شیرین ترین و تلخ ترین خاطرات خود را از تماشای بازی های تنیس بگویید...!

[Sajad]

تلخ ترين خاطره فينال رولند گاروس امسال بود دقيقا يادم تا دو شب خواب مچ پوينت بازي رو ميديدم
بهترين خاطره هم مربوط به فينال استراليا 2008 و 2012 هست

[mojtaba ashouri]

تلخ ترین رو واقعا نمی دونم کدومو بگم. باخت راجر تو فینال رولند 2008 یا استرالیا 2009 یا یواس 2009 یا یو اس 2010.
نه فهمیدم. استرالیا 2009.چون واقعا من هم از گریه راجر گریم گرفت.مخصوصا صحنه ای که راجر نتونست جلوی اون خبرنگارا ( فک کنم تو لاکر روم یا یه راهرویی بود) مصاحبه کنه و بد جور گریه کرد.واقعا تلخ بود.چقدر به نادال فحش دادم.یو اس اوپن 2009 فقط و فقط مبهوت بودم.ولی یو اس 2010 آی که چقدر کفرم گرفت و تا استرالیای 2011 با راجر قهر کردم و هیچ کدوم از بازیاشو نگاه نکردم.

[nima.a]

شبرین ترین: ویمبلدون 2009 و 2012
تلخ ترین: هربار راجر باخته

[saRAfa]

شیرین ترین خاطره:برد نوله پس از مدت ها در مونته کارلو 2012 و رولندگارروس2012
تلخ ترین خاطره:فینال استرالیای 2012 که با این که بازی رو ندیده بودم با دیدن نتیجه گریه کردم.

[Behr@d]

تلخ ترین : شکست رافا مقابل جوکوویچ در استرالیا اوپن . من وقتی در ست شماری 2 بر 2 شد خیلی امیدوار شدم اما نتونستم بقیه ی بازی رو ببینم و به همین خاطر رفتم با برادرم ( که طرفدار شدید نواک بود ) تو حیاط بدمینتون بازی کردم .وقتی بازیمون تموم شد اومدم تلویزیون رو باز کردم دیدم نوشته Runner Up رافائل نادال و سریعا زدم زیر گریه .

شیرین ترین : پیروزی مقابل فدرر در فینال رولند گاروس 2011

[SOROOSH_RF]

تلخ ترین خاطره. باخت راجر به رافا در رولند 2011 چون وقتی دیدم فدرر اینقدر خوب و مقتدرانه بازی رو شروع کرد یه جورایی خیالم راحت شده بود که ایندفعه راجر میبره ولی وقتی ست اول رو اونطوری ناباورانه واگذار کرد ست دوم هم که باخت یادمه دیگه نتونستم دووم بیارمو از خونه زدم بیرون تو خیابونا راه میرفتم.هنوز هم وقتی این بازی رو میبینم باورم نمیشه که فدرر این بازی رو باخته.

اما خاطرات شیرین زیادن از جمله قهرمانی ویمبی 2009،2012 . بارکلیز 2010،رولند2009 و برد مقابل جوکو در رولند 2011.

[Mehdiii]

عجیبه که خیلی وقته این قسمت سایت کسی سرنزده !
تلخ ترین خاطره : باخت فدرر به سافین تو سمی فاینال aus2005 . فدرر با اینکه تو اون جام بسیار آماده بود ولی به علت مصدومیت سرشانه تو ماراتن 5 سته به سافین باخت . البته باختش به نادال تو سمی رولند2005 هم بسی ناراحت کننده بود .
شیرین ترین : لحطات شیرین خیلی زیادند ولی این اواخر برد فدرر مقابل نواک و ماری تو ویمبی 2012 بسیار لذت بخش بود .

[delpotro]

خاطرات تلخ و شیرین زیاد دارم.

