10 فصل برتر تنيس مردان

[Nima93]

اين روزها اغلب مي شنويم كه تنيس مردان نزديك تر و رقابتي تر از هر زمان ديگر است،و اين حقيقت دارد.تنيس هيچ وقت در سطحي بالاتر ازين نبوده.در 5 سال گذشته،چشم گيرترين نكته،برتري تور مردان نبوده،بلكه سلطه بازيكنان برتر با وجود رقابت نزديك بوده است.از فصل 2006،ما 3 بازيكن(راجر فدرر،رافائل نادال و نواك جوكويچ)را ديده ايم كه فصل هاي موفقي را رقم زدند كه بين باشكوه ترين فصول از زمان حرفه اي شدن تنيس قرار دارند.
حال كه سومين و شايد بهترين آن ها،فصل 2011 جوكويچ،به پايان رسيده،به نظر مي رسد كه زمان مناسبي است كه به سال هايي كه تنيس حرفه اي جريان داشته(از جمله برترين فصل هاي فدرر و نادال)نگاهي بيندازيم و آن ها را مقايسه كنيم.هيچ جواب قطعي و درستي وجود ندارد و همين،موضوع را جذاب تر مي كند.اين جا 10 فصل برتر تنيس مردان از آغاز دوران حرفه اي
(سال 1968)را مرور مي كنيم.

دهمين فصل برتر:بيورن بورگ،1979

قهرماني در ويمبلدون براي بورگ چيز جديدي نبود،ولي او براي اولين بار فصل را با رنكينگ 1 به پايان برد.

جنگجوي اسكانديناوي بيشتر به خاطر قدرت بدني و تلاشش معروف است نه فقط براي يك فصل از بازيش،كه قهرمان نشدن او در مسابقات آزاد آمريكا مي تواند توجيه خوبي براي اين موضوع باشد.از طرف ديگر،براي بازيكني كه 4 فصل مختلف را با ركورد 90% پيروزي به پايان رسانده اين ناعادلانه است.بهترين فصلِ بازي بورگ 1979 بود كه 93.3% بازي هايش را با پيروزي پشت سر گذاشت(84 برد و 6 شكست).در آن زمان،او از يك نوجوان آرام و محبوب به يك بازيكن ترسناك تبديل شده بود.در سن 23 سالگي،در حالي كه 3 عنوان قهرماني ويمبلدون و 3 عنوان رولندگاروس را كسب كرده بود،بورگ قوي ترين روزهاي خود را سپري مي كرد.در فصل 79،او چهارمين عنوان ويمبلدون و رولندگاروس را نيز به افتخاراتش اضافه كرد و اولين عنوان فينال تور حرفه اي را به همراه رنكينگ 1 به دست آورد.مهم ترين شكست بورگ در آن سال،باخت به راسكو تانر(Roscoe Tanner)،بازيكني با سرويس هاي قوي و در زير نور چراغ هاي فلاشينگ ميدوز[محل برگزاري مسابقات آزاد آمريكا]بود.فصل بعد حامل يك حريف جديد براي بورگ بود،جان مكنرو.ولي در فصل 79،او حريف قديمي خود را پشت سرگذاشت،در يكي از رضايت بخش ترين موفقيت هاي دوران بازيش،بورگ هر 6 بازي خود مقابل جيمي كانرز(رقيب هميشگي خود)را با پيروزي به پايان رساند.

نويسنده:Stephen Tignor
منبع:Tennis.com

[Nima93]

