چرا فدرر بزرگترين بازيكن تاريخ تنيس است؟

[rezaomo]

وقتی راجر فدرر برای بیست‌وسومین بار در سی‌وسومین مصاف‌اش با رافائل نادال به او می‌بازد، این سوال پیش می‌آید که چرا باید همچنان او را بهترین بازیکن تاریخ تنیس دانست؟


مگر نه اینکه او در 33 بازی فقط توانسته 10 بار رافائل نادال را شکست دهد؟ مگر نه اینکه او در گرنداسلم‌ها فقط توانسته در کل دو بار نادال را ببرد؟ پس قطعاً می‌توان گفت که نادال در مقایسه‌ رودررو با فدرر قطعاً بازیکن بهتری است، اما چرا همچنان از فدرر به عنوان بهترین تنیس‌باز تاریخ نام برده می‌شود؟

خب می‌توان گفت که قهرمانی در یک تورنمنت گرنداسلم بزرگ‌ترین افتخار در تنیس است. چیزی در حد و اندازه قهرمانی در جام جهانی فوتبال. و از این لحاظ فدرر با 17 قهرمانی رکورددار و سرآمد است. اما دلیل اصلی‌اش حتی این هم نیست، چنان چه نادال به این رکورد او هم خیلی نزدیک است و احتمال این که از این لحاظ هم از او بهتر شود کم نیست.

پس آنچه راجر فدرر را به بزرگ‌ترین بازیکن تنیس تبدیل می‌کند، چیست؟ در اوپن استرالیای امسال صحبت از یک رکورد به میان آمد که در نگاه اول ممکن است به نظر برسد که فقط به درد کتاب بایگانی آمار و ارقام تاریخ می‌خورد، اما در اصل گویای حقیقت بسیار مهمی است. اوپن استرالیای 2014 پنجاه و هفتمین تورنمنت گرنداسلم پیاپی بود که راجر فدرر در آن حضور داشت. این آمار حیرت‌آور است. یعنی برای 14 سال متوانی در ورزشی که هر فصل‌اش 11 ماه طول می‌کشد، این بازیکن 32 ساله بدون وقفه تندرست و آماده بوده و هیچ گرنداسلمی را که مهم‌ترین رویدادهای تنیس‌اند، از دست نداده است.

حضور فدرر در گرنداسلم‌های 14 سال اخیر نه تنها مستمر و بی‌وقفه بوده، بلکه موفقیت‌آمیز هم بوده است. او امسال در ملبورن برای چهل‌ویکمین بار در یک‌چهارم نهایی یک گرنداسلم حضور داشته که این هم یک رکورد محسوب می‌شود. علاوه بر این فدرر در گرنداسلم‌ها صاحب این رکوردهای دست‌نیافتنی نیز هست: بیشترین حضور در دیدار نهایی یک گرنداسلم (24)، بیشترین حضور پیاپی در فینال‌ گرنداسلم (10)، بیشتر حضور پیاپی در نیمه‌نهایی گرنداسلم (23) و بیشترین حضور پیاپی در یک‌چهارم نهایی گرنداسلم (36).

تازه این را هم باید در نظر گرفت که بیشتر تورنمنت‌های تقویم فصل تنیس روی زمین‌های هاردکورت برگزار می‌شوند که برای زانوها و مچ پا سم‌اند. معمولاً بازیکنانی که حضورشان در تورنمنت‌ها مستمر است، بازیکنان بزرگی نیستند. دلیل‌اش هم این است که بازیکنان رده‌ بالاتر بیشتر می‌برند و طبعاً بیشتر هم بازی می‌کنند و استراحت‌شان کمتر است و در پی آن احتمال آسیب‌دیدگی‌شان هم بالاتر می‌شود. اما فدرر در طول دوران حرفه‌ایش هر سال بیش از 70 بازی انجام داده، آن هم با موفقیت‌ها و رکوردهایی خیره‌کننده.

به عنوان مقایسه همین نادال را بگیرید که در دهه گذشته در شش گرنداسلم غایب بود. یا پیت سمپراس که در 15 سال بازی‌اش در پنج گرنداسلم حضور نداشت. آندره آغاسی در دوره حرفه‌ای 21 ساله‌اش، 20 گرنداسلم را از دست داد.

در واقع این تداوم راجر فدرر و موفقیت‌های مستمر او در 11 سال گذشته بزرگ‌ترین دستاورد اوست. حالا آمار منفی 10-23 فدرر در بازی‌های رودررو با رافائل نادال را قرار بدهید کنار آمار جاودانه 302 هفته به عنوان نفر اول جهان در برابر 119 هفته نادال؛ فقط همین یک رکورد بهترین پاسخ به پرسش اول این یادداشت است.

http://www.tennis3sixty.com