![]() |
#1 |
Author
![]() |
![]() 53555353253.JPG افشین مبصر بیبیسی سرانجام بریتانیائی ها به آرزوی 76 ساله خود رسیدند و اندی ماری در پنجمین آزمایش خود پس از چهار شکست در فینال گرانداسلم توانست صاحب یک جام عمده تنیس جهان شود. اما پیروزی ماری در جام آزاد تنیس یا اوپن آمریکا همان اندازه که می تواند برای تنیس بریتانیا مهم و مثمر ثمر باشد، تحول بسیار بزرگ و مهمی در زندگی ورزشی خود او به شمار می رود که میتواند نتیجهای مثبت یا منفی داشته باشد. ماری به گفته خودش از روزی که تنیس حرفهای را آغاز کرده هدفش پیروزی در یکی از گرانداسلمها بوده و تا فینال دوشنبه شب چهار بار تا یک قدمی پیروزی رفته اما در گام آخر مغلوب حریفان قویتر از خودش شده بود، سه بار در برابر راجر فدرر سوئیسی نفر اول رده بندی جهانی و یک بار در مقابل نوواک جوکوویچ نایب صرب او. ماری به غیر از این چهار بار چندین بار هم در نیمه نهائی گرانداسلمها بازی را به آن دو یا رافائل نادال قهرمان اسپانیائی باخته و از رسیدن به فینال بازمانده بود. به گفته آندره اغاسی قهرمان نامدار آمریکائی اندی ماری در دوران طلائی تنیس به اوج رسیده یعنی زمانی که سه بازیکن طلائی تنیس مردان جهان را در سلطه خود دارند. شکستهای پی در پی در برابر این ابرستارهها می توانستند تأثیری بسیار مخرب بر روحیه هر ورزشکاری داشته باشند و این فکر را در او القا کنند که تا زمانی که این سه بزرگ در میدان هستند بخت موفقیت او کمی با صفر فاصله دارد. این فکر چندان دور از واقعیت هم نبود. ماری و جوکوویچ که همسن هستند تنیس را با هم شروع کردند و از یازده سالگی باهم در مسابقات شرکت می کردند. اما جوکوویچ تاکنون صاحب پنچ جام گرانداسلم شده بود و ماری صاحب هیچ. از آن گذشته نادال که فقط یک سال از این دو بزرگتر است یازده بار شادی قهرمانی را مزه کرده بود. اما در همان زمانی که بریتانیائیها و احتمالا خود ماری رفته رفته قانع میشدند که سطح موفقیت ماری همان رسیدن به نیمه نهائی و گاه و بیگاه رسیدن به فینال و شکست در آن مرحله است، او ایوان لندل قهرمان پیشین تنیس جهان را پس از مذاکرات فراوان و طولانی به عنوان مربی خود استخدام کرد. ایوان لندل که در اوج خود هشت بار قهرمان گرانداسلم شده بود هجده سال تنیس را کنار گذاشت و تقریبا هیچگاه در مسابقات تنیس و گردهمآئیهای مربوط به این ورزش شرکت نداشت. او که بیشتر وقت خود را بازی گلف میگذراند معلوم نیست که چگونه و چرا و به چه قیمتی رضایت داد که زندگی راحت و بی دردسر خود را رها کند و به محیط پرتنش تنیس بازگردد. اما علتش هرچه که بود حضور لندل تأثیر مثبتی بر ماری داشت. لندل که در زمان خود به بردباری مشهور بود و او هم قبل از اولین قهرمانی گرانداسلم خود چهاربار در فینال شکست خورده بود، روحیه ماری را تغییر داد و به گفته خود ماری به او یاد داد که تا روزی که میتواند راکت تنیس را در دست بگیرد بخت قهرمانی دارد. تغییر در رویه تمرین و آمادگی ماری در مسابقات امسال ویمبلدون آشکار شد که به فینال رسید و مغلوب راجر فدرر شد اما سه هفته بعد در المپیک در همان زمینی که فینال ویمبلدون را به فدرر باخته بود از او برد و مدال طلا گرفت. در اوپن آمریکا هم همه چیز طوری آماده شد که راه را برای قهرمانی ماری آماده کند. نادال اصلا شرکت نداشت، فدرر در یکچهارم نهائی اوت شد و بطور کلی مسابقه بسیار دشواری که انرژی ماری را بگیرد پیش راهش نبود. در نیمه نهائی هم طوفان و بارندگی باعث عقب افتادن بازی حریفش نوواک جوکوویچ و در نتیجه کمتر استراحت کردن او قبل از فینال شد. بدون اینکه بخواهم از اهمیت پیروزی ماری کم کنم باید این را هم بگویم که جوکوویچ امسال همان بازیکنی نبود که سال گذشته تنیس جهان را در تسلط خود داشت و در حدود ده تورنمنت از جمله سه گرانداسلم پیروز شد. او امسال پس از پیروزی در اوپن استرالیا در دفاع از مقام قهرمانی خود در رم، ایندیان ولز، مادرید و ویمبلدون ناکام ماند و در مونت کارلو و رولان گاروس هم که به فینال رسید شکست خورد. در فینال اوپن آمریکا هم که طلسم 76 ساله بریتانیائیها شکسته شد و ناکامیهای ماری پایان یافت، دو جوکوویچ کاملا متفاوت با هم در مقابل ماری ایستادند. در مسابقه ای که طولانی بود و در بعضی برههها خالی از هیجان نیز نبود اما هرگز کیفیت یک فینال گرانداسلم را نداشت، یک جوکوویچ بی تفاوت وجود داشت که گوئی از سر تفریح اشتباه میکند و یک جوکوویچ عالی که بازیاش نفس را در سینه بیننده حبس میکرد. در نهایت این نوع بازی جوکوویچ که بالا و پائینش بی شباهت به الاکلنگ نبود و بردباری و استقامت ماری نتیجه داد و بازیکن اسکاتلندی که با رسیدن به فینال به سکوی سوم رده بندی جهانی صعود کرده بود، اولین جام گرانداسلم خود را در آغوش گرفت و بوسید. حالا باید دید این پیروزی چه تأثیری در آینده ماری خواهد داشت. اگر رسانه ها و مطبوعات بریتانیا را ملاک قرار دهیم ماری از هم اکنون یکی از بزرگترین قهرمانان تنیس جهان است و نوار پیروزیهای او که از المپیک لندن آغاز شده همچنان ادامه خواهد داشت. مسلما پیروزی ماری در اوپن آمریکا و قبل از آن در المپیک لندن نه تنها به انتظار 76 ساله ملتی پایان داد بلکه باعث اعتلای تنیس در بریتانیا خواهد شد و علاقه نوجوانان و جوانان به این ورزش افزایش بی سابقه ای خواهد یافت. اما ماری برای اینکه اعتباری نظیر سه حریف قدر خود پیدا کند و نامش در کنار نام آن سه بزرگ در تاریخ تنیس جاودانه شود، تازه در اول کار است راهی دراز و پرپیچ و خم در پیش رو دارد که مستلزم تلاشی به مراتب بیشتر از پیش است و گرنه او همین یک پیروزی را از خود به جای خواهد گذاشت. در همین ارتباط: طلسم ۷۶ ساله بریتانیا شکسته شد |
![]() |
![]() |
14 کاربر زیر از شما کاربر گرامی M∂hdi به خاطر این پست سپاسگزاری کرده اند: | ||
![]() |
کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان) | |
ابزارهای موضوع | |
نحوه نمایش | |
|
|