نقل قول:
نوشته اصلی توسط نشنیده
با سپاس از همه دوستانی که رای دادند. پاسخ صد در صدی مثبت به سوال نظرسنجی (تا این لحظه) حکایت از یکدست بودن موضع دوستداران ایرانی تنیس در ارتباط با موضوع دارد. اما در فرانسه اقلیتی 16 درصدی به این پرسش جواب منفی دادند. در زیر سرخط استدلال آنها را برایتان می آورم:
- اصولا صحبت از بزرگترین تنیسور در تاریخ اشتباه است و هر قهرمانی را باید در کانتکس و دوره خودش مورد ارزیابی قرار داد.
- فدرر در دوره ای بیشترین توفیق را در رقابت ها داشت که دایناسورهایی چون سامپراس و آغاسی به مرز بازنشستگی رسیده بودند، نادال خیلی جوان بود، جوکوویچ هنوز پای به عرصه نگذاشته بود و رقیبانی چون هیویت و رودیک (کم هوش)، داویدنکو (سبک) ، نعلبندیان و سافین(پرنوسان) ... فاقد قدرت لازم بودند.
- چطور می شود این لقب را به تنیسوری داد که نتوانسته فرمانروای مطلق همه حریفان همدوره اش باشد؟ مثل نادال که در دو سوم بازی ها فدرر را شکست داده. برخلاف پیت سامپراس که نسبت به همه بالانسی مثبت داشت.
- آیا فدرر قادر بود مثل بیورن بورگ با راکت چوبی یا گرافیت400 گرمی همین نمایش را بدهد؟
- فراموش نکنیم که تا قبل از سال 1968 تنیسورهای حرفه ای اجازه شرکت در مسابقات گراند شلم را نداشتند. به عنوان مثال کن روزول در سن 40 سالگی در فینال ویمبلدون در برابر جیمی کانرس قرار گرفت. اگر قوانین به روزول اجازه می داد که در گراند شلم ها شرکت کند آمارش خیلی بیش از 8 پیروزی در این مسابقات می شد. با یک محاسبه ساده اگر کن روزول هر سال فقط یکی از این رقابت ها را برنده می شد، آمارش به 22 در برابر 17 راجر فدرر می رسید.
دوستان، من خودم جزو عشاق راجر فدرر هستم، ولی به عنوان متولی این سرنگار، صحیح ندیدم رای شخصی ام را درون صندوق بیندازم. حسن اینگونه نظرسنجی و گفتگوها آشنا شدن به ابعاد و زوایای مختلف ورزشی است غنی از تاریخ، اسطوره، سبک، درام و دریایی از آنالیز و تحلیل.
|
سلام دوست عزیز
بحث فقط تعداد گرند نیست به نظر من فدرر از همه بازیکنای تاریخ تنیس چشم نواز تر بازی کرده و میکنه و اینه که فدرر رو تبدیل به یه اسطوره کرده نه تعداد گرنداش