اين روزها اغلب مي شنويم كه تنيس مردان نزديك تر و رقابتي تر از هر زمان ديگر است،و اين حقيقت دارد.تنيس هيچ وقت در سطحي بالاتر ازين نبوده.در 5 سال گذشته،چشم گيرترين نكته،برتري تور مردان نبوده،بلكه سلطه بازيكنان برتر با وجود رقابت نزديك بوده است.از فصل 2006،ما 3 بازيكن(راجر فدرر،رافائل نادال و نواك جوكويچ)را ديده ايم كه فصل هاي موفقي را رقم زدند كه بين باشكوه ترين فصول از زمان حرفه اي شدن تنيس قرار دارند.
حال كه سومين و شايد بهترين آن ها،فصل 2011 جوكويچ،به پايان رسيده،به نظر مي رسد كه زمان مناسبي است كه به سال هايي كه تنيس حرفه اي جريان داشته(از جمله برترين فصل هاي فدرر و نادال)نگاهي بيندازيم و آن ها را مقايسه كنيم.هيچ جواب قطعي و درستي وجود ندارد و همين،موضوع را جذاب تر مي كند.اين جا 10 فصل برتر تنيس مردان از آغاز دوران حرفه اي
(سال 1968)را مرور مي كنيم.

نهمين فصل برتر:جان مكنرو،1981

مكنرو در 1981 رقيبانش را پشت سر گذاشت و به كشورش كمك كرد تا در دنيا قهرمان شود.

در اولين سال هاي بازي خود،مكنرو اينگونه بود:يك نوجوان با مزاج تند و جادوگري با راكت كه فقط به يك اشتباه داور نياز داشت تا عصباني شود.در سال 81،مكنروي 21 ساله كه به كمال رسيده بود،به دنيا نشان داد كه در زمين تنيس چه كارهايي مي تواند انجام دهد.اين به همان اندازه كه شگفت انگيز بود،نفس گير هم بود.بچه مدرسه اي سابق از محله كوينز نيويورك،در ابتداي فصل وارد دوران جديدي شد و در پايان آن بيورن بورگ شكست ناپذير را شكست داده بود.مكنرو به سلطه 5 ساله بازيكن سوئدي در ويمبلدون پايان داد،رنكينگ 1 را از او گرفت و با شكست دادن بورگ در آزاد آمريكا،او را از صحنه مسابقات تنيس خارج كرد.مكنرو فصل را با(شايد)پرافنخارترين دستاورد دوران بازي خود به پايان برد،حضور در فينال جام ديويس و شكست دادن آرژانتين.همانطور كه خودش بعد از مسابقات آزاد آمريكا گفت،در آن فصل او مي توانست هركاري كه مي خواست را انجام دهد.فقط چند نفر توانسته اند از مكنرو 81 بهتر بازي كنند.

نويسنده:Stephen Tignor
منبع:Tennis.com

[Nima93]

اين روزها اغلب مي شنويم كه تنيس مردان نزديك تر و رقابتي تر از هر زمان ديگر است،و اين حقيقت دارد.تنيس هيچ وقت در سطحي بالاتر ازين نبوده.در 5 سال گذشته،چشم گيرترين نكته،برتري تور مردان نبوده،بلكه سلطه بازيكنان برتر با وجود رقابت نزديك بوده است.از فصل 2006،ما 3 بازيكن(راجر فدرر،رافائل نادال و نواك جوكويچ)را ديده ايم كه فصل هاي موفقي را رقم زدند كه بين باشكوه ترين فصول از زمان حرفه اي شدن تنيس قرار دارند.
حال كه سومين و شايد بهترين آن ها،فصل 2011 جوكويچ،به پايان رسيده،به نظر مي رسد كه زمان مناسبي است كه به سال هايي كه تنيس حرفه اي جريان داشته(از جمله برترين فصل هاي فدرر و نادال)نگاهي بيندازيم و آن ها را مقايسه كنيم.هيچ جواب قطعي و درستي وجود ندارد و همين،موضوع را جذاب تر مي كند.اين جا 10 فصل برتر تنيس مردان از آغاز دوران حرفه اي
(سال 1968)را مرور مي كنيم.


هشتمين فصل برتر:مَتس ويلاندر،1988

در فصل رويايي 88،ويلاندر يك استراليايي را در فينال آزاد استراليا،يك فرانسوي را در فينال رولندگاروس و قهرمان 3 دوره پياپي آزاد آمريكا را براي كسب قهرماني شكست داد.