تلخ ترین خاطره :

باخت رافا به داوید فرر استرالیای 2011

باخت رادیک به واورینکا استرالیای 2011

باخت مونفیس به اشتپانک واشینگتون 2011

شیرین ترین ها :

قهرمانی نواک در ویمبی 2011 اون موقع به خاطر این که رافا چندین بار پیاپی دل پوترو رو برده بود، ازش بدم

اومده بود.

وقتی نواک قهرمان شد اینترنت خونمون قطع بود. من به سرعت برق و باد از منیریه به سمت میدون ولی عصر

میدویدم که بتونم یه پست بدم تو تاپیک.

وقتی داشتم میدویدم به سبک نواک مشتمو میکوبیدم تخت سینم یه دفعه شنیدم یکی میگه سلام.

دیدم رفیق صمیمیمه. د.و.س.ت د.خترشم باهاش بود.دختره داشت همینجوری چپ چپ منو نگاه میکرد انگار

یه دیوونه زنجیری رو داره میبینه.هیچی دیگه از خجالت آب شدم و رسیدم به کافی نت این پست رو دادم:

http://tennistalkers.com/showpost.ph...&postcount=763

برد سودرلینگ در مقابل مونفیس پاریس 2010

برد سودرلینگ در مقابل هیوییت ویمبی 2011

قهرمانی سودرلینگ در باشتاد 2011

برد رام در مقابل هیوییت آتالانتا 2011

برد آلماگرو در مقابل بردیخ ایندین ولز 2012

برد داویدنکو در مقابل کارلوویچ متز 2012

تو این بازی نیکولای ست اول رو باخته بود و ست دوم هم تو تای بریک مچ پوینت سیو کرد و ست سوم هم

دکتر رو بیگل کرد.

قهرمانی خوان کارلوس فررو در اشتوتگارت 2011

قهرمانی اشتیبه در چلنجر تور فاینالز 2011

قهرمانی کلیژان در سن پطرزبورگ 2012 با برد در مقابل یوژنی

همه بازی های سودرلینگ و دلپو هم خاطرست.

پریشب خواب دیدم سودرلینگ برگشته.اینقدر تو خواب خوشحال بودم.وقتی بیدار شدم و فمیدم فقط یه خواب

بوده اینقدر گریه کردم.

[Rafa]

درود
اووووووووووووو وووووووووووووووه
منم خاطره ی شیرین از تنیس زیاد دارم، کلا رافا قهرمانیاش انقد زیاد بوده که خاطرات تلخمون رو کمرنگ جلوه بده
شیرین ترین: بدون شک فینال ویمبلدون 2008 که حماسی و تاریخی بود(بهترین بازی کل ادوار)
یادمه راجر گفته بود بدون دادن ست میخوام قهرمان شم!
منم ب طور کاملا اتفاقی بازی رو از شبکه cnn turk که اون سال بازیای نیمه نهایی و فینال رو پخش میکرد دیدم
واقعا خوش شانس بودم که این کانال بازی رو پخش کرد
یادمه دوستام اومده بودن دنبالم بریم بیرون که یادم نیست چه دروغی سر هم کردم تا نرم باهاشون
البته داشتن ابزار لهو و لعب مثل گیرنده ی ماهواره رو ازشون مخفی کرده بودم
فینال استرالیای 2009 که متاسفانه ست آخر رو ب دلیل اینکه اعراب بازی رو از ابوظبی یک ب 2 بردن ندیدم
ولی از اینکه رافا باز هم ی بازی حساس و 5 سته دیگه از راجر و گرندی در استرالیا رو داشت میبرد خیلی خوشحال بودم
یو اس اوپن 2010 که ب زعم عده ای رافا هیچوقت نمیتونست یو اس ببره!!! اشک شوق ریختم منی که زیاد اشک شوق ب چشام نمیاد
نیمه نهایی رولند امسال هم واقعا شیرین بود، در اوج ناامیدی ب بازی برگشتیم
تلخترین ها: باخت ب سودرلینگ که باورم نمیشد ، من رافا رو برای سال ها تو رولند شکست ناپذیر میدیدم
رفتم بیرون و تنهایی تو پارک قدم زدم و یکم هم گریه کردم
بارکلیز 2010 هم تلخ بود
ویمبلدون 2011: تا حدودی ب باختای رافا مقابل نواک عادت کرده بودم ولی اون بازی اتفاقات تلخ دیگه ای رو هم برام رقم که زد که هنوزم یادم میفته و برام تلخه و احساس پشیمونی میکنم.
استرالیای 2012 هم واقعا تلخ بود.

