رابرت لریمور ریگس 25 فوریه ی 1918 در لوس انجلس به دنیا آمد . وی در 1939 تنیسور شماره یک آماتور جهان بود و در سالهای 1946 و 1947 نامبر وان حرفه ای های دنیای تنیس بود . ریگس در 26 دسامبر 1941 نخستین بازی حرفه ای خود را برگزار کرد . در 55 سالگی در پیکاری چالشی با بیلی جین کینگ یکی از بهترین تنیسورهای زن جهان روبرو شد و نبرد مشهور دو جنس با صد هزار دلار جایزه برای برنده ، یکی از پر سر و صدا ترین دیدارهای تاریخ تنیس را شکل داد . ریگس در یازده سالگی تنیس را آغاز کرد در حالیکه پیش از آن در تنیس روی میز نیز خوب کار می کرد ، بابی نوجوان خیلی زود با استر بارتوش تنیسور شماره سه ی لوس انجلس و یکی از بهترین تنیسورهای زن ایالات متحده آشنا شد و با کمک او مهارتهای تنیسی اش را ارتقا بخشید ، پیشرفت بابی کاملا مشهود بود ، به طوریکه در مسابقات پسران زیر پانزده سال و نوجوانان زیر هجده سال درخشید و نتایج خوبی به دست آورد . با وجود اینکه در برخی منابع گفته شده که بابی ریگس از بزرگترین تنیسورهایی بود که در لوس انجلس تنیس کلاب توسط پری جونز آموزش می دید ، ریگس در زندگی نامه ی خود نوشتش این مساله را تایید نکرده و حتی جونز را فردی دانسته که وی را به خاطر قد کوتاهش در حدی نمی دانست که تنیسور مطرحی شود . با وجود اینکه جونز در اوایل کار زیر پر و بال ریگس نوجوان را گرفت ولی در تورنمنت های عمده ی شرق امریکا از حمایت او سر باز زد . به هر شکل بابی با کمک بارتوش و دیگران چندین تورنمنت رده ی سنی پایه را در امریکا برد و به مرور در شانزده سالگی به رده ی پنجم نوجوانان ایالات متحده دست یافت . یک سال بعد با غلبه بر جو هانت در فینال نشنال چمپیون شیپ به نخستین عنوان عمده اش دست یافت . در هجده سالگی در حالی که هنوز بازیکن جونیور شناخته می شد ولی عنوان قهرمانی مردان جنوب کالیفرنیا را کسب کرد و با وجود مخالفت جونز به شرق امریکا رفت تا در تورنمنت های چمن ایالات متحده حاضر شود . در این میان وی فاتح تورنمنت قهرمانی خاک امریکا در شیکاگو شد و از فرانک پارکر در فینال با دراپ شات ها و لاب های تماشایی یک مغلوب ساخت . با وجود اینکه ریگس سابقه ی بازی در چمن را نداشت ولی از چهار تورنمنت نخستی که در این سطح بازی می کرد دو تا را برد و در دو تای دیگر به فینال رسید . در شرایطی که همچنان بازیکن جونیور خوانده می شد سال را در رنک چهارم تنیس مردان ایالات متحده به پایان رساند . ریگس با وجود قامت کوتاهش از قدرت بازیکنانی چون دان باج و جک کریمر برخوردار نبود ولی با مغز بازی می کرد ، کنترل توپ بسیار خوبی داشت و از سرعت بالایی در کورت بهره مند بود . وی با فکر بازی می کرد و در زمین استراتژیستی به تمام معنا بود ، لاب ها و دراپ شاتهای تماشایی می نواخت و گراند استروک های خوبی نیز داشت . جک کریمر یکی از انگشت شمار بازیکنانی که واقعا بهتر از ریگس بود ، نوشته که تصور غلط عمده ای درباره ی ریگس وجود داشت , او به سبک هارولد سالومون بازی نمی کرد ، سرویس اول قدرتمندی نداشت ولی سرو دومش از عمق و دقت بایسته بهره مند بود و از بهترین سرویس های دوم در کنار سروهای فون کرام ، گونزالس و نیوکامب برخوردار بود . کریمر در جایی دیگر افزوده : بابی ریگس قهرمان بزرگی بود ، سگورا را شکست داد ، باج را مغلوب کرد در زمانی که دان چندان