ويلاندر قبلا هيچ فصلي مانند اين نداشت و بعد از آن هم تكرار نشد.بازيكن سوئدي كه جام رولندگاروس 1982 را در سن 17 سالگي بالاي سر برد،دوران بازي خود را به عنوان يك متخصص در زمين هاي خاك رس با بكهند دو دست و تلاش سر سختانه در زمين آغاز كرد.در سال 88،او اسلايس بكهند يك دستي به بازيش و 2 قهرماني در آزاد استراليا بر روي چمن را به افتخاراتش اضافه كرده بود.در ژانويه 1988،او اسم خود را به عنوان اولين قهرمان در ملبورن پارك(كه نام آن در آن دوران فليندرز پارك بود)بر روي زمين هارد ثبت كرد.در نيمه نهايي و فينال،به ترتيب استفان ادبرگ و پَت كَش استراليايي را در 5 ست شكست داد و قهرمان شد.ويلاندر در فينال رولندگاروس هم با يك فرانسوي رو به رو شد كه در آن بازي هِنري لاكونت را در 3 ست مغلوب كرد.(قبل از بازي فينال،لاكونت گفته بود كه به سرويس دوم ويلاندر حمله خواهد كرد.جواب ويلاندر؟هيچ سرويس دومي نزن.او 71 سرويس اول از بين 73 سرويس خود را در زمين نشاند.)او از عهده سخت ترين كار ممكن در آن فصل هم برآمد.شكست ايوان لندل،قهرمان 3 دوره پياپي آزاد آمريكا در فينال همان تورنومنت.اين تنها فصلي بود كه ويلاندر با رنكينگ 1 آن را به پايان برد.

نويسنده:Stephen Tignor
منبع:Tennis.com

[Nima93]

اين روزها اغلب مي شنويم كه تنيس مردان نزديك تر و رقابتي تر از هر زمان ديگر است،و اين حقيقت دارد.تنيس هيچ وقت در سطحي بالاتر ازين نبوده.در 5 سال گذشته،چشم گيرترين نكته،برتري تور مردان نبوده،بلكه سلطه بازيكنان برتر با وجود رقابت نزديك بوده است.از فصل 2006،ما 3 بازيكن(راجر فدرر،رافائل نادال و نواك جوكويچ)را ديده ايم كه فصل هاي موفقي را رقم زدند كه بين باشكوه ترين فصول از زمان حرفه اي شدن تنيس قرار دارند.
حال كه سومين و شايد بهترين آن ها،فصل 2011 جوكويچ،به پايان رسيده،به نظر مي رسد كه زمان مناسبي است كه به سال هايي كه تنيس حرفه اي جريان داشته(از جمله برترين فصل هاي فدرر و نادال)نگاهي بيندازيم و آن ها را مقايسه كنيم.هيچ جواب قطعي و درستي وجود ندارد و همين،موضوع را جذاب تر مي كند.اين جا 10 فصل برتر تنيس مردان از آغاز دوران حرفه اي
(سال 1968)را مرور مي كنيم.

هفتمين فصل برتر:رافائل نادال،2010

دومين قهرماني نادال در ويمبلدون نشانه اي براي كسب بزرگترين موفقيتش در 2010 بود،قهرماني در جامي كه هميشه انتظارش را داشت،آزاد آمريكا و كامل كردن قهرماني هاي گرنداسلمش.

در 4 ماه اول فصل،به نظر نمي رسيد كه اين فصلي تاريخي براي نادال باشد.او در 1/4 نهايي آزاد استراليا شكست خورد و اولين قهرماني فصل را در ماه آوريل و در مونت كارلو به دست آورد.ولي به محض اينكه نادال به موفقيت رسيد،ديگر از آن دست نكشيد.نادال اسپانيايي بعد از اضافه كردن عناوين رم و مادريد به قهرمانيش در مونت كارلو،به اولين بازيكني تبديل شد كه موفق به كسب 3 عنوان پياپي در مسابقات مسترزشده.او در پاريس بدون از دست دادن ست راه خود را ادامه داد و پس از آن دومين قهرماني خود در ويمبلدون را جشن گرفت.اما بهترين دستاورد نادال در آزاد آمريكا بود،مسابقاتي كه در 7 بار حضورش در آن،نتيجه اي بهتر از رسيدن به نيمه نهايي كسب نكرده بود.هشتمين،جادويي بود:او درفينال با شكست جوكويچ در 4 ست،توانست به افتخار قهرماني در هر چهار گرنداسلم دست يابد.نادال اولين بازيكني بود كه در 41 سال گذشته توانسته بود 3 عنوان پياپي گرنداسلم كسب كند و اولين نفري كه بر روي 3 سطح مختلف اين كار را به انجام رسانده.5 ماه بعد از اولين قهرمانيش در آن فصل،كسب رنكينگ 1 در پايان فصل برايش قطعي شده بود.

