[Nima93]

اين روزها اغلب مي شنويم كه تنيس مردان نزديك تر و رقابتي تر از هر زمان ديگر است،و اين حقيقت دارد.تنيس هيچ وقت در سطحي بالاتر ازين نبوده.در 5 سال گذشته،چشم گيرترين نكته،برتري تور مردان نبوده،بلكه سلطه بازيكنان برتر با وجود رقابت نزديك بوده است.از فصل 2006،ما 3 بازيكن(راجر فدرر،رافائل نادال و نواك جوكويچ)را ديده ايم كه فصل هاي موفقي را رقم زدند كه بين باشكوه ترين فصول از زمان حرفه اي شدن تنيس قرار دارند.
حال كه سومين و شايد بهترين آن ها،فصل 2011 جوكويچ،به پايان رسيده،به نظر مي رسد كه زمان مناسبي است كه به سال هايي كه تنيس حرفه اي جريان داشته(از جمله برترين فصل هاي فدرر و نادال)نگاهي بيندازيم و آن ها را مقايسه كنيم.هيچ جواب قطعي و درستي وجود ندارد و همين،موضوع را جذاب تر مي كند.اين جا 10 فصل برتر تنيس مردان از آغاز دوران حرفه اي
(سال 1968)را مرور مي كنيم.

چهارمين فصل برتر:جان مكنرو،1984

هرچند شكست تلخي بود،ولي ناكامي مكنرو در رولندگاروس فقط يك تنزل موقتي در فصل تاريخي 84 براي او بود.

چند سال وقت نياز بود تا مكنرو خود را پس از بازنشستگي رقيب اصلي خود،بيورن بورگ باز يابد.براي مدتي،هيچ چيز نمي توانست جاي هيجان رقابت بين آن ها را بگيرد.ولي وقتي مك تمركز خود را به دست آورد،زندگي و بازيش در راه درست قرار گرفت،و يك راكت جديد و گرافيتي در دستانش،با يك انتقام به ياد ماندني بازگشت.او 42 بازي نخست خود در فصل 84 را برد و در بازي چهل و سوم،فينال رولندگاروس در مقابل ايوان لندل،او 2-0 پيش بود و حتي در ست چهارم هم يك بريك جلو بود ولي در نهايت تلخ ترين شكست دوران بازي خود را تجربه كرد.ولي مكنرو در آن فصل خيلي بهتر ازين بود كه با يك شكست از ميدان مسابقه خارج شود،حتي همان شكست.او در يكي از بهترين عملكردهاي تاريخ تنيس،جيمي كانرز را در فينال ويمبلدون شكست داد و در فينال آمريكا با پيروزي 3-0،انتقام شكست از لندل را گرفت.به جز اين بردها،آن چيزي كه مكنرو 1984 را متمايز كرد،ثبات بي رحمانه اش بود.ركورد 82 برد و 3 شكست(96.5 درصد)در آن فصل هنوز بهترين ركورد در يك فصل تنيس حرفه ايست.

نويسنده:Stephen Tignor
منبع:Tennis.com