بازی ایزنر - آلمَگرو هم خیلی جذاب بود که البته فقط ست آخرو تونستم ببینم.تو این بازی،ریترنای ضعیف ایزنر
خیلی تو ذوق میزد.واسه همین معلوم بود که آلمگرو بریک نمیشه.نیکولاس ضرباتشو زاویه دار طوری انتخاب
می کرد که به زحمت بندازه ایزنرو تو برگردوندن توپا.تمرکز زیادی رو زوایایی که انتخاب می کرد کرده بود.در زمان
های کلیدی بازی سرویسای خوبی زد.ایزنر هرگز شایستگی پیروزی در این بازیو نداشت.اما به خاطر تلاش بی
وقفه اش در مقابل دیدگان 17 هزار تماشاگر اسپانیایی و جنگیدن تا آخرین لحظه،شایسته تقدیره.
حضور خوان کارلوس فررو،انگیزه بازیکنان اسپانیارو بالاتر برده بود. گویی خجالت می کشیدند در حضور او ببازند.
تبریک میگم به طرفدارای اسپانیا.
|