بحث و تبادل نظر پیرامون هفتمین مسترز سال ، مسترز سینسیناتی 2013

[roger 4 ever]

... و یک بار دیگه سر بزنگاه راجر نشون داد که بدخواهان قلیل هنوز هم برای تحقق آرزوی دیرینشون که همانا پایان راجر فدرر هست باید صبر کنن...گرچه کلمه پایان برای راجر فدرر واژه ی معجولی است اما بدخواهان برای رسیدن به همین تفکر معجول خودشون هم هنوز باید صبر کنند...


یادم می یاد پس از شکست راجر در برابر دنی برندز در همین فروم اشاره کردم که اندکی صبر باید کرذ چرا که هنوز هم سحر می تواند نزدیک باشد...و امروز نشانه هایی از این سحر رو دیدیم...حتی بدخواه ترین بدخواهان راجر هم نمی تونند بگن که حق راجر امروز باخت بود...بعد از یک دوره ی وحشتناک مصدومیت کمر ؛ این عملکرد حقیقتا فراتر از حد انتظار بود...فدرر بسیار بسیار و بسیار در ست اول تا اواخر ست دوم نزدیک به فرم ایده آل خودش ظاهر شد...اگر چند اشتباه بچه گانه و چند بد شانسی باور نکردنی نبود چه بسا راجر الان حتی دو سته پیروز این بازی می شد...اما برای فدرر و طرفداراش دستاورد حاصل از این بازی ؛ بسیار شیرین تر و مهم تر از پیروزی بود...دستاوردی که شاید در یو اس اوپن به بار بشینه...


راجر اگه حتی 6 ماه از سال رو هم کمر درد بگیره ؛ اما در سال بتونه 5 تا بازی همانند آنچه امروز ارائه کرد ؛ ارائه بده در صورت نبردن حتی یک تورنومنت 250 امتیازی هم ؛ حماقت محض خواهد بود که زودتر از المپیک ریو بخواد خداحافظی کنه...5 بار در فصل هم همچین بازی ارائه بده ؛ برای هواداراش باعث افتخاره ؛گرند اسلم و رکورد و نامبر وانی چیزی شبیه خاطره هست ؛ در حال حاضر ؛ با این سن ؛ با این کمر و با این شرایط فقط افتخار کردن به راجر در زمین مسابقه برای طرفداراش کافیه و او امروز این حس رو به طرفداراش داد...حماقت محض خواهد بود که زودتر از ریو ؛ راجر خداحافظی کنه و با این انگیزه ای که من دیدم ؛ ریو حداقل چشم انداز برای راجر خواهد بود...