ظلم حقیقی خواهد بود در حق خود راجر و بیشمار هوادارانش در سراسر کره ی خاکی اگر راجر تصمیم بگیره که ریو 2016 رو از طرفداراش بگیره...با این عملکرد و با این انگیزه و انرژی راجر حضور در یک المپیک دیگه رو به طرفداراش بدهکاره...بعد ازآخرین <سوپر کام بک> در اواسط ست سوم به نظرم راجر اون چیزی رو که باید به طرفداراش در لندن می داد؛ داده بود...صعود به جمع 4نفر برتر دنیا پاداش سخت کوشی و صبوری راجر بود در آخر سال...نه تنها پاداشی برای خودش بلکه پاداشی برای تک تک هواداراش...فریاد های راجر در طول این بازی؛ لبخند هاش و مشتی که در نهایت به قلب خودش در پایان بازی زد حداقل پاداشی بود که طرفداراش باید می گرفتن در پایان سال...این بازی نه از لحاظ فنی بلکه از بعد روانی معانی زیادی داشت...معانی زیادی برای همه ی اون هایی که تنیس رو به طور جدی دنبال می کنن...اگر در طول سال 20 بار هم در راند یک 250 امتیازی به امثال دنی برندز ببازه اما بتونه 3 تا بازی این طوری در سال انجام بده ارزش داره...الان اصن مهم نیست که فردا چه اتفاقاتی مقابل نادال خواهد افتاد؛ بازی هم بدون شک 80% 20% به سود نادال خواهد بود با توجه به شرایطی که وجود داره...بعد فنی بازی راجر هم مهم نیست؛ هر جند بدون شک این نزدیک ترین بازی راجر به فرم خودش پس از مدت ها بود اما اینم مهم نیست...مهم روحیه؛ نگاه و حرکات راجر بود که فرم خودش بود...مادامی که این پارامتر ها در <فرم> راجر باشن؛ هر چیزی امکان پذیزه...امکان پذیره که بعد از یک نیم سال فاجعه و تاریخی؛ به همچین پایان سال شیک و مجلسی در بیاد...اونم تو این سن و شرایط...
درس بگیریم؛ همه مون درس بگیریم...
|