[roger 4 ever]

1- قبل از بازی در همه تحلیل ها پیش بینی شده بود در صورت اینکه فرر بتونه ست اول و بگیره، شانس خوبی برای پیروزی خواهد داشت. در واقع پیروزی در ست اول رو « لحظه ی طلایی» بازی برای فرر قلمداد می کردند. در اصل درست هم به نظر می رسید. پیروزی در ست اول در این شرایط مقابل رافا برای فرر خیلی حیاتی بود. بهش رسید اما به هیچ وجه نتونست از این فرصت طلایی استفاده کنه. اینجا مونت کارلو نیست، من تعجب می کنم از فرر و تیم همراهش که چگونه هیچ «پلن بی» برای این بازی طراحی نکرده بودند. پر واضح است برای پیروزی در یک بازی 5 سته مقابل نادال اون هم روی خاک، نیاز به تنوع تاکتیکی هست.


2- « پلن A » همون چیزی بود که انتظار می رفت برای فرر. حملات عمیق متعدد به سمت بکند نادال که در ست اول به خوبی فرر موفق شد اون رو پیاده کنه. اما بازیکنی همچون نادال مطمئنا می تونه استراتژی های متفاوتی رو برای خنثی کردن برنامه های تاکتیکی حریف به کار ببنده. خیلی مشخص بود که نمی شه 3 ست از حمله به بکهند نادال بیرون آورد چون نادال مطمئنا راهی برای خروج از این وضعیت پیدا می کنه.

3- ست دوم فرر موقعیت های خیلی مناسبی داشت. هر چه قدر در تحت فشار گذاشتن بکهند نادال موفق ظاهر می شد به همون اندازه موقع تموم کردن کار روی فورهند نادال ضعیف کار می کرد. خیلی فرصت داشت در ست دوم اما با اشتباهات متعدد اون ها رو از بین برد. سر «بزنگاه» فرر در ست دوم ضعیف کار کرد. وقتی از فرصت های طلایی مقابل نادال استفاده نکنید، مطمئنا در پایان بازی پشیمان خواهید شد.

4- نادال به خوبی در ادامه بازی رو تغییر داد. به خوبی تونست رفته رفته کورت رو «پوشش» بده و با ران اروند کردن های به موقع اون ضربات فورهند خانمان سورزش رو اجرا کنه. اینجا بود که فرر نقشه ای نداشت. اعتماد به نفس نادال بیشتر شده بود، بکهند هاش کمتر ارور می داد، عمق ضربات بیش تر شده بود و فورهندها مجددا به جایگاه اصلی خودش بازگشته بود.

5- من تعجب می کنم از فرر که چرا ست دوم «خطر» نکرد. در حالی که به خوبی نشون داد می تونه روی تور بیاد خیلی کم روی تور ظاهر می شد. صد البته که شما باید در فرصت های مناسب روی تور بیایید ولی خب مادامی که برک شدید و راهی هم برای برک کردن سرو حریف پیدا نمی کنید می شه بعضی وقت ها ریسک کرد و شرایط بازی رو تغییر داد. به نظرم فرر می تونست کمی بیشتر ست دوم روی تور بیاد...

6- قبلا هم گفتم اینجا اوضاع فرق می کنه...بر کسی پوشیده نیست که رافا به نسبت سال های گذشته اینجا «راحت» نیست اما باز هم اون قدری «راحت» هست که کارش رو پیش ببره... رافا 100 نیست، اما رافای 80 هم اینجا در پاریس بلده که جام و بیرون بیاره برای خودش...

6+1 - مونفلیس اگر «بازیگر» می شد خیلی تو کارش موفق بود به نظرم. فقط هنرمندی مثل اون می تونه تو خونه ی خودش 2 ست رو برگردونه و در ست پنجم اون طوری «مسخره بازی» در بیاره...حداقل تو توان بدنی و روحی نداری، می تونی بازی رو طول بدی بکشونی به فردا...فردا یه روز دیگست و با اتفاق های دیگه...فقط ست پنجم اون بازی رو دیدم، واقعا چیزی برای گفتن نداشت...