[Mohammad_Joulaei]

آشنایی با سیستم بین المللی سطح بندی تنیس بازان (International Tennis Number)

در روند پیشرفت بازیکن در هر رشته ورزشی ، ارزیابی سطح بازی از اهمیت ویژه ای برخوردار است و هر گاه این ارزیابی مطابق یک استاندارد جهانی انجام گیرد اعتبار بیشتری خواهد داشت. در یک نگاه کلی تنیس بازان را می توان به دو گروه طبقه بندی نمود.

سید امیر برقعی مدرس فدراسیون جهانی تنیس

در روند پیشرفت بازیکن در هر رشته ورزشی ، ارزیابی سطح بازی از اهمیت ویژه ای برخوردار است و هر گاه این ارزیابی مطابق یک استاندارد جهانی انجام گیرد اعتبار بیشتری خواهد داشت. در یک نگاه کلی تنیس بازان را می توان به دو گروه طبقه بندی نمود. گروه اول بازیکنانی هستند که صرفا با اهداف قهرمانی به تنیس می پردازند (Professional/Competitive Players). برای سطح بندی این گروه از یک سیستم جهانی یکسان استفاده می شود که اصطلاحا" رنکینگ “Ranking” نام دارد. مبنای این سیستم عملکرد بازیکن در مسابقات بین المللی است. در عرصه بین المللی تنیس و برای رده های جوانان ، بزرگسالان و پیشکسوتان در دو بخش مردان و زنان رنکینگهای جداگانه ای وجود دارد. گروه دوم بازیکنانی هستند که با اهداف تفریحی یا قهرمانی به تنیس می پردازند

(Recreational/Competitive Players) که به طور طبیعی تعداد آنها در مقایسه با بازیکنان مسابقه ای بسیار بیشتر است. نظام هماهنگ سطح بندی بازیکنان تنیس که اصطلاحا “Rating” نام دارد اولین بار در سال 2000 طراحی شد و فدراسیون جهانی تنیس با همکاری شاخص ترین مربیان و کارشناسان تنیس دنیا در سال 2005 نظام حاضر را تحت عنوانInternational Tennis Numberارائه نمود. اهداف این سیستم به شرح زیر است:
-

طبقه بندی سطح بازیکنان بر مبنای مهارتها و سطح بازی (بدون در نظر گرفتن عملکرد رقابتی)
-

پوشش دادن گروه بزرگی از بازیکنان در سرتاسر جهان که در مسابقات بین المللی شرکت کرده یا حضور دائمی ندارند
-

کمک به مربیان وباشگاهها برای طبقه بندی بازیکنان تحت تعلیم و اعضاء خود
-

وجود یک شیوه بین المللی یکسان برای سطح بندی بازیکنان در سرتاسر جهان
-

کمک به مربیان و باشگاهها برای ارزیابی و طبقه بندی بازیکنان خود در راستای اهداف آموزشی


در سیستمITNبازیکنان به 10 سطح طبقه بندی می شوند که بازیکن سطح 10 یک مبتدی محسوب شده و بازیکن سطح 1 بازیکنی حرفه ای در سطح جهانی است. در این روش سطح بندی بازیکنان از دو طریق امکان پذیر است. روش اول سطح بندی مقایسه ای است بدین ترتیب که مهارتهای هر سطح در جداولی تعریف شده و بازیکن و مربی می توانند با مقایسه مهارتهای خود با این جداول عدد خود را تعیین کنند. روش دوم از طریق شرکت در یک تست 5 مرحله ای بسیار جذاب است که در مدت زمانی حدود 15 دقیقه در زمین تنیس قابل اجراست. در این تست موارد زیر ارزیابی می شود:
1)

ارزیابی عمق ضربات زمینی شامل 10 ضربه فورهند و بک هند بصورت متناوب
2)

ارزیابی دقت ضربات زمینی شامل 6 فورهند و بک هند متناوب بصورت مستقیم (Down the Line)

و

6 فورهند و بکهند مورب (Cross Court)
3)

ارزیابی عمق ضربات والی شامل 8 فورهند و بک هند والی متناوب
4)

ارزیابی سرویس شامل 12 ضربه سرویس در 4 منطقه مشخص شده در مناطق سرویس
5)

ارزیابی چابکی بازیکن از طریق تست چابکی (Spider Test)
حال سئوال اینجاست که چطور می توانیم از این سیستم بین المللی در راستای رشد تنیس کشورمان استفاده کنیم. با نگاهی به جمعیت تنیس کشور در می یابیم که تعداد بازیکنانی که در سراسر ایران به تنیس می پردازند اما در مسابقات حضور دائمی ندارند بسیار زیاد است. به مربیان تنیس ، باشگاهها و هیئت های تنیس سراسر ایران توصیه می کنیم تا با برگزاری برنامه های چند ساعته (Clinic) در دوره های زمانی مشخص به ارزیابی و طبقه بندی بازیکنان خود بپردازند چراکه این امر معیاری را

به بازیکن می دهد که بر اساس آن می تواند به ارتقاء سطح خود بپردازد.ITNهمچنین به هیئت ها و باشگاهها امکان می دهد تا معیاری برای طبقه بندی کلیه بازیکنان خود داشته و مسابقاتشان را به ویژه در سطوح مبتدی تا نیمه پیشرفته بر اساس رتبه بازیکنان درITNبرگزار کنند.
تاریخچهITNدر کشور ما به سال 2005 باز می گردد. در این سال نخستین کلینیک سطح بندی بازیکنان در باشگاه آرارات تهران برگزار شد که در آن حدود 20 بازیکن مورد ارزیابی قرار گرفتند و بدین ترتیب نام ایران نیز رسما به کشورهایی پیوست که از این سیستم استفاده می کنند. در سالهای بعد نیز کلینیکهای مشابهی در اصفهان و تهران در جریان برگزاری مسابقات المپیاد ایرانیان برگزار گردید.