نويسنده:Stephen Tignor
منبع:Tennis.com

[Nima93]

اين روزها اغلب مي شنويم كه تنيس مردان نزديك تر و رقابتي تر از هر زمان ديگر است،و اين حقيقت دارد.تنيس هيچ وقت در سطحي بالاتر ازين نبوده.در 5 سال گذشته،چشم گيرترين نكته،برتري تور مردان نبوده،بلكه سلطه بازيكنان برتر با وجود رقابت نزديك بوده است.از فصل 2006،ما 3 بازيكن(راجر فدرر،رافائل نادال و نواك جوكويچ)را ديده ايم كه فصل هاي موفقي را رقم زدند كه بين باشكوه ترين فصول از زمان حرفه اي شدن تنيس قرار دارند.
حال كه سومين و شايد بهترين آن ها،فصل 2011 جوكويچ،به پايان رسيده،به نظر مي رسد كه زمان مناسبي است كه به سال هايي كه تنيس حرفه اي جريان داشته(از جمله برترين فصل هاي فدرر و نادال)نگاهي بيندازيم و آن ها را مقايسه كنيم.هيچ جواب قطعي و درستي وجود ندارد و همين،موضوع را جذاب تر مي كند.اين جا 10 فصل برتر تنيس مردان از آغاز دوران حرفه اي
(سال 1968)را مرور مي كنيم.

ششمين فصل برتر:راجر فدرر،2007

نادال،فدرر را مجبور كرد كه در 5 ست او را شكست دهد كه همين،پنجمين قهرماني پياپي فدرر در ويمبلدون را شيرين تر كرد.

اوه،باز هم خيلي نزديك بود:اين شايد چيزي بود كه فدرر در پايان سال 2007(يك سال ديگر با 3 گرنداسلم)با خود فكر مي كرد.براي دومين سال متوالي،او فقط يك برد با قهرماني در هر 4 گرنداسلم سال فاصله داشت.آن شكست در فينال رولندگاروس و در 4 ست به رافائل نادال بود.ولي فصل 07 فدرر بايد به خاطر آن چه كه در آن كسب كرد يادآوري شود.سومين قهرماني در استراليا،انتقام گرفتن از نادال در فينال 5 ستي ويمبلدون براي كسب پنجمين قهرمانيش،برد 3 ستي در فينال آزاد آمريكا براي چهارمين قهرماني و چهارمين عنوان قهرماني در فينال تور جهاني.فدرر در سال هاي 2004 و 2005 درصد برد بهتري داشت ولي در آن سال ها نادال به بهتزين دوران بازي خود نرسيده بود.در 07،فدرر سخت ترين رقابت دوران بازيش را تجربه كرد و سربلند از آن بيرون آمد.به همان شگفت انگيزي،فدرر فصل قبل را هم با ركورد 92 پيروزي و 5 شكست به پايان برده بود.

نويسنده:Stephen Tignor
منبع:Tennis.com

[Nima93]

اين روزها اغلب مي شنويم كه تنيس مردان نزديك تر و رقابتي تر از هر زمان ديگر است،و اين حقيقت دارد.تنيس هيچ وقت در سطحي بالاتر ازين نبوده.در 5 سال گذشته،چشم گيرترين نكته،برتري تور مردان نبوده،بلكه سلطه بازيكنان برتر با وجود رقابت نزديك بوده است.از فصل 2006،ما 3 بازيكن(راجر فدرر،رافائل نادال و نواك جوكويچ)را ديده ايم كه فصل هاي موفقي را رقم زدند كه بين باشكوه ترين فصول از زمان حرفه اي شدن تنيس قرار دارند.
حال كه سومين و شايد بهترين آن ها،فصل 2011 جوكويچ،به پايان رسيده،به نظر مي رسد كه زمان مناسبي است كه به سال هايي كه تنيس حرفه اي جريان داشته(از جمله برترين فصل هاي فدرر و نادال)نگاهي بيندازيم و آن ها را مقايسه كنيم.هيچ جواب قطعي و درستي وجود ندارد و همين،موضوع را جذاب تر مي كند.اين جا 10 فصل برتر تنيس مردان از آغاز دوران حرفه اي
(سال 1968)را مرور مي كنيم.

پنجمين فصل برتر:جيمي كانِرز،1974

بعد از قهرماني در ويمبلدون،كانرز،رازول را در فينال آمريكا 6-1, 6-0, 6-1 در هم كوبيد.

The Brash Basher of Belleville،اغلبِ رقيبانِ پيرتر از خود را در 4 سال گذشته شكست داده بود ولي 1974،فصلي بود كه تمام قدرت جواني جيمبو به سلطه او حقيقت بخشيد.او با بكهند دو دست انقلابيش،حريفان خود را از سر راه كنار مي زد و بازيكن 21 ساله،3 گرنداسلم اول خود را در آزاد استراليا،ويمبلدون و آزاد آمريكا آن سال كسب كرد.او همه را با دو قهرماني آخرش و شكست بي رحمانه اسطوره پا به سن گذاشته استراليايي،كِن رازول(Ken Rosewall)در فينال متعجب كرد.(برد 6-1, 6-0, 6-1 در فينال آمريكا،يك طرفه ترين فينال تاريخ مسابقات بود.) فقط گرنداسلم ها نبودند كه كانرز در آن ها درخشيد،ركورد 93 برد و 4 شكست(95.9%)در آن فصل،دومين ركورد برتر در دنياي تنيس حرفه ايست(بعد از ركورد فصل 1984 جان مكنرو).ولي 74،طعم تلخ اين سوال را در دهان كانرز باقي گذاشت”چه مي شد اگر...؟”.چون كانرز در مسابقات World Team Tennis آن سال شركت كرده بود،ATP و ITF اجازه بازي در رولندگاروس را به او ندادند.

پ.ن:The Brash Basher of Belleville لقبي بود كه يكي از گزارشگران تنيس به خاطر اخلاق تند و عصبانيت كانرز به او داد. Belleville هم شهريست كه كانرز در آن بزرگ شده.


نويسنده:Stephen Tignor
منبع:Tennis.com

[Nima93]

اين روزها اغلب مي شنويم كه تنيس مردان نزديك تر و رقابتي تر از هر زمان ديگر است،و اين حقيقت دارد.تنيس هيچ وقت در سطحي بالاتر ازين نبوده.در 5 سال گذشته،چشم گيرترين نكته،برتري تور مردان نبوده،بلكه سلطه بازيكنان برتر با وجود رقابت نزديك بوده است.از فصل 2006،ما 3 بازيكن(راجر فدرر،رافائل نادال و نواك جوكويچ)را ديده ايم كه فصل هاي موفقي را رقم زدند كه بين باشكوه ترين فصول از زمان حرفه اي شدن تنيس قرار دارند.
حال كه سومين و شايد بهترين آن ها،فصل 2011 جوكويچ،به پايان رسيده،به نظر مي رسد كه زمان مناسبي است كه به سال هايي كه تنيس حرفه اي جريان داشته(از جمله برترين فصل هاي فدرر و نادال)نگاهي بيندازيم و آن ها را مقايسه كنيم.هيچ جواب قطعي و درستي وجود ندارد و همين،موضوع را جذاب تر مي كند.اين جا 10 فصل برتر تنيس مردان از آغاز دوران حرفه اي
(سال 1968)را مرور مي كنيم.

