جان هربرت کرافورد تنیس باز شماره یک جهان در 1933 ، در 22 مارچ 1908 در اورنجلین نزدیک البری در نیو ساوث ولز استرالیا به دنیا آمد . در باشگاه هبرسفیلد در دوازده سالگی نخستین بازی رقابتی اش را که میکس دابل هم بود انجام داد . چهار بار پیاپی از 1926 تا 1929 تورنمنت های سطح جونیور استرالیا را برد . اگرچه وی جامهای مختلفی را برده ولی بیشتر به خاطر آنچه نبرده مطرح است ، وی پنج سال پیش از دان باج یعنی در 1933 فرصت داشت تا هر چهار گرند اسلم عمده ی دنیای تنیس را در یک سال ببرد . در این سال کرافورد ویمبلدون و قهرمانی های استرالیا و فرانسه را برد و به فینال قهرمانی امریکا راه یافت ، کرافورد که آسم هم داشت و گرمای سخت فارست هیلز آزارش می داد از فرد پری انگلیسی دو - یک پیش افتاد و تنها یک ست تا قهرمانی و جاودانگی در تنیس فاصله داشت ولی قدرتش رو به فرسایش گذاشت و در پایان این پیکار را 3 - 2 و با نتایج 6 - 3 ، 11 - 13 ، 4 - 6 ، 6 - 0 و 6 - 1 واگذار کرد . جک کرامر در 1979 در زندگی نامه ی خود نوشتش کرافورد را در میان 21 بازیکن برتر تاریخ تنیس جای می دهد . یکی از دیگر دلایل شهرت کرافورد نوشیدن ویسکی در بین ستهای بازیهای سخت و دشوار می بوده است . وی در 1979 به تالار مشاهیر تنیس جهان وارد شد و در سال 1997 به تالار مشاهیر تنیس استرالیا هم درآمد . جک کرافورد در سال 1976 از بهر خدماتش به ورزش افسر امپراتوری بریتانیا ( OBE = Officer of the British Empire) هم خوانده شد . کرافورد شش عنوان دابل در گرند اسلم ها و پنج تایتل میکس دابل هم در گنجینه ی افتخاراتش دارد . وی دهم سپتامبر 1991 در 83 سالگی در سیدنی درگذشت .
