خب اندی ماری طبق پیشبینی راحت فینال رو برد و قهرمان شد. اگر در نمایی بسته و از نزدیک به قضیه نگاه کنیم با توجه به قرعه و عدم رویارویی با هیچکدوم از رقیبان سنتی و سرسخت بگیم قهرمانی مفتی به دست آورد ولی وقتی یه تصویر باز از کل کارنامه ی ورزشی ماری جلوی خودمون بذاریم میشه این حق رو واسه ماری قائل شد که یه بار هم بی درد سر و راحت بتونه قهرمان گرنداسلم بشه. بازیکنی که نزدیک به یک دهه با ثبات تنیس بازی کرده، 20 بار در نیمه نهایی و فینال ها حاضر بوده حتما شایستگی کسب 3 گرنداسلم رو داره. در کل ماری بعد از یه دوره افت یک و نیم یا دو ساله از پارسال روند صعودی بارزی به خودش گرفته و اگه بتونه این سطح خودش رو برای یکی دو سال آینده حفظ کنه به نظر من بازهم میتونه گرنداسلم ببره. با این قهرمانی با ارزش، برای المپیک و یو اس انگیزه ی فوق العاده ای پیدا کرد. از طرفی کم شدن اختلاف امتیازش با نواک در رنکیگ، کار نواک رو در آخر سال بسیار بسیار سخت میکنه. نواک سالهای گذشته عادت داشت آخر فصل با خیالی آسوده نسبت به نامبروانی وارد مسابقات بشه، اما امسال باید از 5 6 قهرمانی بسیار مهم دفاع کنه که باخت در هرکدوم از اون تورنومنت ها شدیدا نامبروانیش رو تهدید میکنه، مخصوصا یو اس اوپن که سال گذشته علاوه بر قهرمانی جوکو، خود ماری هم در مرحله پایین حذف شد و امتیاز آنچنانی برای دفاع نداره امسال.
اما رائونیچ و بازی فینال. رائو واقعا ضعف تکنیکی زیادی داره. موقع اسلایس یا دراپ شات زدن این ضعف خیلی زیاد به چشم میاد. حتی بکندهای ساده رو هم خیلی وقتا ضعیف و بی اثر میزنه. فقط یه سرویس داره، یه فورهند که حتی از همون فورهندم به صورت داون د لاین خیلی نمیتونه استفاده کنه و بیشتر بازیش رو فورهند کراسه و سرو اند والی. امروزم این نقاط قوتش دقیقا افتاده بود رو نقاط قوت حریف و خنثی شده بود. ماری تو ریترن، بازی دفاعی پشت بیس لاین و ضربات لاب کارش عالیه و همین قضیه باعث شد رائونیچ یه لقمه ی حاضر و آماده براش باشه.
و در آخر فدرر. این دومین باریه که جوکو قبل از برخورد به فدرر حذف میشه و این بار هم مثل دفعه ی قبلی فدرر نتونست از این فرصت استفاده کنه، این حسرت بسیار بزرگیه برای خود راجر و طرفداراش. به نظر من فدرر تو این مسابقات آمادگی خوبی نداشت، چه مقابل چیلیچ که بازی رو برد چه مقابل رائونیچ که بازی رو باخت ضعف های مشابهی داشت. ریترن بزرگترین مشکل فدرر تو این مسابقات بود، و عدم رالی کردن امتیاز ها مقابل بیگ سروها یه مشکل دیگه. هر چند قبل از بازی با رائونیچ فکر میکردم رائونیچ برنده بشه اما بعد از گذشت دو ست از بازی و 1-1 شدن نتیجه شک نداشتم فدرر راه پیروزیو پیدا کرده و قطعا بازیو 3-1 میبره. فدرر اول بازی میخواست با بازی هجومی کار رو برای رائونیچ سخت کنه اما وقتی دید این کارش نتیجه نمیده و ست اول رو باخته با آرامش کار خودش رو توی بیس لاین دنبال کرد و منتظر تک اشتباهات رائو در گیم سروهای خودش موند و اتفاقا نتیجه هم گرفت، اما توی ست چهارم و پنجم ریتم و تمرکز خودشو از دست داد و بازی رو دو دستی به رائونیچ تقدیم کرد. بزرگترین عامل این موضوع هم به نظر من مصدومیت بود. فدرر این دو سال آخر خشت روی خشت گذاشته بود و دیوار آمادگیش رو بالا اورده بود، اما مصدومیت مثل یه پتک زد و کل دیوارو خراب کرد
