شیرین ترین و تلخ ترین خاطرات خود را از تماشای بازی های تنیس بگویید...!

[Paymaan]

برای من تلخ ترین خاطره فینال استرالیا 2009 بود که با اون بازی 5 ساعته ای که نادال مقابل ورداسکو انجام داده بود اصلا فکرش هم نمیکردم که راجر به رافا ببازه. موقع مراسم بعد از بازی که شد یادم میاد من و داداشم و مادرم داشتیم چای میخوردیم و مراسم رو نگاه میکردیم. یک دفعه دیدیم راجر زد زیر گریه و همه ما بی اختیار بغض کردیم و منم زدم زیر گریه. (نکته جالب این بود که من تاحالا گریه برادرم رو ندیده بودم!). کلا صحنه ناراحت کننده ای بود و فک کنم هر موجود فدرری ای در اون لحظه گریش میگرفت.. ویمبلدون 2008 هم مسابقه اپیکی بود در نوع خودش.
خاطره شیرین هم زیاد دارم مثل : us open 2008 , french open 2009 , wimbledon 2009
استرالیا 2010 هم هیچ وقت از یادم نمیره! چون نتونستم اون بازی رو ببینم چون اون موقع مدرسه بودم. یادم میاد زنگ آخر کلاسمون بود و ما درس نحس عربی رو داشتیم . منم از کلاس اومدم بیرون و به مادرم زنگ زدم که به مدرسه بگه منو بفرستن خونه. همین اتفاق هم افتاد و من با آژانس رفتم خونه ولی تا رسیدم و در رو باز کردم سروینگ فور د مچ فدرر بود! ببخشید که زیاد فک زدم.

تنها چیزی که تنیس کم داره یه فدرر - نادال در فینال US OPEN هست!