نمایش پست تنها
قدیمی 06-11-2011, 11:42 AM   #5
Paymaan
Disciplinary Committee Chairman
 
آواتار Paymaan
 
تاریخ عضویت: Dec 2010
پستها: 1,080
سپاس: 6,653
در 1,083 پست 12,419 بار سپاسگزاری شده
بازیکن (های) مورد علاقه: راجر فدرر/ جو-ویلفرید زانگا/ تامی هاس/ استن واورینکا/ اندی مارِی/ تامی روبردو/ ژیل سیمون/ فرناندو ورداسکو/
پیش فرض

برای من تلخ ترین خاطره فینال استرالیا 2009 بود که با اون بازی 5 ساعته ای که نادال مقابل ورداسکو انجام داده بود اصلا فکرش هم نمیکردم که راجر به رافا ببازه. موقع مراسم بعد از بازی که شد یادم میاد من و داداشم و مادرم داشتیم چای میخوردیم و مراسم رو نگاه میکردیم. یک دفعه دیدیم راجر زد زیر گریه و همه ما بی اختیار بغض کردیم و منم زدم زیر گریه. (نکته جالب این بود که من تاحالا گریه برادرم رو ندیده بودم!). کلا صحنه ناراحت کننده ای بود و فک کنم هر موجود فدرری ای در اون لحظه گریش میگرفت.. ویمبلدون 2008 هم مسابقه اپیکی بود در نوع خودش.
خاطره شیرین هم زیاد دارم مثل : us open 2008 , french open 2009 , wimbledon 2009
استرالیا 2010 هم هیچ وقت از یادم نمیره! چون نتونستم اون بازی رو ببینم چون اون موقع مدرسه بودم. یادم میاد زنگ آخر کلاسمون بود و ما درس نحس عربی رو داشتیم . منم از کلاس اومدم بیرون و به مادرم زنگ زدم که به مدرسه بگه منو بفرستن خونه. همین اتفاق هم افتاد و من با آژانس رفتم خونه ولی تا رسیدم و در رو باز کردم سروینگ فور د مچ فدرر بود! ببخشید که زیاد فک زدم.

تنها چیزی که تنیس کم داره یه فدرر - نادال در فینال US OPEN هست!

ویرایش توسط Paymaan : 06-11-2011 در ساعت 06:10 PM
Paymaan آنلاین نیست.   پاسخ با نقل قول
31 کاربر زیر از شما کاربر گرامی Paymaan به خاطر این پست سپاسگزاری کرده اند: