کشوری کوچک با بازیکنانی بزرگ

[lordmani]

پا جای پای جوکوویچ


آکادمی نواک جوکوویچ زیبا و مدرن است


کشوری کوچک با بازیکنانی بزرگ؛ این چکونه ممکن است؟ مجله «تنیس مگزین» برای پیدا کردن جواب این سوال به کشور صربستان و شهر بلگراد سفر کرده تا پاسخ این را پیدا کند که موفقیت بی‌نظیر نوواک جوکوویچ چگونه بدست آمده و این برای نسل جدید در صربستان به چه معنی خواهد بود.




به محص ورود به فرودگاه بلگراد امیدوار بودیم جوکوویچ شخصا به استقبال ما بیاید که متاسفانه این گونه نشد و تنها نماینده او برای خوش‌آمدگویی به فرودگاه آمده بود.

ما میهمان پایتخت صربستان هستیم، جایی که در چند سال گذشته سه تنیس‌باز حرفه‌ای از اینجا توانسته‌اند به رده‌های بالا در تنیس دست پیدا کنند: نوواک جوکوویچ، یلنا یانکوویچ و آنا ایوانوویچ. جدای آنها بازیکنان دیگری مثل یانکو تیپسارویچ و ویکتور ترویتسکی هم هستند که با جوکوویچ قهرمان دیویس کاپ می‌شوند. و همین طور ده‌ها بازیکن دیگر که در سطح بالا بازی می‌کنند. صربستان کشوری که تنها هفت میلیون جمعیت دارد، 15 بازیکن در میان 500 نفر اول جهان دارد. این کشور از نظر سیاسی و اقتصادی مشکلات بسیار زیادی دارد و این سوال در ذهن هر کسی به وجود می‌آید که از چنین کشوری چگونه ورزشکاران حرفه‌ایی به بالا‌ترین سطح ممکن راه پیدا می‌‌کنند؟

در ملاقاتی که با بوگدان اوبرادوویچ، مدیر تیم دیویس کاپ صربستان داشتیم به نکات قابل توجهی رسیدیم. «فکر می‌کنم لحظات سخت انسان را قدرتمند می‌کند» اوبرادوویچ که صاحب یک آکادمی بسیار بزرگ در بلگراد است می‌گوید نسل جوکوویچ و تیپساروویچ را از بچگی می‌شناسد. «چیزی که یانکو و نوواک را از دیگران متمایز می‌کرد انگیزه وصف‌نشدنی آنها بود که در ورزش برای رسیدن به هدف بسیار مهم است.»

در حال حاضر و در آکادمی اوبرادوویچ که زمین‌اش را از سال ۲۰۱۰ از دولت اجاره کرده است، تعداد زیادی نوجوان ۷ تا ۱۸ سال مشغول به تمرین و یادگیری تنیس هستند و به گفته مدیر آکادمی در میان آنها ده استعداد آینده‌دار حضور دارند که خانواده‌های آنها با مشکلات مالی مواجه‌اند، زیرا حضور در آکادمی و خصوصا سفر به کشور‌های دیگر برای شرکت در تورنمنت‌ها هزینه زیادی دارد. اما اوبرادوویچ امیدوار است که با ارتباطاتی که در تنیس دارد بتواند به نوعی به این استعدادهای جوان کمک کند.

او با دیرک هوردورف مربی تیپسارویچ و همین طور با نیکی پیلیچ مربی سابق تیم دیویس آلمان رابطه‌ای صمیمی دارد. در آمریکا با جان اورت دوست است به طوری که هر سال در زمستان سرد بلگراد چند تا از استعداد‌هاش را به آمریکا می‌فرستد تا در شهر فلوریدا و کمپ جان اورت تمرین کنند. اوبرادوویچ همچنین درباره وضعیت سرمایه‌گذاری در آکادمی‌اش می‌گوید: «ما به شرکتهایی نیاز داریم که حاضر باشند برای تعلیم و تربیت استعداد‌ها در تنیس پول خوبی خرج کنند. بدون کمک این شرکت‌ها کار‌ها طبق برنامه پیش نخواهد رفت.»

