مارسلو ریوس
نامبر وانی که هرگز گرند اسلم نبرد 26 دسامبر 1975 در سانتیاگوی شیلی به دنیا آمد . تنیس را از یازده سالگی در باشگاه گلفی در ویتاکورا نزدیک خانه شان یاد گرفت . در سال 1993 که هنوز نوجوان بود به عنوان پسران یو اس اوپن دست یافت ، از سال 1994 حرفه ای شد . با حضور در رولان گاروس به صحنه ی تنیس جهان پا گذاشت و در راند دوم تورنمنت در سه ست نزدیک مغلوب پیت سمپراس شد . مهارت بازی اش با دست چپ ، موهای بلندی که داشت و کلاه آفتاب گیری که وارونه بر سر می نهاد توجه عموم را بدو جلب می کرد . ریوس جذابیت های ظاهری لازم برای ستاره شدن را در کنار مهارت های تکنیکی دارا بود ، در همین سال نخستین چلنجر خود را در درسدن آلمان برد . در می 1995 ریوس نوزده ساله نخستین تایتل اش را در بولونیا با شکست مارسلو فیلیپینی از اروگوئه در دو ست متوالی به دست آورد . وی برای نخستین بار در جمع پنجاه بازیکن برتر جهان حاضر شد . در جون همان سال با شکست یان سیمرینک هلندی در آمستردام قهرمان انفرادی شد و در دابل نیز همراه شنگ شالکن هلندی به عنوان قهرمانی دست یافت . در کوالالامپور نیز با شکست مارک فیلیپوسیس استرالیایی در دو ست قهرمان شد . ریوس به فینال تورنمنت خانگی اش در سانتیاگو نیز راه یافت و سال را در رنک 25 جهان به پایان برد . عملکرد درخشانش در مسترزها از سال 1996 آغاز شد . به کوارتر فاینال اشتوتگارت و مسترز رم رسید . در ایندین ولز ، مونته کارلو و کانادا به سمی فاینال رسید . در سانکت پولتن اتریش با شکست فلیکس مانتیلای اسپانیایی در دو ست متوالی چهارمین تایتل کریرش را به دست آورد . در سانتیاگو ، بارسلونا و اسکاتزدیل نیز به دیدار پایانی راه یافت . در بیشتر این سال به عنوان نخستین شیلیایی تاریخ تنیس در تاپ تن قرار داشت ولی سال را در جایگاه یازدهم به پایان رساند . در سال 1997 ریوس برای نخستین بار به مرحله ی یک چهارم پایانی گرند اسلم های آزاد استرالیا و امریکا راه یافت ، مسترز مونته کارلو را که در آن هنگام سوپر 9 خوانده می شد برد و بازیکنانی چون آندریا گائودنزی ، آلبرت کاستا ، کارلوس مویا ، مگنوس لارسون و در دیدار نهایی الکس کورتخا را شکست داد و قهرمان شد . دو هفته بعد در فینال مسترز رم مغلوب کورتخای اسپانیایی شد ، دیگر موفقیت هایش در طول سال راه یابی به کوارترفاینال مسترز مادرید و فینالهای مارسی ، بوستون و برای سومین بار سانتیاگو می بود . ریوس در این سال تا رنک شش بالا آمد ولی در آخر سال در جای دهم نشست . سال 1998 اوج بازی مارسلو ریوس بود، زمانی که نامبر وان جهان شد . در آغاز سال در اوکلند با شکست ریچارد فرومبرگ استرالیایی قهرمان شد . سپس به فینال اوپن استرالیا رسید ولی به پتر کوردای چک باخت . در ماههای بعد با شکست گرگ روزدسکی بیگ سرور در ایندین ولز قهرمان شد . کمال بازی مارسلو ریوس در فینال سوپر 9 در کی بیسکین فلوریدا با هدایت مربی اش لری استفانکی به نمایش در آمد . ریوس پس از شکست هندریک دریکمن ، تامی هاس و گوران ایوانیشویچ ، با پیروزی بر توماس انکویست در کوارتر فاینال و تیم هنمن در سمی فاینال در روز 29 مارچ 1998 دیدار پایانی را روبروی اندره اگسی برگزار کرد و به پیروزی رسید . در واکنش بدین پیروزی هزاران تن در خیابانهای شیلی جمع شده بودند تا رسیدن نخستین تنیسور شیلیایی تاریخ را به جایگاه نخست رنکینگ جهانی جشن بگیرند . وی پیت سمپراس را که 102 هفته ی متوالی نامبر وان بود و پنج بار در آخر سال رتبه ی یک تنیس مردان جهان را در اختیار داشت به زیر کشید . در روزهای بعد ریوس حتی به کاخ ریاست جمهوری شیلی هم دعوت شد و ده هزار نفر در اطراف کاخ او را تشویق می کردند . نامبر وانی ریوس چهار هفته بیشتر نپایید چرا که از بهر آسیب دیدگی که برایش در پیکار با هرنان گومی آرژانتینی در چارچوب مسابقات دیویس کاپ در بوئنوس آیرس پیش آمده بود نتوانست از عنوان قهرمانی اش در مسترز مونته کارلو دفاع کند . با این وجود دهم آگست همان سال دوباره رنک یک را برای دو هفته پس گرفت . ریوس در این فصل درخشان با شکست آلبرت کاستا در فینال مسترز رم عنوانی دیگر به گنجینه ی افتخاراتش افزود . در سنگاپور هم با شکست مارک وودفورد قهرمان شد . در مسترزهای اشتوتگارت و پاریس به کوارتر فاینال راه یافت ، روی هم رفته 1998 سال ویژه ای نه تنها برای مارسلو ریوس بلکه برای ورزش شیلی بوده است . ریوس هفت تایتل برد از جمله سه مسترز و به دیدار پایانی اوپن استرالیا هم راه یافت . 27 جولای 1998 بالاترین امتیازهای کریر ورزشی اش را جمع کرده بود : 3719 پوینت . البته با توجه به سیستم محاسباتی پیش از سال 2000 . ریوس سال را در جایگاه دوم پس از سمپراس به پایان برد ، سمپراسی که برای ششمین سال پیاپی در رنکینگ آخر سال در صدر قرار گرفته بود .
|