از روزگار اوجش دور نشده بود . ریگس در بیست سالگی در حالی که هنوز آماتور بود در تیم دیویس کاپ امریکا به سال 1938 حضور داشت . پسان تر در سال 1939 به فینال قهرمانی فرانسه راه یافت و سپس سه گانه ای به یاد ماندنی با فتح سینگل ، دابل و میکس دابل ویمبلدون بر جای نهاد . در دابل با الوود کوک همبازی بود و در میکس دابل در کنار الیس ماربل بازی می کرد . وی صد هزار دلار روی بردن این سه گانه شرط بسته بود . در ادامه ی فصل قهرمانی امریکا را هم برد و سال 1939 را در رنک یک آماتور جهان به پایان رساند . وی با الیس ماربل در میکس دابل قهرمانی امریکا 1940 نیز برنده ی جام شد . در 1941 دومین عنوان قهرمانی انفرادی حود را در تورنمنت قهرمانی امریکا کسب کرد و سپس در همان سال به تور حرفه ای پیوست . پس از جنگ دوم جهانی ریگس فعالیت حرفه ای ورزشی اش را از سر گرفت و در سالهای 1946 ، 1947 و 1949 با شکست دان باج در هر سه فینال قهرمان یو اس پرو شد . در تور 1946 مقابل باج ، ریگس 24 بازی را برد و در 22 دیدار شکست خورد و خود را به عنوان بهترین تنیسور حرفه ای جهان شناساند . یک سال بعد بر اساس برخی منابع ریگس باز هم با همین اختلاف اندک باج را شکست داد ولی نظرات دیگری هم در این میان مطرح شده است . از جمله مصدومیت شانه ی باج به دنبال تمرینات نظامی در طی جنگ جهانی دوم و اینکه دان باج هرگز آمادگی بدنی پیشین خود را به دست نیاورد . 26 دسامبر 1947 کریمر و ریگس تور حرفه ای بلند مدت خود را آغاز کردند و در نخستین بازی ، بابی ریگس در مقابل دیدگان پانزده هزار تماشاگر در مدیسون اسکوئر گاردن نیویورک ، به سادگی جک کریمر را شکست داد . شانزدهم ژانویه ی 1948 ، ریگس 8 - 6 پیش بود ولی در پایان 26 بازی دو بازیکن در عدد سیزده برابر شدند . از این جا به بعد کریمر با تغییر سبک بازی خود ورق را برگرداند و با ارایه ی پاور تنیسی قدرتمندانه که با زمین های سریع داخل سالنی که این دو بیشتر بازیهای آخرشان را در آن برگزار می کردند ، هماهنگی بیشتری داشت از 63 بازی آخر در 56 بازی ریگس را مغلوب کرد و شکستی سنگین بر وی وارد کرد . نتیجه ی پایانی 69 - 20 به سود کریمر ثبت شد و این آخرین باری بود که یک قهرمان آماتور ، مدافع عنوان قهرمانی تنیس حرفه ای جهان را در اولین تور ، این گونه شکست می داد . در بسیاری از بازیهای آخرشان برخی شاهدان گفته اند که ریگس پس از عقب افتادن به نوعی روحیه ی خود را از دست داده بود و با دانستن اینکه بختی برای پیروزی ندارد میدان را به طور کامل به کریمر واگذار می کرد و خود به گونه ای بازی را رها می کرد و عملا جدی نمی گرفت . ریگس در زندگی نامه ی خود نوشته اش آورده که کریمر نزدیک به صد هزار دلار تنها از این تور امریکایی درآمد داشت اما سهم او تنها پنجاه هزار دلار بوده است . ریگس با وجود بردن تنیسورهایی بزرگی چون پانچو سگورا ، پانچو گونزالس و جک کریمر در سالیان سپسین به سال 1959 عملا بازنشسته شد و به مشوق و محرکی برای برگزاری بازیهای حرفه ای تنیس تبدیل شد . ریگس پس از بازنشستگی در سطح پیشکسوتان و رده های سنی سنیور نیز خوب کار می کرد و عناوین قهرمانی فراوانی را به دست آورد . بابی ریگس در 1967 به تالار مشاهیر تنیس جهان درآمد و 25 اکتبر 1995 در 77 سالگی در انسینیتاس کالیفرنیا دیده از جهان فرو بست .
