بعد از حذف ناباورانه تو ویمبی بازگشت خوب و روحیه بخشی به رقابت ها داشت نواک. شاید اگه تو ویمبی نتیجه میگرفت و حداقل تا فینال میومد بهتر بود قبل از المپیک استراحت کنه. اما با این شرایطی که پیش اومد تصمیم درستی گرفت. مخصوصا اینکه تمریناتش روی چمن رو دیر شروع کرد و نتیجشو تو ویمبی دید. ممکن بود این اتفاق در شروع فصل هارد هم براش بیفته و دیگه سهل انگاری در المپیکی که هر 4 سال یکبار برگزار میشه به هیچ عنوان قابل جبران نبود.
3 بازی آخرشو کامل دیدم. بازی با بردیچ خیلی بد بود، مخصوصا ست اول که منو یاد بازی با سیمون تو استرالیا انداخت. ولی از اونجایی که مهر باخت به جوکو رو پیشونی بردیچ نگون بخت هک شده 3 4 تا ست پوینتو از دست داد و آخر ست و بازیو تقدیم نواک کرد.
اما دو بازی آخر جوکو فوق العاده بود، مخصوصا نیمه نهایی با مونفیس که کم نقص و عالی بازی کرد، دقیقا مثل روزهای اوجش در 2015 و اوایل همین امسال. بعد از اینکه همون اول کار برک شد و 2-1 عقب افتاد تو 14 گیم بعد 11 تاشو برنده شد و بدجوری مونفیسو چپ و راست کرد، اونم مونفیسی که مقتدرانه تا نیمه بالا اومده بود و حریفای خوبیو شکست داده بود. تو فینالم کاملا مسلط بود و به نیشیکوری خیلی اجازه ی خودنمایی نداد. این دو بازی آخر هم خیلی عالی از بکند اسلایس و فورهند تاپسپین استفاده میکرد و با کمترین خطا این ضرباتو میزد. ولی هنوز یه چیز که من خیلی منتظرشم تو بازیش کمه، اونم ضربات داون دلاینه. اگه بتونه مثل پارسال این تکنیک و مخصوصا بکند داون دلاینشو به کار بندازه دوباره به همون قصاب معروف تبدیل میشه و بعیده کسی تو فصل هارد بتونه متوقفش کنه.
.jpg)