25 سالگی «اسلم طلایی» اشتفی گراف

[Sorou$h]

اشتفی گراف به خاطر فورهند قدرتمندش به «دوشیزه فورهند» معروف بود





25 سال پیش، اول اکتبر 1988، اشتفی گراف کار بزرگی کرد که تا به امروز بی‌نظیر است: او بعد از این که هر چهار گرنداسلم را در آن سال برد، مدال طلای بازی‌های المپیک سئول را هم از آن خود کرد، تا برای اولین بار در تاریخ تنیس «اسلم طلایی» اتفاق بیفتد. و برای آخرین بار.



اشتفی گراف احتمالاً خودش به این موضوع اذعان نخواهد کرد. اینکه فقط یک سرویس، یک توپ، یک فورهند میان او که آن موقع 19 سال‌اش بود، و آن موفقیت که تا به امروز یگانه بوده قرار داشت. اشتفی گراف آلمانی بعد از قهرمانی خارق‌العاده در هر چهار گرنداسلم سال، اول اکتبر 1988, در فینال بازی‌های المپیک سئول مچ‌پوینت داشت تا «اسلم طلایی» (Golden Slam) را بدست آورد. نفس‌اش می‌لرزید، مضطرب بود و یک ملت هم با او می‌لرزید.

گزارش رادیویی آن لحظه خاص این گونه بود: «ما با یک لحظه تاریخی روبرو هستیم. اشتفی گراف بعد از 81 دقیقه و نتیجه 3-6 و 3-5، در گیمی که گابریلا ساباتینی سرویس می‌زند با نتیجه 40-15 دو تا مچ‌پوینت دارد. اشتفی یک امتیاز دیگر می‌خواهد. سرویس دوم ساباتینی است و او به سمت فورهند اشتفی می‌زند او هم با یک فورهند جانانه پاسخ می‌دهد. تمام! اشتفی گراف 3-6 و 3-6 بازی را می‌برد. او نه تنها این بازی، بلکه مدال طلای المپیک را هم با این موفقیت برابر گابریلا ساباتینی می‌برد. امسال سال اشتفی گراف است.»

موفقیت تاریخی «دوشیزه فورهند»

سالی که در تاریخ تنیس جاوادانه شد. بعد از آن هیچ وقت هیچ بازیکن دیگری نتوانست هر چهار گرنداسلم به علاوه مدال طلای المپیک را ببرد. شاید کسی هم هرگز نتواند این کار را انجام دهد. این دستاورد آن قدر غیرعادی بود که یک اصطلاح جدید باید براش ساخته می‌شد: «اسلم طلایی».

حتی خود گراف که آن موقع با 19 سال سن یک تینجر خجالتی هم بود، وقتی ویلی دائومه، نایب رییس کمیته بین‌المللی المپیک مدال طلا را دور گردن‌اش آویخت و سرود ملی آلمان پخش شد، به اهمیت بزرگ این موفقیت پی برد. او بعد از آن گفت: «این باورنکردنی‌ست. چیزی که خیلی‌ها بعد از من نمی‌توانند به آن دست یابند.»

آن مدال طلا نقطه‌ اوج سالی بود که گراف در آن برتری مطلق داشت. سالی که حتی برخی‌ها از او ایراد می‌گرفتند که خیلی سرد و بی‌روح موفقیت پشت موفقیت بدست می‌آورد.









همه چیز از اوپن استرالیا شروع شد. تا پیش از آن گراف یک سال قبل‌اش در پاریس تنها گرنداسلم خود را برده بود. اما همان موقع هم خیلی از کارشناسان اطمینان داشتند که زیاد طول نخواهد کشید تا «دوشیزه فورهند» (لقبی که به خاطر فورهندهای قدرتمندش که سلاح اصلی او بود) به عصر حکومت مارتینا ناوراتیلوا و کریس اورت پایان دهد.
گراف در آن سال، یعنی سال 1988، موفقیت‌هایی بدست آوردند که دیگر تکرار نشد. در مبلورن گراف در فینال اورت بزرگ را 1-6 و 6-7 برد، در پاریس او در سریع‌ترین فینال تاریخ یک گرنداسلم ناتالیا زوروا را در عرض 32 دقیقه 0-6 و 0-6 له کرد. در ویمبلدون در دیدار نهایی در سه ست بانوی ابرقدرت زمین‌های چمن، مارتینا ناوراتیلوا را شکست داد و سرانجام در نیویوک هم گابریلا سابیتی را در فینال برد تا در هر چهار گرنداسلم سال به قهرمانی برسد.
تجربه متفاوت المپیک
اما مدال طلای المپیک سئول همه موفقیت‌های آن را تحت‌الشعاع قرار داد. حتی موفقیت‌های بزرگی که گراف در سال‌های بعدی در دوران حرفه‌ای فوق‌العاده‌اش کسب کرد. خود او هم که امروز همسر آندره آغاسی‌ست و دو فرزند با او دارد، با نگاه به گذشته همین احساس را دارد. او پارسال در حاشیه بازی‌های المپیک لندن گفت: «تجربه‌ بردن مدال طلای المپیک خیلی با قهرمانی در یک گرنداسلم فرق دارد. به نظر من مدال طلای المپیک باارزش‌تر است. حس بازی کردن برای کشورت، عضو از یک کاروان بودن، در کنار آن همه رشته ورزشی، همه این‌‌ها خیلی خاص‌اند.»
اگر بردن مدال طلای المپیک در همان سالی اتفاق بیفتد که تو به طرز شگفت‌انگیزی هر چهار گرنداسلم را هم برده‌ای و باصطلاح «اسلم طلایی» انجام داده باشی و هیچ کس بعد از تو نتوانسته – احتمالاً نخواهد توانست- آن را تکرار کند، این احساس خاص‌تر هم می‌شود.

منبع:http://tennis3sixty.com