امروز گفتم از مردی یاد کنیم که پیت سمپراس دوست داشتنی , به او لقب
Magician رو داد.مردی که او را این روزها در Court Side Interview ها مشاهده میکنیم.مردی که همیشه در زمین تنیس خوش اخلاق بود.و مردم از دیدن هنرنمایی هایش با shot-making های منحصر به فردش لذت میبردند و دوستش داشتند.
او ثابت کرد که حتما نباید یک قهرمان بی چون و چرا باشی تا مردم دوستت داشته باشند; مردی که رکورد بیشترین تعداد باخت دربخش Singles را دارد.
این روزها راجر فدرر شانزدهمین Roland Garros خود را سپری میکند, در حالی که
جادوگر 20 بار در Musketeer's Cup حضور داشت, مردی که 70 بار در گرند اسلم ها حاضر بود.
به یاد دارم چند سال پیش خودش میگفت این روزها که تنیس, به شدت بر پا یه Physicality هست جایی برای امثال من باقی نمانده. راست هم میگوید این روزها به ندرت هنرمندانی چون او را در زمین های تنیس رویت میکنیم.
کسی که رکورد پیروزی در طولانی ترین مسابقه انفرادی تاریخ تنیس تا همین چند وقت پیش به نام او بود.(در بازی John Isner و Nicolas Mahut این رکورد شکسته شد) گرچه هنوز رکورد پیروزی در طولانی ترین مسابقه انفرادی تاریخ در Roland Garros به او تعلق دارد.
مسن ترین بازیکنی که از عنوان قهرمانیش در ATP دفاع کرد.
روزی که راجر فدرر در Aussie Open 2008 تنها سه گیم مقابل
جادوگر از دست داده بود با گذشتن از تور به استقبال
Fabrice Santoro رفت.
The Magician Has No More Tricks
تقدیم به پاور عزیز و دوست داشتنی.