از حرفهای بوگدان به این نتیجه رسیدیم که وضعیت مالی آکادمی‌اش همانند اوضاع اقتصادی کشور مطلوب نیست. به همبن خاطر است که در این آکادمی همانند جاهای دیگر امکانات خاص تری در اختیار نوجوانان قرار نمی‌گیرد. اما با وجود همه این مشکلات نفر اول حال حاضر تنیس جهان از همین کشور و آکادمی می‌آید. مدیر ۴۷ ساله این آکادمی می‌گوید: «کلید موفقیت ما ازخودگذشتگی است نه پول!»

در شمال بلگراد از سال ۲۰۱۱ آکادمی تنیس نواک جوکوویچ هم تاسیس شده که بسیار مدرن است. این آکادمی شامل یک رستوران بزرگ؛ سالن بدنسازی و بخش‌های تخصصی پزشکی است.

رستوران آکادمی تنیس نواک جوکوویچ

آنا یووانوویچ تنیس‌باز سابق صربستانی به عنوان یکی از مدیران استعدادیاب آکادمی جوکوویچ ما را به تراس رستوران هدایت کرد، جایی که به همه زمین‌های مجموعه اشراف کاملی داشتیم. او می‌گوید در حال حاضر نوجوانانی از اتریش، آلمان و ایتالیا در اینجا مشغول تمرین هستند و معمولا در تابستان از همه جای اروپا به این آکادمی می‌آیند. به گفته یووانوویچ تمرکز در این آکادمی روی استعدادهای ۱۰ تا ۱۴ ساله است، خصوصا استعدادهای اهل صربستان که برای آن‌ها برنامه‌های ویژه‌ای در نظر گرفته شده.

حمایت‌های ویژه

اما چه کسانی از نظر مالی توانایی فرستادن فرزندانشان را به چنین آکادمی‌ای دارند؟

یووانوویچ در این باره می‌گوید: «زمانی که در تورنمتنی یک بازیکن بااستعداد و آینده‌دار را مشاهده کنیم، با خانواده او یک جلسه اسپانسریگ می‌گذاریم و پیشنهاد می‌دهیم در صورت حضور فرزندشان در آکادمی ما تمرین و استفاده از فضای آکادمی برای آن‌ها مجانی خواهد بود و مابقی هم طبق قرارداد همانند دیگر باشگاه‌های خصوصی جهان باشد.» نتیجه: هر کس بااستعداد باشد مورد حمایت ویژه‌ای قرار می‌گیرد، ولی برای دیگران تمامی هزینه‌ها منظور می‌شود.

برنامه تمرینی کسانی که در این آکادمی حضور دارند بسیار سنگین و فشرده است. تمرین روزانه ساعت ۸ صبح آغاز می‌شود و در ساعت ۱۷ به پایان می‌رسد که شامل بدنسازی و بازی تنیس می‌شود. سوال اینجاست که با این برنامه فشرده چه وفتی برای مدرسه باقی می‌ماند. در اینجا به یکی دیگر از قوانین صربستان پی بردیم که در اینجا همانند کشوری چون آلمان دوره اجباری مدرسه با آن سخت‌گیری وجود ندارد. در صربستان ورزش جایگاه ویژه‌ای دارد به همین خاطر برای نوجوانانی که قصد دارند وارد دنیای حرفه‌ای ورزش بشوند، دوره‌های تحصیلی ویژه‌ای وجود دارد. بدین معنی که در این دوره‌ها بچه‌ها نباید روزانه به مدرسه بروند اما می‌توانند در امتحانات پایان ترم شرکت کنند. یووانوویچ که خود در سال ۲۰۰۹ در رده ۲۱۶ تنیس زنان قرار داشت در این باره می‌گوید: «در صربستان شرایط خاصی وجود دارد، یا به همه چیز دست پیدا می‌کنی یا به هیچی.»

