[سلام]

نوشته اصلی توسط PowerVu

بعضیا این جورین دیگه. اسیر احساسات! Sentimental هستن خود به خود!

ولی پارسال یه چیز رفته بود روی Nerve من! تو US Open هر جای سایت مسابقات رو که باز می کردم عکس فدرر می اومد با اون تی شرت قرمزش که باهاش جوکو رو برد! بعد زیرش نوشته بود It Must Be Love.... که فدرر انقدر مایه گذاشته از خودش برای قهرمانی در یو اس اوپن.

هی من اعصابم خورد می شد و فقط می دونستم اون کلمه ی LOVE به کلی اشتباهه در اونجا! یه جای اون باید می نوشتن: Greed یا Money یا Cupidity یا Avidity یا امثالهم... خلاصه تنها کلمه ای که وصله ی ناجوری برای اون جمله در سال 2009 و بعد از 15 تا گرند اسلم بود این LOVE بود که خیلی رفته بود رو اعصاب من.

اون سال های اول چرا، Love شاید، اما بعد از اون همه مقام دیگه LOVE کجا بود مرد حسابی؟ یه چیزی بنویسین که بگنجه!

پووووول... جزیره... حرص مال دنیا... سوزوندن استعدادهای مستعد پشت سر، مثل سفین و رادیک و نواک... ماموریت اینه... نه LOVE!!!!

دوست عزيز و زحمتكش در تاپيك

به نظر من شما خودت اسير احساسات شدي!!!

عشق به تنيسه كه شما رو بعنوان يه تنيسور حرفه اي ميكنه، نه پول.
اگر فقط پول بود مارات سافين (تنيسور مورد علاقه من) هم بعد از ظهور و اوجش سقوط نميكرد و براي بردن پول بيشتر ميامد و گرانداسلم و مسترز ميبرد.

عشق به تنيسه كه نادال داره و سر و وضعش و سادگي لباس پوشيدنش اصلا قابل قياس با تنيسورهاي زن و مرد مانكن و نيمه مانكن نيست.

عشق به تنيسه كه راجر رو سر پا نگه داشته و باعث شده در مقايسه با خيلي ورزشكارهاي ميلياردر و پولدار كمتر به بيزينس بپردازه.

مطمئن باش خوشگذراني و منتج از اون عدم تمركزي كه مارات سافين توي زندگيش داره، يك صدمش رو هم نادال نداره. به خاطر همين هم نادال نادال شده و راجر راجر، ولي مارات در جا زده.