیگر از «پارادوکس» اسطوره ها



شهاب احمدی / طرفداری


آندره آغاسی در اظهار نظری جالب که همراه با چرخشی 180 درجه ای بود از رافائل نادال بالاتر از راجر فدرر به عنوان برترین بازیکن تاریخ یاد کرد.

اینکه در طول این مدت چه اتفاقاتی افتاده که نظر آندره آغاسی تغییر یافته، شاید بیش تر از آنکه دلایل فنی و علمی داشته باشد، دارای دلایل «روان شناختی» باشد.

آغاسی در اظهار نظر چند روز پیش خود هم دوره بودن نادال با «عصر طلایی» دنیای تنیس که حاوی بازیکنانی همچون فدرر، جوکوویچ و ماری است را مهم ترین علت این اعتقاد خود دانسته بود.

اینکه در سال 2011 این «عصر طلایی» کجا بوده است، مسئله ای است که شاید شخص آندره آغاسی تنها فردی بر روی کره ی خاکی باشد که بتواند به آن پاسخ دهد! رافائل نادال از سال 2011 به بعد تنها 3 گرند اسلم به افتخارات خود اضافه کرده است و بیش تر عناوین خود را پیش از سال 2011 کسب کرده است. مشخص نیست که با وجود این «عصر طلایی» چگونه آغاسی در سال 2011 از فدرر به عنوان برترین بازیکن تاریخ نام برده بود!!

آغاسی پس از خداحافظی از دنیای تنیس رفته رفته دارای «ابعاد» جدیدی از شخصیت شد. شاید این جملات پیت سمپراس وصف حال روشنی از آندره اغاسی ارائه دهد: " آندره در تمام آن سال‌هایی که با هم رقیب بودیم با من بسیار خوب بود اما حالا نمی‌دانم چه بر سرش آمده، شاید او روی حقیقی خود را آشکار کرده باشد."

به نظر می رسد آندره آغاسی نیز به آن دسته از اسطوره هایی اضافه شده باشد که رفته رفته قصد دارند خاطرات خوبی که هواداران از آن ها در ذهن دارند را کمرنگ کنند. برای اظهار نظرات دو گانه، متناقض و عجیب و غریب آندره آغاسی گویا نمی شود پایانی را متصور بود.

چه میشه گفت جز افسوس خوردن از وجود چنین افرادی با این سطح از سطح فکر در دنیای ورزش حرفه ای

در آخر از شهاب عزیز به خاطر این پست تشکر میکنم...