چهارمين فصل برتر:جان مكنرو،1984

هرچند شكست تلخي بود،ولي ناكامي مكنرو در رولندگاروس فقط يك تنزل موقتي در فصل تاريخي 84 براي او بود.

چند سال وقت نياز بود تا مكنرو خود را پس از بازنشستگي رقيب اصلي خود،بيورن بورگ باز يابد.براي مدتي،هيچ چيز نمي توانست جاي هيجان رقابت بين آن ها را بگيرد.ولي وقتي مك تمركز خود را به دست آورد،زندگي و بازيش در راه درست قرار گرفت،و يك راكت جديد و گرافيتي در دستانش،با يك انتقام به ياد ماندني بازگشت.او 42 بازي نخست خود در فصل 84 را برد و در بازي چهل و سوم،فينال رولندگاروس در مقابل ايوان لندل،او 2-0 پيش بود و حتي در ست چهارم هم يك بريك جلو بود ولي در نهايت تلخ ترين شكست دوران بازي خود را تجربه كرد.ولي مكنرو در آن فصل خيلي بهتر ازين بود كه با يك شكست از ميدان مسابقه خارج شود،حتي همان شكست.او در يكي از بهترين عملكردهاي تاريخ تنيس،جيمي كانرز را در فينال ويمبلدون شكست داد و در فينال آمريكا با پيروزي 3-0،انتقام شكست از لندل را گرفت.به جز اين بردها،آن چيزي كه مكنرو 1984 را متمايز كرد،ثبات بي رحمانه اش بود.ركورد 82 برد و 3 شكست(96.5 درصد)در آن فصل هنوز بهترين ركورد در يك فصل تنيس حرفه ايست.

نويسنده:Stephen Tignor
منبع:Tennis.com

[Nima93]

اين روزها اغلب مي شنويم كه تنيس مردان نزديك تر و رقابتي تر از هر زمان ديگر است،و اين حقيقت دارد.تنيس هيچ وقت در سطحي بالاتر ازين نبوده.در 5 سال گذشته،چشم گيرترين نكته،برتري تور مردان نبوده،بلكه سلطه بازيكنان برتر با وجود رقابت نزديك بوده است.از فصل 2006،ما 3 بازيكن(راجر فدرر،رافائل نادال و نواك جوكويچ)را ديده ايم كه فصل هاي موفقي را رقم زدند كه بين باشكوه ترين فصول از زمان حرفه اي شدن تنيس قرار دارند.
حال كه سومين و شايد بهترين آن ها،فصل 2011 جوكويچ،به پايان رسيده،به نظر مي رسد كه زمان مناسبي است كه به سال هايي كه تنيس حرفه اي جريان داشته(از جمله برترين فصل هاي فدرر و نادال)نگاهي بيندازيم و آن ها را مقايسه كنيم.هيچ جواب قطعي و درستي وجود ندارد و همين،موضوع را جذاب تر مي كند.اين جا 10 فصل برتر تنيس مردان از آغاز دوران حرفه اي
(سال 1968)را مرور مي كنيم.

سومين فصل برتر:نواك جوكويچ،2011

حتي بعد از قهرماني در ملبورن،ما هيچ وقت فكر نمي كرديم كه جوكويچ چنين موفقيتي در اين فصل كسب كند،فصلي كه قسمتي از آن با كمال همراه بود.

