بحث و تبادل نظر پیرامون سومین گرنداسلم سال 2014 ؛ ویمبلدون

[roger 4 ever]

منم تبریک می گم حضور در نیمه نهایی ویمبلدون رو به همه ی طرفداران فدرر...در مورد بازی گفتنی ها رو دوستان گفتن دیگه هر حرفی بزنم تکراریه...فقط یک نکته می خواستم بگم در مورد مهم ترین درس ویمبلدون...

یادم می یاد بعد از اینکه فدرر رفت فینال مونت کارلو یکی از دوستانی که عکس آواتارش استاد آغاسی بوذ، تشریف آوردن و یک پستی از من رو نقل قول کردن و فرمودن که اوهههههههههههه، حالا با یه فینال رفتن فدرر تو مسترز چه کارا که نمی کنید و این حرفا...و اعتقاد داشتن که چه قدر فدرر کارش تموم شدست که با یه فینال رفتن اونم تو مسترز هواداراش این طوری خوشحالی می کنن...می خوام به اون دوست عزیز بگم که حالا چی؟ اجازه داریم برای رسیدن به نیمه نهایی گرند اسلم ویمبلدون خوشحالی کنیم یا نه؟ اونم فقط با یه نفس کشیدن، یعنی فدرر یه نفس کشید اومد تو چهار تا... اجازه داریم بابت رسیدن به نیمه نهایی یک گرند اسلم خوشحالی کنیم؟

مهم نیست راجر قهرمان می شه یا نمی شه، مهم اینه که یه بار دیگه درس داد...به همه، به هواداراش، به دشمناش و به همه ی افرادی که کلا هر چی به مغزشون می رسه رو می یان بیان می کنن بدون اینکه کوچک ترین دلیلی هم براش داشته باشن(مخصوصا تو ایران). تو این سن و سال، با 4 تا بچه، یک نفس کشید اومد تو 4 تای ویمبلدون، یک نفس کشید تو این فیلد طلایی و اومد تو 4 تا...یک نفس...