[Mehdi.A]

قسمت مردان: بردیچ بر خلاف سونگا که کلآ این فصل نا آمادست، اونقدری نا آماده نبود اما گولبیس پودرش کرد. درست تو همین زمان نواک از یه بازی سخت با راونیچ بیرون اومد. من فقط دارم اتفاقات استرالیا امسال رو مرور می کنم که واورینکا با بردن نادال و جوکوویچ گرند اسلم گرفت. در چند صورت می تونه این اتفاق برای گولبیس نیفته. اول اینکه نواک حذفش کنه و احتمالآ با توجه به خستگی ناشی از بازی با چنین اسبی می ره فینال رو می بازه. حالت بعدی اینکه نواک حذفش می کنه اما اونقدر خستش می کنه که می ره به نادال در فینال می بازه. در هر صورت همونطور که از ابتدا انتظار داشتم احتمالآ کریر اسلم کردن نواک موکول می شه به سال بعد. از اون سمت نادال هر چند اگر برای قهرمانی رولند مجبور بشه با رنک یک تا هفت بازی کنه هم در نهایت قهرمان می شه اما واقعآ حریف های چپر چلاغی تا اینجا و از اینجا به بعد داشته. غیر از مایر (یک بار) هیچ کدومشون حتی نتونستند بیش از 3 گیم ازش توی یک ست بگیرند. فرر و برنده مونفیلس - ماری هم قطعآ روی هم نمی تونند بیش از یک ست از نادال بگیرند. نوش جونش والا.

قسمت بانوان: واقعآ بازی امروز شاراپووا و موگوروزا از سطح بازی های WTA بالاتر بود. نشون به این نشون که دقیقآ بعد این بازی، رای اسپورت مسابقه سوارز ناوارو و بوشارد رو نشون داد و می شد تفاوت در ضربات رو درک کرد. چیزی که غیر قابل درکه اینه که چرا ما از این دست موفقیت های بوشارد و موگوروزا در 20 سالگی به وجد میایم در شرایطی که کمتر از یک دهه قبل امثال خواهران ویلیامز، شاراپووا، جاستین هنین، هینگیس و ... تو این سن حداقل یه گرند اسلم برده بودند. در مورد موگوروزا امیدوارم بازی هایی که توی رولند امسال کرد تکرار بشه. پارسال همینجا به یلنا یانکوویچ باخته بود (دور اول یا نهایتآ دوم). اون زمان نه ضرباتش شبیه امسال بود و نه حتی لباس پوشیدن و ... (یه پیرهن سفید آستین بلند می پوشید که تو چله زمستون می تونه جای کاپشن عمل کنه) . غیر از اون هم چیزی ازش ندیده بودم واقعآ.