نواك جوكويچ سال 2011 را خوب به پايان نبرد ولي اين نبايد باعث شود كه ما فراموش كنيم كه چقدر فوق العاده آن را شروع كرد،و چقدر فوق العاده آن را در فصل گرنداسلم ادامه داد.جوكويچ با دومين قهرماني در آزاد استراليا فصل را شروع كرد ولي همانجا متوقف نشد.او 41 برد متوالي از ابتداي فصل كسب كرد كه پيروزي در 4 فينال متوالي در برابر نادال جزء آن ها بود.آن چه كه بي نظير بود،دو پيروزي در فينال هاي مسترز خاك رس بود،جايي كه نادال هميشه در آن سلطه داشته.ولي مسابقه چهل و دوم،در رولندگاروس،بيشتر از توانايي جوكويچ بود:او در يك نيمه نهايي تاريخي به راجر فدرر باخت.جوكويچ در ويمبلدون دوباره به روزهاي خوب بازگشت و نادال را در يك فينال ديگر شكست داد.آخرين موفقيت او در گرنداسلم پاياني سال رقم خورد،آزاد آمريكا،جايي كه در بازي نيمه نهايي 2 مچ پوينت را عليه خود مي ديد،به بازي برگشت و فدرر را شكست داد و پس از آن نادال خستگي ناپذير را خسته و ناكام گذاشت.او 3 گرنداسلم و 5 مسترز(كه خود يك ركورد محسوب مي شود)را برد ولي آن چيزي كه فصل جوكويچ را بالاتر از ديگر فصل ها قرار مي دهد،عملكرد او در برابر دو بازيكن برتر تاريخ تنيس است:اين كه مانند مكنرو در فصل 1984،ركورد 82-3 پيروزي در برابر شكست را به جا بگذاري يك چيز است ولي اينكه 10 برد و 1 شكست در برابر فدرر و نادال به دست آوري حتي بيشتر قابل توجه است.

نويسنده:Stephen Tignor
منبع:Tennis.com

[Nima93]

اين روزها اغلب مي شنويم كه تنيس مردان نزديك تر و رقابتي تر از هر زمان ديگر است،و اين حقيقت دارد.تنيس هيچ وقت در سطحي بالاتر ازين نبوده.در 5 سال گذشته،چشم گيرترين نكته،برتري تور مردان نبوده،بلكه سلطه بازيكنان برتر با وجود رقابت نزديك بوده است.از فصل 2006،ما 3 بازيكن(راجر فدرر،رافائل نادال و نواك جوكويچ)را ديده ايم كه فصل هاي موفقي را رقم زدند كه بين باشكوه ترين فصول از زمان حرفه اي شدن تنيس قرار دارند.
حال كه سومين و شايد بهترين آن ها،فصل 2011 جوكويچ،به پايان رسيده،به نظر مي رسد كه زمان مناسبي است كه به سال هايي كه تنيس حرفه اي جريان داشته(از جمله برترين فصل هاي فدرر و نادال)نگاهي بيندازيم و آن ها را مقايسه كنيم.هيچ جواب قطعي و درستي وجود ندارد و همين،موضوع را جذاب تر مي كند.اين جا 10 فصل برتر تنيس مردان از آغاز دوران حرفه اي
(سال 1968)را مرور مي كنيم.

دومين فصل برتر:راجر فدرر،2006

سلطه بي رقيب فدرر براي سال ها ادامه داشت و 2006 شاهكارش بود.

او فصل هاي 2004 و 2005 را به ترتيب با ركوردهاي 74-6 و 81-4 برد و باخت به پايان برد.5 گرنداسلم،حاصل كار او در آن دو فصل بود و 3 گرنداسلم ديگر در سال 2007 به افتخاراتش اضافه شد.ولي جواهر تاج راجر فدرر در آن نيم دهه،فصل 2006 اوست.در آن سال،حتي با وجود رقيب ترسناكش در مقابل خود،رافائل نادال،فدرر چند آمار حيرت انگيز را به جا گذاشت:92 پيروزي در مقابل 5 شكست،چهارمين درصد پيروزي برتر در تاريخ تنيس حرفه اي،قهرماني در 3 گرنداسلم،سومين قهرماني در فينال تور جهاني،قهرماني در 12 تورنومنت از 17 تورنومنتي كه در آن ها شركت كرد و رسيدن به 16فينال.به همان اندازه شگفت انگيز،دو قهرماني پياپي در ايندين ولز و ميامي،دو تورنومنت فرساينده بر روي زمين هارد.فدرر نتوانست در هر چهار گرنداسلم سال قهرمان شود،فينال 4 ستي رولندگاروس را به نادال باخت ولي انتقام شكست را در فينال ويمبلدون و مسترزكاپ شانگهاي گرفت.

