بحث ؛ گفتگو و تبادل نظر پیرامون مسترز مادرید 2016 (Mutua Madrid Open)

[Navidi]

دوست عزیز، behsen گرامی. اگه یک نگاهی به پروفایل من بکنید می بینید که من با وجود اینکه چندین سال این انجمن رو تعقیب می کردم (و البته از پارسال عضوش شدم) بیشتر از سیزده تا کامنت روی سایت قرار ندادم، شاید به اندازه نصف کامنت های شما یا دوستان دیگر در یک مسترز 1000 امتیازی، چه برسه به اسلم ها و مثل اینکه اینجا مزاحم هستم. برام جالب هست که شما انقدر خوب دونه دونه کامنت های من رو رصد می کنین و یادتونم مونده بود که من باید بعد از رولند گاروس توی این انجمن مطلبی بنویسم و ببخشید که قبلش از شما اجازه نگرفتم برای کامنت گذاشتن... چون شماره شخصی تون رو نداشتم.

در ضمن من واقعا (اگه شما قبول کنید) به شرافتم قسم می خورم که اومدم پست قبلی رو بنویسم که بگم چقدر از جوکوویچ و رفتارش و طرز بازیش در بازی فینال یکشنبه شب خوشم اومد و حالا شما اینطوری به خاطر یک واژه می خواهید سر به تن من نباشه، اوکی، اگه این شما رو خوشحال می کنه من همین الان از این انجمن میرم و دیگه به ساحت مقدس و کبرایی شما و قهرمان زندگی تون که میگین اسطوره هست توهین نمی کنم. فقط یادتون باشه من صحبتم رو با تبریک قهرمانی نواک شروع کردم و با تبریک هم تموم کردم.

من علاقه ای به بحث کردن در این زمینه (اسطوره شناسی) با شما ندارم چون احساس می کردم شما یکی از معدود طرفدارهای منطقی جوکوویچ هستین ولی خب انگار من زیادی غیر منطقی هستم یا هر چیز دیگه. بنابراین احتمالا فایده ای نداره درمورد چیزی بحث کنیم که یک طرف به شدت همه چیز رو یک بعدی می بینه... جهت اطلاعتون عرض کنم که من هنوز هم میگم که امسال جوکوویچ مسترزها و گرندهای زیادی رو از دست میده، منظورم دفاع از عنوان قهرمانی هست مثل مونت کارلو و احتمالا میدونین که ما تازه در ماه می قرار داریم و تا دسامبر زمان زیادی باقی مونده.
اما قبل از رفتن همیشگی خودم از این انجمن یک چیزی رو براتون بگم و بعد میرم: بوفون اسطوره هست و همیشه خواهد موند چون علاوه بر تمام موفقیت های ورزشی (منهای لیگ قهرمانان) در طول دوران ورزشی اش، از پارما تا یوونتوس و تیم ملی ایتالیا، ثبات، شخصیت و کاریزمایی رو نشون داد که اون رو به این جایگاه رسوند چون هیچوقت برخلاف خیلی از فوتبالیست های دیگه نقطه خاکستری هم توی زندگی ورزشی و شخصی اش وجود نداشت، عین همین مطلب در مورد مالدینی هم مصداق داره و اون هم یک اسطوره واقعی هست. استیون جرارد هیچوقت اسطوره نبوده (برای اسطوره شدن احتیاج به کلی پارامتر هست که وفاداری به باشگاه و یک قهرمانی توی چمپیونز لیگ در مقابلشون هیچ هستن و همه جرارد را با گاف های بزرگش از جمله سرخوردنی که منجر به باخت لیورپول به چلسی و دوم شدن لیورپول در لیگ برتر دو سال پیش شد، پاس گل اشتباهی که به لوئیز سوارز داد تا گل برتری رو به انگلستان در جام جهانی 2014 بزنه، عدم صعود به یورو 2008، پاس گلی که باز هم اشتباها به آنری داد تا در یورو 2004 بازی یک-صفر برده با یک پنالتی و بعد هم یک ضربه آزاد باعث باخت انگلستان در مقابل فرانسه بشه و حذف های پشت سرهم از جام جهانی به عنوان یکی از بازیکنان Golden Generation انگلستان می شناسن). تیری آنری اسطوره نیست ولی سوپراستار فوتبال بوده و تفاوت بین اسطوره و سوپراستار (از نظر ترمینالوژی) خیلی زیاد هست. سرگئی بوبکا هم هیچوقت اسطوره ورزش دو و میدانی به حساب نیومده و نمیاد همونجوری که بولت اسطوره این ورزش نیست. اسطوره بودن به غیر از به دست آوردن قهرمانی احتیاج به کاریزما داره و ثبات، رفتار و در کل شخصیت یک ورزشکار. بعضیها اون رفتار رو نداشتن ولی اسطوره شدن مثل مارادونا چون کاریزمای لازمی که داشت اون دو سه تا ضعفش رو می پوشاند و ...

در ضمن لطفا از برتراند راسل یا هر شخصیت دیگه ای جمله ای نقل نکنین چون مطمئن باشین در قبر خودش می لرزه وقتی می بینه طرفدارهاش همچین آدم هایی هستن. من اگه بخوام جملات قصار بزرگان فلسفه، علم و هنر رو براتون نقل کنم شما به خاطر شوک بعدش حتما احتیاج به یک Reality Check سریع خواهید داشت... پس ازش عبور می کنم.

واقعا متاسفم براتون به خاطر این پستی که نوشتین و امیدوارم شما و JFK از الان تا آخر دنیا درباره نواک، نابغه تنیس- نواک، بزرگترین ورزشکار مرد دنیا و ... بنویسین و برای خودتون خوش باشین. فقط یادتون باشه که تمام چیزهایی که برای شما آرزوهای دست نیافتنی هستند برای من تبدیل به خاطره شدن و من دون شان خودم میدونم که از این به بعد با شما هم کلام بشم. فقط یک چیز بگم: من با همین یک روز زیبای زندگی خودم حسابی خوشم. روزی که راجرر فدرر رو از نزدیک دیدم، 5 دقیقه باهاش حرف زدم و اون در آخر گفت به داشتن همچین طرفداری افتخار می کنم و در کنار هم ناهار خوردیم.

در آخر هم بگم که یک فایل از صحبت های آندرو کاسل در بازی فینال ویمبلدون پارسال و وقتی که راجر فدرر هفت ست پوینت جوکوویچ رو سیو کرد دارم که براتون می فرستم تا ببینین حتی گزارشگرهایی تا این حد منطقی هم نمی تونن احساساتشون رو درباره یک اسطوره واقعی کنترل کنن.

امیدوارم همیشه خوش و شاد باشید و یگانه اسطوره دنیای ورزش (نواک جوکوویچ) با همون منش عالی خودش (داد زدن سر بال بوی ها، هزاران بار شکستن راکت، نشون دادن مستقیم دستش به یک تماشاگر و بی احترامی کلامی بهش) همه مرزهای دنیا رو درنورده و ... همین دیگه، بای بای تنیس تاکرز، دلم برای همه دوستان تنگ میشه.