[Pouya]

سال 2001


سید های برتر:
1.Pete Sampras
2.Andre Agassi
3.Patrick Rafter
4.Marat Safin
5.Lleyton Hewitt
6.Tim Henman
7.Yevgeny Kafelnikov
8.Juan Carlos Ferrero


کوارتر اول:


در قسمت بالا ، پیت سمپراس که صلابت گذشته را ندارد در مرحله 1/8 نهایی باید با راجر فدرر دیدار کند. همگان شانس پیت را بیشتر می دانند اما سوئیسی همه را با شکست 3-2 سمپراس در یک بازی زیبا و نزدیک غافلگیر می کند. سمپراس کهنه کار مغلوب بازی هوشمندانه جوان سوئیسی می شود. استاد سرو و والی از یک بیس لاینر آینده - که البته در آن روزها از سرو و والی هم استفاده می کند - شکست می خورد. وی سال بعد و در دور دوم در حالی که بازی را کاملا در دست داشته از یک سوئیسی گمنام بیس لاینر شکست می خورد. این سبک زیبا و تماشاگر پسند در سال های بعد رو به انقراض می رود ، به طوری که تنیس دیگر زیبایی های گذشته را ندارد. در سال 2002 و پس از سال ها یک بیس لاینر قهرمان ویمبلدون می شود و تنیس دوره جدیدی را آغاز می کند که به طرز محسوسی نسبت به سال های قبل از سطح پایین تری برخوردار است.بگذریم ...
از قسمت پایین ، تیم هنمن 3-2 تاد مارتین را میبرد و حریف فدرر می شود. در این بازی فدرر برتری محسوسی دارد اما هنمن با اتکا به تجربه اش و توانایی اش در تایبرک 3-1 پیروز می شود.


کوارتر دوم:


در قسمت بالا ، مارات سافین و آرنود کلمان به 1/8 می رسند. در این بازی سافین براحتی پیروز شده و به 1/4 نهایی می رسد. از قسمت پایین گوران ایوانیسویچ 30 ساله که رنکش 125 بوده و با WC در مسابقات شرکت کرده به لطف سرویس گیم فوق العاده ، تجربه بالا و توانایی اش در تایبرک، با حذف مویا ، رادیک و روزدسکی بالا می آید و حریف سافین می شود. ایوانیسویچ در مرحله 1/4 نهایی هم 3-1 سافین را شکست می دهد (2 ست در تایبرک) و حریف هنمن در نیمه نهایی می شود.

کوارتر سوم:


در قسمت بالا کافلنیکوف به گیرمو کانیاس میبازد و توماس اینکوئیست با شکست کانیاس به 1/4 نهایی می رسد. در قسمت پایین هم پاتریک رافتر - نایب قهرمان دوره پیش - که از آمادگی بالایی برخوردار است براحتی به 1/4 می رسد. رافتر در 1/4 نهایی هم اینکوئیست را 3-0 شکست می دهد و به نیمه نهایی می رسد.

کوارتر چهارم:


در قسمت بالا لیتون هیوئیت از استرالیا در مرحله 1/8 و در یک بازی نزدیک و طولانی در 5 ست مغلوب نیکولا اسکوده از فرانسه می شود. در قسمت پایین هم آندره آغاسی همه حریفانش را 3-0 میبرد و حریف اسکوده در 1/4 نهایی می شود. آغاسی ست اول را در تایبرک میبازد اما به بازی برمی گردد ، 3-1 پیروز می شود و برای سومین بار پیاپی حریف رافتر در نیمه نهایی می شود.

نیمه نهایی و فینال:


در نیمه نهایی 2 بازی زیبا را شاهد هستیم. در بازی اول گوران ایوانیسویچ ست اول را از هنمن میبرد. اما در ست دوم برای اولین و آخرین بار در تایبرک شکست می خورد. ست سوم را هم 6-0 میبازد و در آستانه شکست قرار می گیرد. ولی در ست چهارم و در تایبرک پیروز شده ، به بازی برمی گردد و با پیروزی در ست پنجم با نتیجه 6-3 برای 4 امین بار به فینال ویمبلدون می رسد. در دیگر بازی که تکرار نیمه نهایی 2 سال قبل است ، رافتر 2 بار عقب می افتد اما هربار بازی را مساوی می کند و در ست پنجم با نتیجه 8-6 پیروز می شود و برای دومین سال پیاپی به فینال می رسد.
در فینال که به علت بارش باران در روز دوشنبه برگزار شد ، رافتر مثل نیمه نهایی ست اول و سوم را میبازد اما با پیروزی در ست دوم و چهارم بازی را مساوی می کند. ست پنجم در اوج هیجان تا نتیجه 7-7 برابر پیش می رود. رافتر برک می شود.(8-7). در گیم بعد ایوانیسویچ که یک امتیاز با قهرمانی فاصله دارد ، دبل فالت می کند. او مجددا در موقعیت قهرمانی قرار می گیرد ، اما باز هم دبل فالت می کند. برای بار سوم جلو می افتد ولی این بار رافتر با یک لاب زیبا کار را مساوی می کند. اما ایوانیسویچ دست بردار نیست و به لطف سرویس دوم قدرتمندش برای چهارمین بار در موقعیت قهرمانی قرار می گیرد و این بار کار را تمام می کند. او به آرزوی دیرینه اش دست می یابد و پس از ناکامی در 3 فینال ، در 4 امین فینالش - مثل امتیاز قهرمانیش - برای اولین بار قهرمان ویمبلدون می شود و به آنچه در این سال ها استحقاقش را داشته می رسد. چه کسی باورش می شد که می توان با رنک 125 قهرمان ویمبلدون شد؟ این از آخرین سال هایی است که یک بازیکن با سبک سرو و والی قهرمان ویمبلدون می شود. رافتر هم برای دومین سال پیاپی ناکام می ماند و به دلیل مصدومیت برای همیشه از دنیای تنیس خداحافظی می کند. بعد ها از این سال به عنوان یکی از زیبا ترین و عجیب ترین ویمبلدون های تاریخ یاد می شود.