نويسنده:Stephen Tignor
منبع:Tennis.com

[Nima93]

اين روزها اغلب مي شنويم كه تنيس مردان نزديك تر و رقابتي تر از هر زمان ديگر است،و اين حقيقت دارد.تنيس هيچ وقت در سطحي بالاتر ازين نبوده.در 5 سال گذشته،چشم گيرترين نكته،برتري تور مردان نبوده،بلكه سلطه بازيكنان برتر با وجود رقابت نزديك بوده است.از فصل 2006،ما 3 بازيكن(راجر فدرر،رافائل نادال و نواك جوكويچ)را ديده ايم كه فصل هاي موفقي را رقم زدند كه بين باشكوه ترين فصول از زمان حرفه اي شدن تنيس قرار دارند.
حال كه سومين و شايد بهترين آن ها،فصل 2011 جوكويچ،به پايان رسيده،به نظر مي رسد كه زمان مناسبي است كه به سال هايي كه تنيس حرفه اي جريان داشته(از جمله برترين فصل هاي فدرر و نادال)نگاهي بيندازيم و آن ها را مقايسه كنيم.هيچ جواب قطعي و درستي وجود ندارد و همين،موضوع را جذاب تر مي كند.اين جا 10 فصل برتر تنيس مردان از آغاز دوران حرفه اي
(سال 1968)را مرور مي كنيم.

برترين فصل:راد لِيور،1969

ليور در فصل 62 و به عنوان يك بازيكن غيرحرفه اي همه گرنداسلم هاي فصل را برد و هفت سال بعد اين موفقيت را به عنوان يك بازيكن حرفه اي كسب كرد.

فصل 1969 ليور كامل نبود.او 16 بار شكست خورد،5 بار در گرنداسلم ها مجبور شد بازي را در ست پنجم تمام كند،دو بار هم در مقابل حريفان نه چندان مطرح 2-0 عقب بود ولي در نهايت بازي را برد.در غير اين صورت،خيلي سخت است كه درباره موفقيت هاي Rocket [لقب ليور به معني موشك] در 31 سالگي بحث كنيم.
شايد ليور 16 بار شكست خورد،ولي 106 پيروزي كسب كرد(بيشتر به اين خاطر كه ماليات كمتري از تنيس بازان آن زمان دريافت مي شد).او 18 تورنومنت از 32 تورنومنتي كه در آن ها شركت كرد را با قهرماني پشت سر گذاشت و اولين بازيكن تاريخ بود كه 100,000 دلار جايزه مالي به دست آورد.ولي آن چه كه اهميت دارد اينست كه ليور آخرين بازيكني است كه توانسته به بزرگترين موفقيت يك تنيسور برسد،قهرماني در هر 4 گرنداسلم سال.برخلاف عقيده مردم،حريفان او دست و پا بسته نبودند.او توني روش را در يك نيمه نهايي حماسي 90 گيمي در آزاد استراليا و در شرايط طاقت فرسا شكست داد.در فينال رولندگاروس هم ديگر اسطوره استراليايي،كن رازول را ناكام گذاشت و در فينال ويمبلدون قهرمان دوران بعدي تنيس،جان نيوكام را از پيش رو برداشت و درنهايت با كفش هاي ميخ دار،در زمين چمن ناهموار و خيس خورده Forest Hills [محل سابق برگزاري مسابقات آزاد آمريكا] در برابر توني روش،كسي كه ليور را دو بار در آن فصل شكست داده بود،به پيروزي رسيد.
شايد فصل 69 ليور بي نقص نبود ولي در نوع خودش كامل بود.با وجود عالي بودن ديگر فصل ها،مي توان شرط بست كه هركدام از بازيكناني كه آن فصل هاي موفق را داشته اند،حاضرند فصل خود را با يك فصل با قهرماني در همه گرنداسلم ها عوض كنند.
ليور هنوز تنها بازيكني است كه موفق به انجام اين كار شده.

نويسنده:Stephen Tignor
منبع:Tennis.com