[rezaomo]

نوشته اصلی توسط Navidi

سلام به همه دوستان. اول تبریک به همه طرفداران نادال، امیدوارم حسابی لذت برده باشید و تا اوپن استرالیا میشه از این قهرمانی لذت برد. فقط یک چیز برای من خیلی عجیب و شگفت انگیز هست و اون هم شروع دوباره این بحث هست که بهترین تنیسور تاریخ فدرر هست یا نادال. هم جالب و کمی هم مسخره هست که وقتی راجر استرالیا رو میبره میشه ابر مردی دست نیافتنی و اسطوره جاودان کل دنیای ورزش ( و نه فقط تنیس) و وقتی رافا رولند رو میبره این لقب به نادال میرسه و دوباره وقتی فدرر ویمبلدون رو میبره با قاطعیت بیشتری همه اون رو بهترین تنیسور تاریخ میدونن و وقتی صبح امروز نادال اوپن آمریکا رو برد همه این لقب ها بر میگرده به سمت اون. بنابراین زیاد خودتون رو درگیر این مسائل نکنید چون با شروع اولین گرند اسلم بعدی و اتفاقاتی که برای هر کدوم از این دو تنیسور میتونه بیفته دوباره همین مسائل تکرار میشه. آمار نشون دهنده این هستن که چه کسی برتر هست.

نکته دیگه ای که برای من باور نکردنی هست این هست که قهرمانی امروز نادال در اوپن آمریکا بسط داده بشه به کل عملکردش و اینکه بر طبق این نتایج نادال تنیسوری هست که در همه کورت ها میتونه راحت برنده بشه. برای نقض این مسئله (که قطعا طرفداران نادال باهاش مخالفت میکنن) ارجاعتون میدم به قرعه باورنکردنی اون توی همین مسابقات که الان باعث شده قهرمانیش تا این حد سرو صدا به پا کنه. به غیر از دل پوترو هیچ کسی در حد و اندازه هایی نبود که بخواد حریف نادال بشه و وقتی اسم ها رو میخونم فکر می کنم چطور ممکنه یک نفر در مسیر رسیدن به فینال و حتی در مسابقه فینال انقدر قرعه آسونی نصیبش بشه. اگر یک لحظه تعصب رو کنار بگذارید می بینید که صرف بردن این اسلم نمیتونه ثابت کننده این باشه که نادال به غیر از خاک رس در کورت های دیگه هم موفق هست. به نظرم اگر نادال حتی با قرعه فدرر مواجه میشد که واقعا سخت بود با دو نفر حتما مشکل پیدا می کرد: اولی تیافوبه و دومی فلیسیانو لوپز. ولی وقتی در مرحله یک هشتم و یک چهارم تنیسورهایی در حد دولگوپولف و روبلف حریفت باشن و در فینال اندرسون (که با همه وجود بازی کرد و با اینکه اولین تجربه اش در این سطح بود تقریبا از اکثر تواناییش که سرو اول مخربش بود در حد توان استفاده کرد) باید یک مقدار بعد از خوابیدن این شور و شوق از فردا یا پس فردا فکر کنید و ببینید آیا واقعا این پیروزی به معنای این هست که نادال خیلی راحت میتونه سه تا گرند دیگه رو بگیره یا نه و آیا بردن این اسلم با این قرعه بی نهایت آسون که من تقریبا مورد مشابهی ازش در سال های اخیر به یاد ندارم نشون دهنده توانایی تقریبا مشابه در همه کورت ها هست یا نه.
نکته دیگه حرف های متس ویلاندر درباره رافا هست. به نظرم نادال احتیاجی به تعریف ویلاندر نداره چون یک قهرمان واقعی و به اندازه کافی بزرگ هست ولی قضاوت یک طرفه ویلاندر که همیشه به آنتی-فدرر بودن معروفه و در تمام این سال ها نه خواسته و نه تونسته عدم ضدییت خودش رو با فدرر ثابت کنه و اینکه الان میگه به نظرم رافا راحت رکورد راجر رو میشکنه یک مقدار مسخره هست، همونجوری که عرض کردم صبر می کنیم تا اولین گرند اسلم 2018 و میبینید که همه حرف ها بر می گرده. ایشون در ضمن چون میخوان خودشون با زور نادال رو در تعداد بردن اسلم ها از فدرر بالاتر ببینن از همین الان حداقل دو تا رولند رو در سال های پیش رو برای نادال ثبت کردن که این رو هم گذر زمان ( خیلی زود) ثابت میکنه که چقدر ناشیانه هست. ویلاندر هم به عنوان تنیسور و هم به عنوان مفسر فردی بسیار قابل هست اما وقتی پای فدرر به هر کدوم از بحث هایی که ایشون یک طرفش باشن باز میشه حرف هایی میزنه به شدت یک جانبه.
در مورد بازی فینال هم باید گفت همه چیز خیلی ساده بود، حربه اصلی اندرسون سرویس های اولش و والی بود و هر وقت درصد خطای سرویس های اولش پایین میومد نادال نمی تونست مقابله ای باهاش بکنه و هر وقت مثل ست دوم 62 درصد سرویس های اولش به تور می خورد یا به اوت می رفت (که از این نظر نمیشه کردیتی به نادال داد) مشخص بود که اندرسون مثل اکثر بیگ سروها پلن بی، سی و دی برای این فینال نداره و برک شدنش به قول انگلیسی ها No Brainer و بدیهی بود.