در زادگاه مونیکا سلز

برای ادامه گزارش بلگراد را ترک کردیم به شهر 225 هزار نفری نوویساد رسیدیم، صد کیلومتر شمال رود دانوب. شهری که زادگاه مونیکا سلز اسطوره تنیس زنان است. به آکادمی تنیس این شهر رفتیم، جایی که عکس‌های سلز به دیوارها زده شده بود. منشی این آکادمی می‌گوید مونیکا سال‌هاست که از این شهر رفته اما هیچ کس او را فراموش نکرده. او اعتراف می‌کند که نسل جوانی که در آکادمی مشغول آموزش‌اند خبر ندارند یک روزی در این آکادمی نفر اول تنیس زنان جهان تمرین می‌کرده است.

شاید به خاطر جوکوویچ است که جوانان آکادمی به کس دیگری فکر نمی‌کنند. اما منشی آکادمی برای اینکه بیشتر ما را با دوران سلز آشنا کند به یکی از اعضای خانواده او که در آن سال‌ها با سلز تمرین می‌کرده و در حال حاضر از اعضای هیئت مدیره این آکادمی است تلفن زد. «سلز هر روز به آکادمی می‌آمد و چند ساعت به تنهایی تمرین می‌کرد؛ بیشتر به دیوار ضربه می‌زد و بعد از پایان تمرین بدون هیچ گونه حرفی به خانه می‌رفت.» آن دیواری که از آن صحبت شد هنوز هم در این آکادمی وجود دارد. سلز در سن ۱۴سالگی برای حضور در دنیای حرفه‌ای تنیس زادگاه و آکادمی تنیس نوویساد را ترک کرد.

ایستگاه بعدی ما آکادمی «الیت» است. اینجا یکی از مراکز حرفه‌ای استعدادیابی و آموزش بازیکنان حرفه‌ای است که سال ۱۹۹۷ تاسیس شده و به عنوان یک آکادمی خصوصی در سال ۲۰۰۸ گسترش پیدا کرد. ساختار و نوع آموزش در الیته همانند آکادمی جوکوویچ است. با زیرساخت‌های بسیار خوب از زمین تنیس و رستوران گرفته تا یک مجتمع مسکونی برای بازیکنان نوجوان و بستگان‌شان. در اینجا هم از بهترین‌ها حمایت‌های ویژه‌ای می‌شود. برای استعدادهای درخشان بورسه‌های ویژه‌ای در این آکادمی وجود دارد. مثل ایوانا یوروویچ ۱۶ ساله. از او به عنوان یکی از پدیده‌های آینده تنیس نام برده می‌شود که در حال حاضر در رده 460 رنکینگ جهانی قرار دارد. هزینه تمرین و اقامت یوروویچ به همراه مادرش رایگان است.

ستاره سرخ

به بلگراد بر‌می‌گردیم و به باشگاه معروف ستاره سرخ می‌رویم و بر خلاف انتظار به این نتیچه رسیدیم که علاوه بر فوتبال در رشته تنیس هم این باشگاه اسم و رسمی بهم زده است. این قسمت که از سال ۱۹۵۶ مشغول بکار شده هر ساله به عنوان بهترین مرکز استعدادیابی صربستان انتخاب می‌شود. یلنا یانکوویچ و ویکتور ترویسکی معروف‌ترین تنیس‌بازان این باشگاه محسوب می‌شوند.

آکادمی تنیس باشگاه ورزشی ستاره سرخ بلگراد قلب پرورش استعداد در صربستان است

سلوبودان وینوویچ مدیر ورزشی باشگاه ستاره سرخ که ۲۰ سال در آلمان زندگی کرده و جزو تنیس‌بازان حرفه‌ای بوده و از سال ۱۹۹۷ به کشورش بازگشته و مدیر ورزشی باشگاه ستاره سرخ بلگراد شده، در گفت‌وگو با «تنیس مگزین» می‌گوید به قدری در این باشگاه موفق بوده که نیک بولیتیری، مربی مشهور تنیس که در فلوریدا یک آکادمی معروف دارد، شخصاً به باشگاه آمد تا با کارهای او آشنا شود.