[Mehdi.A]

واقعآ اونقدر که خاطرات بد از تنیس دارم، خاطرات خوبم زیاد نیست (ولی پر رنگ هست) .

خاطرات بد (خیلی زیاده ولی top 3 این ها هستند) :

ویمبلدون 2003: عاشق هنمن بودم. انتظار داشتم با توجه به دو تا نیمه نهایی متوالی ویمبی، بیاد و این بار قهرمان بشه (چقدر احمق بودم) ولی تو 1/4 به یه تنیسور بیش از حد گمنام (یادم نیست اما فکر کنم فرانسوی بود) باخت. بعد از اون تقریبآ هر تورنومنتی شرکت کرد همون دور اول حذف شد تا بالاخره مسترز پاریس رو برد.

رولند گروس 2007: از رادیک روی خاک هیچ انتظاری نداشتم اما واقعا وقتی همون دور اول به ایگور آندریف باخت دنبال یه دیوار محکم می گشتم که سرمو بکوبونم بهش. آندریف اون سال بغداتیس رو هم حذف کرد و همینطور رفت جلو اما نواک جوون ترمزشو کشید. همون موقع بود که یه کم به نواک سمپاتی پیدا کردم. با این حال از اون تورنومنت گند رادیک فقط تو ذهنمه!

استرالیا 2009: تازه موبایل دار شده بودم. سر کلاس فیزیک بودم. از یکی از رفیقام نتیجه بازی رو با اس ام اس می گرفتم. توی ست سوم بازی نیمه نهایی (رادیک - فدرر) کماکان امید داشتم رادیک یه کاری بکنه که خب نکرد و 3-0 باخت. اینقدر اون موضوع تأثیر روانی بدی روم گذاشت که دیگه سر هیچ کلاسی با اس ام اس نتیجه هیچ چیزی رو دنبال نکردم!


خاطرات خوب:

استرالیا 2013: ست اول بازی نواک - واورینکا رو دیدم که نواک تو کمتر از نیم ساعت با فضاحت باخت. بازی رو زدم رو ضبط و رفتم بیرون خونه به کارام برسم. خیابون ها شلوغ بود و دیر برگشتم. وقتی اومدم در نهایت تعجب هنوز بازی ادامه داشت و نواک در نهایت برنده شد. تجربه بی نظیری بود .

ویمبلدون 2007: خاطره ای بسیار کشکی اما جالب بود. با کنار کشیدن ماری به دلیل مصدومیت مچ، امید اول تنیس بریتانیا، هنمن پیر بود. هنمن تو بازی اول در شرایطی که اون زمان واقعا تنیسور داغونی بود، کارلوس مویا رو حذف کرد. بازیشون کلی طول کشید و از رو اون تپه کنار استادیوم ملت جو می دادن و کلآ بیشتر از برد هنمن اون جو رو دوست داشتم. البته بعدش رفت به فلی لوپز باخت اما آخرین تصویری که ازش تو ویمبلدون تو ذهن من مونده کاملآ قابل قبوله. دمش گرم :) .

مسترز میامی 2010: دیگه تو ذهن من، رادیک یه تنیسور درجه اول نبود اما تو اون تورنومنت اومد و قهرمان شد و نشون داد که هیچ وقت نباید بی خیالش شد. بازی با نادال تو نیمه نهایی رو از ته دل دوست دارم. باورم نمی شد بعد از یه ست باختن بیاد و برگرده به بازی. دمش گرم.