در نهایت باز هم به همه طرفداران نادال تبریک میگم و با این فاصله 1960 امتیازی که بین اون و فدرر به وجود اومده و با توجه به اینکه نادال هم مثل فدرر در مسترزهای شانگهای و پاریس پارسال شرکت نکرد تقریبا نامبر وانی انتهای سال برای نادال قطعی هست ولی یک نکته میتونه لذت اون رو کمی پایین بیاره و اون هم تور آخر سال هست. اگر کسی به غیر از نادال (مثلا فدرر) در سالن O2 لندن قهرمان بشه به نظرم در بک گراند ذهنی همه آخرین تصویری که از سال 2017 باقی میمونه نه نامبر وانی بلکه قهرمانی در لندن خواهد بود، هفته خوبی داشته باشید.

عرض سلام و وقت بخیر خدمت دوستان عزیز . از معدود پست ها و یا میتونم بگم تنها پستی که در تاپیک اوپن آمریکا خوندم و لذت بردم همین بود . یادش بخیر هر روز به این تاپیک در سالهای گذشته سر می زدیم کلی مطالب مفید و تخصصی میخوندیم . اما اکنون شده بحث های غیر تخصصی و کری خوندن که ارزشی نداره . در خصوص بهترین بازیکن تاریخ که فرمودید همیشه این بحث ها بوده. اما به نظر من بهترین تاریخ را با تعداد گرند اسلم ها و تعداد هفته های نامبروانی می سنجند . هر شاخصی که غیر از این دو مورد در نظر گرفته بشه . به نظرم واقعیت رو خدشه دار میکنه . مثل اینه که بگیم جام قهرمانی اروپا و یا جهان را در فوتبال به تیمی بدن که بیشترین گل رو زده . مشخصه هست که این شاخص گیری به مذاق کسی خوش نخواهد آمد . نادال تا اینجا نمیتونه بهترین تاریخ باشه . چون نه در صدر بیشترین هفته های نامبروانی بوده و نه بیشترین تعداد گرند اسلم . متس ویلاندر هم کاملا مشخصه که تحت تاثیر لحظه ای قهرمانی قرار میگیره و حرف هایی می زنه که خیلی راحت میشه ردشون کرد. با تمام احترامی که برای قهرمانی نادال قایل هستم و به طرفداراش تبریک میگم . ولی گرفتن این گرند به نظرم راحترین گرند اسلمی بود که نادال بین این 16 تا گرند اسلم تا الان دریافت کرده. این موضوع هیچی از ارزشهای نادال کم نمیکنه . اما این قهرمانی بدون دردسر برای نادال بدست اومد. فدرر هم با اشتباهات مبتدی گونه واقعا به دلپوترو مفت باخت . و همین اینکه به نظرم راحت نامبروانی رو تقدیم نادال کرد که حالا حالاها باید افسوس بخوره چون سال بعد کارهای سختی داره که باید به انجام برسونه . به هر حال این گرند اسلم واقعا بهم نچسبید . نه از بابت قهرمانی نادال و یا حذف فدرر در یکچهارم نهایی بلکه سطح این بازیها در این اوپن به دلیل نبودن جوکو ، استن ، ماری و رائونیچ به شدت افت محسوسی داشت . باز هم تبریک به نادالیون عزیز بخصوص پاور عزیز که وجودش غنیمتی است در سایت تنیس تاکرز شاد باشید .