در آکادمی این باشگاه برنامه‌های خاصی برای نوجوانان زیر ۱۴ سال ترتیب داده شده و از همه مهم‌تر اینکه این برنامه‌ها با مدرسه و تحصیل آنان هماهنگ است، به طوری که گاهی روز‌ها صبح و گاهی هم عصر‌ها کلاس‌های مدرسه دایر می‌شود. وینوویچ می‌گوید برای آن‌ها اخلاق بسیار مهم است به همین خاطر زمانی که داوطلبان برای ثبت نام به باشگاه مراجعه می‌کنند این را در نظر می‌گیرند: «در تنیس ۹۵ درصد تمرین است و باقی آن اراده و خواست بازیکن است. و این مسئله در نسل جوکوویچ بسیار نمایان بود.»

آکادمی تیپسارویچ

بدون شک موفقیت جوکوویچ و یارانش تاثیر زیادی بر روی جوانان صربستان گذاشته. «بازیکنان حرفه‌ای ما چشم نسل جدید را باز کردند به طوری که آنها فهمیدند می‌توان با راه و روشی که در کشورمان داریم به بالا‌ترین سطح ممکن دست پیدا کنیم.»

برادر یانکو تیپسارویچ مرد شماره ۹ تنیس جهان که در قسمت جدید شهر بلگراد از سال ۲۰۱۳ یک آکادمی تنیس جدید تاسیس کرده می‌گوید: «نوجوانان ما باید یاد بگیرند که در زندگی سختی‌ها را تحمل کنند و از آن درس بگیرند، همین مسئله باعث می‌شود که در داخل زمین تنیس هم با مشکلات کنار بیایند.»



آکادمی تیپسارویچ در قسمتی از شهر قرار دارد که خود او تنیس‌اش را از آنجا آغاز کرده، در آکادمی آس، جایی که به دلایلی مدتی است تعطیل شده. آکادمی آس شامل سه زمین تنیس و یک استخر سرپوشیده بود که یانکو تیپساروویچ و آنا ایوانوویچ در آنجا تمرین می‌کردند، اما به دلیل فرسودگی استخر تعطیل شد و زمین آن به زمین تنیس تغییر کاربری داد. اما خانواده تیپساروویچ این باشگاه قدیمی را خرید و بازسازی‌اش کرد. آنها حالا امیدوارند دست‌کم یک بازیکن از این آکادمی به جمع صد نفر اول تنیس مردان و یا زنان جهان برسند تا بتوانند در کنار دیگر آکادمی‌های معروف جهان عرض اندام کنند. برادر یانکو حکایت جالبی را از برادرش تعریف کرد: «زمان جنگ کوزوو بود که برادرم برای شرکت در یک تورنمنت به ایتالیا سفر کرد و توانست قهرمان آن تورنمت بشود. نکته غیر عادی اینجا بود که پایگاه هواپیماهای ناتو در آن شهر بود و‌‌ همان موقع که یانکو قهرمان تورنمنت آویانو شد کشورش توسط‌‌ همان هواپیما‌ها بمباران می‌شد. شاید قدرت ورزشکاران ما به خاطر‌‌ همان دوران سیاه باشد.»

به هر حال در پایان سفر صربستان آشکار شد که با هزینه و امکانات کمتر هم می‌توان دست به کارهای بزرگ زد و تنها خواست و اراده است که نقش اصلی را ایفا می‌کند. در صربستان حالا سعی بر آن است که با موفقیت‌های اخیر زیرساخت‌های تنیس پایه بهبود یابد بدون این که در رویکرد درست کنونی تغییر داده شود.

[Sorou$h]

دوست عزیز مرسی از مطلبت. ولی لطف کن منبع رو ذکر کن من این مطلب رو تو سایت تنیس 360 خوندم.