نقل قول:
نوشته اصلی توسط Navidi
تبریک به همه طرفداران جوکوویچ. بردن نواک در این فرم واقعا کار سختی هست و این پسر از نظر ذهنی خیلی پیشرفت کرده و از نظر فنی هم که هر سال داره بهتر میشه. اما من فکر می کنم تا وقتی که اوپن فرانسه رو نبره نمیتونه وارد باشگاه اسطوره ها بشه. چون برای اسطوره شدن باید به تمام افتخارات ممکن رسید و بعد از اون پارامترهای دیگه ای مثل ثبات، رفتار، منش و شخصیت هم در اسطوره شدن دخیل هستن.
چیزی که دیروز از نواک دیدم و وقاری که بعد از قهرمانی نشون داد ثابت میکنه که از نظر شخصیتی پیشرفت کرده و به نظرم باید این روند رو ادامه بده تا به میزان احترامی که راجر فدرر و رافائل نادال در این ورزش دارن برسه. محبوبیت و اسطوره شدن چیزی نیست که بشه با قهرمانی در مسترزهای هزار امتیازی بدست بیاری. اون 6000 نفری که برای دیدن تمرین فدرر به استادیوم رفتن و همه مردمی که از نیویورک تا شانگهای و از دبی تا لندن در حد پرستش دوستش دارن از فدرر پولی نگرفتن، طرفدارهای رافا هم همینطور. اونها ثانیه به ثانیه زندگی این دو اسطوره فعلی تنیس رو دنبال می کنن چون راجر و رافا به غیر از قهرمانی های زیاد در اسلم ها همیشه یک الگوی مناسب رفتاری برای همه طرفداران ورزش و به ویژه تنیس بوده و هستن و خیلی سخت میشه در رفتارشون (در زمین و خارج از زمین) در تمام سال هایی که در این ورزش هستند نقصی پیدا کرد، حتی با قویترین تلسکوپ های دنیا.
بنابراین به نظر من هر چقدر نواک بتونه شخصیت و متانت خودش رو بالا ببره به محبوبیت بیشتری می رسه و شاید دیگه مثل پارسال در آرتور اش هو نشه.
در مورد مسابقه های اوپن فرانسه هم فکر می کنم که نواک همچنان با استرس فراوان به زمین میاد چون میدونه که تنها چیزی که توی کلکسیون افتخارات ورزشی اش کم هست همین تورنمنت هست بنابراین میشه فشار روانی زیادی رو که روش هست احساس کرد همونجوری که سال قبل و بعد از بردن ست اول فینال به استن اجازه داد که ریتم مسابقه رو بهش دیکته کنه. فکر می کنم مسابقه های جذابی رو در پاریس خواهیم دید و به نظر من نادال، جوکوویچ و فدرر بخت های اول قهرمانی هستن. از نظر من شانس رافا و نوله برابر هست و فدرر هم میتونه تا نیمه نهایی بالا بیاد و از اونجا به بعد همه چیز Bonus خواهد بود. اندی ماری هیچوقت شخصیت و کاراکتر یک قهرمان رو نداره و تا وقتی نتونه اعصابش رو با هر آنفورسی که میده کنترل کنه همیشه در بازی های کلیدی بازنده هست. به نظر من Dark Horse این تورنمنت هم استن و بعد سونگا هستن. استن اگه روی فرم باشه و توی روز خوبش هر تنیسوری رو میتونه ببره و سونگا هم اگه سرویس های اولش خوب باشن همیشه حریف سختی هست بخصوص اینکه توی کشور خودش بازی می کنه.
امیدوارم همه دوستان عزیز تنیس تاکرز هفته خوبی داشته باشن و باز هم تبریک به طرفداران نواک.
|
دوست گرامی و عزیزم، شما اصرار خیلی زیادی در بحث اسطوره شناسی دارید و چند بار چنین بحثی رو مطرح کردید، من دو سوال از شما دارم. لطفا خیلی کوتاه و بدون فلسفه بافی جواب بنده رو بدید، در صورت امکان با دو کلمه ی بله یا خیر. 1-آیا پیت سمپراس اسطوره ی ورزش تنیس هست یا خیر؟ 2- اگر رابین سودرلینگ سال 2009 اون کار بزرگ رو انجام نمیداد از نظر شما الان راجر فدرر اسطوره محسوب میشد یا خیر؟
به نظر بنده دید شما به واژه ی اسطوره درست نیست، جان لوئیجی بوفون یک اسطوره ی به تمام معنا در فوتبال دنیاست، اما در 20 سالی که داره فوتبال بازی میکنه هیچ موقع نتونسته لیگ قهرمانان اروپا رو ببره، حتما از نظر شما ایشون هم اسطوره محسوب نمیشن!
شما بعد از پایان استرالین اوپن پست دادید و چند نکته رو یاد آور شدید. آخرین موردی که فرمودید این بود که دنیا همینطور نمیمونه و نواک تا پایان سال 2016 امتیازات خیلی زیادی رو از دست میده و مطمئنا نمیتونه در مسترز و گرندهای زیادی قهرمان بشه، اما الان که میبینید نواک با همون قدرت قبل داره مسترزها رو درو میکنه با گفتن جمله ی با بردن مسترز هزار امتیازی کسی اسطوره نمیشه(نقل به مضمون) سعی در بی ارزش کردن کارش دارید!
من نمیدونم این شخصیت و رفتار و منشی که شما ازش صحبت میکنید با چه متر و خط کشی اندازه گیری میشه، ولی چیزی که من دیدم نواک همیشه اخلاق و روحیه خوب و شادی داشته، و برای بنده یه تنیسور بسیار با اخلاق و با خانوادست.
درباره ی محبوبیت و 6000 نفری که رفتند تمرین راجر در رم، بنده خودم یه بار توی تاپیک ویمبلدون پارسال گفتم امیدوارم روزی رو ببینم که محبوبیت نواک به راجر نزدیک بشه. ضمن اینکه ذهن مردم نوستالژی دوسته، همیشه نسل قبلی رو بیشتر از نسل جدید دوست دارن، شما مطمئن باش نواک هم وقتی 35 ساله بشه و آخرین روزهای تنیسش رو پشت سر بذاره ممکنه چنین اتفاق هایی براش بیفته و تعداد زیادی برن تمرینش رو از نزدیک ببینن. ضمنا بنده هم برای طرفداری از آقای جوکوویچ از کسی پول نمیگیرم!
شما یک بار فرمودید پست بعدی بنده بعد از پایان رولند گاروس خواهد بود، اما گویا شوق باخت نواک در مونته کارلو باعث شد قول و قراری که گذاشته بودید رو فراموش کنید و احساس میکنم خیلی منتظرید که رولند گاروس شروع بشه و نواک دوباره نتونه به قهرمانی برسه و باز بیاید کلاس اسطوره شناسی راه بندازید! بله همونطور که هم شما میدونید و هم من، ورزش اصلا قابل پیشبینی نیست و احتمال اینکه نواک یه سال دیگه هم نتونه قهرمان رولند گاروس بشه هست، و اصلا هم چیز عجیبی نیست. ولی نواک اگر همین الان برای همیشه از تنیس کنار بره برای این ورزش یک اسطورست، و البته این موضوع هیچ ربطی به اون رولند گاروسی که شما میفرمایید نداره، همونطور که بوفون بدون چمپیونزلیگ اسطورست، پائولو مالدینی بدون جام جهانی اسطورست، استیون جرارد بدون حتی یک قهرمانی در لیگ اسطورست، تیری آنری بدون توپ طلا اسطورست. یک زمان سرگئی بوبکا پرنده ی استثنایی شوروی سابق و اوکراین در رشته پرش با نیزه رکوردهایی میزد که با نفر دوم اختلاف فاحشی داشت و 6 بار در مسابقات جهانی به راحتی آب خوردن قهرمان شد، اما هر بار توی المپیک یه داستانی براش پیش میومد، مثل تحریم کردن المپیک 84 لس انجلس توسط شوروی که سرگئی بوبکا فقط دو ماه قبل از مسابقات المپیک 84، 12 سانتی متر از دارنده ی مدال طلای پرش با نیزه ی المپیک 84 بیشتر پریده بود. و مصدومیت در المپیک 96، اونم در حالیکه بوبکا در سالهای 93 95 97 قهرمان مسابقات جهانی شده بود. دست آخر وقتی به کارنامه بوبکا نگاه میکنیم با انبوهی از مدال ها و رکوردهای جهان و اروپا روبه رو میشیم، اما فقط یه مدال المپیک تو کارنامش ثبت شده. این مثال رو هم براتون زدم که یه وقت نگید فوتبال ورزش تیمیه و ما درباره ورزش فردی صحبت میکنیم!!
حرف آخرم اینه که بنده نه ذوب شده در ولایت جوکوویچم و نه ازش پولی میگیرم، ولی به شما توصیه میکنم اینقدر برای لقب و عنوان دادن عجله نکنید و هیجان کاذب نداشته باشید، نه فدرر نه نادال نه جوکوویچ نه یوسین بولت و مایکل فلپس و بقیه ورزشکاران دنیا القابشونو از این فروم دریافت نکرده و نمیکنند.