حتی نواک جوکوویچ نفر اول جهان هم گاهی از کوره درمیرود راکت تنیس گاهی اوقات صدمه میبیند. گاهی کثیف و خاکی میشود، گاهی پرت میشود، بعضی وقتها نابود میشود و خیلی وقتها قربانی تنیسبازانی میشود که اعصاب ندارند. تقریبا همیشه دلیل مشابهی وجود دارد؛ گاهی وقتی بازی را میبازی یا اینکه یک ضربهات آن قدری که انتظار نداشتی خوب نبوده و اعصابت را خرد کرده است.
برای بعضی از تنیسبازان، شکستن راکت تبدیل شده به شاخصهشان. مثل یک علامت تجاری. در این زمینه، مارات سافین تنیسباز روس، بااختلاف، نفر اول است. «سافیناتور» (لقب سافین برگرفته از ترمیناتو به معنی ویرانگر) در طول دوران بازیاش ۱۰۵۵ راکت شکسته است. او حتی به خاطر رسیدن به این رکورد جایزه هم گرفته است هرچند هر وقت او راکتش را میشکست معنایی جز پیروزی حریف نمیدهد. میراث او در روسیه پابرجا مانده است. میخاییل یوژنی و دمیتری تروسونف روس هم در شکستن راکت تبحر دارند. یوژنی یک بار گفته بود: «نزدیکترین شیای که در نزدیکیتان قرار دارد راکتتان است و وقتی آن را به زمین میکوبید حس خیلی بهتری پیدا میکنید».
مارات سافین ركوددار راكت هاي شکسته!
حالا چه کاری است؟
اما چرا راکت شکستن؟ بنوا پر پاسخ جالبی برای این سوال دارد: «لازم نیست حتما از نظر روحی خراب باشید تا راکت بشکنید. ممکن است فقط در یک لحظه پیش بیاید. البته باید گفت کسی که شخصیت قویتری دارد راحتتر با مسئله کنار میآید. اما کسی که حتی آرام است، در یک آن ممکن است به خوبی این کار را انجام دهد». این تنیسباز فرانسوی چند نمونه هم ذکر میکند: «یکی مثل راجر (فدرر) هم وقتی جوانتر بود راکتهای زیادی شکسته بود. جوکو (جوکوویچ) هم همینطور. تنها کسی که من فکر نمیکنم تا کنون این کار را کرده باشد رافا (نادال) است».
تنها باری که احتمالاً راجر فدرر آرام، از سر یاس مفرط راکتاش را خرد کرد!
به هر حال باید پیشزمینهای وجود داشته باشد که این اتفاق بیفتد. شکستن راکت کاری است که نمیتوان با منطق توجیهاش کرد. رافائل نادال میگوید: «اگر من اشتباه میکنم، تقصیر خودم است نه یک شی».
بنوا هم مثل نادال فکر میکند: «من قبلا خلق و خوی تندی داشتم. اما الان بزرگ و آرام شدهام. اولش حس خوبی پیدا میکردم. خشمم را رها میکردم. اما بعد از مدتی که راکتهای زیادی شکستم فکر کردم کار اشتباهی است».
کوبیدن به جای پرت کردن
برای شکستن راکت به مهارت احتیاج است. چه چیزی از این خندهدارتر که بخواهید خشمتان را سر راکت خالی کنید اما موفق نشوید؟ تروسنف روس توضیح جالبی دارد: «به نظر من بهتر است راکت را به زمین کوبید تا پرتش کرد. اگر بکوبیدش، کنترل بیشتری روی آن دارید. در حقیقت این شما هستید که آن را شکستهاید. لرزش ناشی از ضربه و قدرت آن را در دستانتان حس میکنید. اینجوری بهتر است». این استدلال تجربی را بنوا پر هم تایید میکند: «من از همه روشهای ممکن برای شکستن راکت استفاده کردهام. راحتتریناش زدن آن به زمین با تمام قدرت است».
روشهای دیگری هم برای فرو نشاندن خشم هست. مثلا فرناندو گونزالز شیلیایی عادت داشت با راکت خودش را بزند. یا مثلا مارکوس باغداتیس قبرسی توانست در فقط ۲۵ ثانیه ۴ راکت بشکند.
مارکوس باغداتیس در اوپن استرالیا چهار راکت را پست سر هم شکاند!
پر میگوید: «وقتی میخواهید راکت را بشکنید، خیلی عصبانی هستید و قدرتتان بیشتر شده و دیگر سخت بشود متوقفتان کرد».
ماهیت راکت تغییری نکرده است
راکتها هم جنسی دارند که راحت شکسته میشوند. در دهه ۷۰ میلادی راکتها فلزی و سنگین بودند. آنها جای خود را دادند به راکتهای چوبی و سبک نسل بعد از خود دادند و آن راکتهای چوبی هم تبدیل شدهاند به راکتهای جدید. راکتهایی که به خاطر داشتن وزن کمتر و سرعت بالاتر در تکان دادن از فیبرهای کربنی ساخته میشوند.
کمپانی راکتهای جدید دوست ندارند راکتهایشان شکسته شود. برای مثال، بابولات، اسپانسر نادال، سونگا و پر از این موضوع ناراضی است. دیوید ژیر، مدیر فروش بابولات در فرانسه میگوید: «بازیکنی که راکت بابولات را در زمین بشکند، باید دست از این کار بکشد. چون برای تصویری که برند بابولات در بین مردم دارد خوب نیست. جنس کلی راکتها دیگر تغییر نخواهد کرد. گرافیت همان گرافیت میماند و از این شکنندهتر نمیشود. واقعیت این است که راکتها ساخته نمیشوند تا پرت یا کوبیده شوند».
خیلیها میگویند راکت شکستن ممکن است برای خود تنیسباز خطرناک باشد اما بنوا پر این حرف را قبول ندارد: «وقتی راکتی میشکند هیچ خطری وجود ندارد. بسته به مدل آن، ممکن است سختتر یا آسانتر شکسته شوند. بعضیها شکنندهتر از بقیهاند. وقتی من تنیس را شروع کردم فقط راکتهای شکنندهتر داشتم (میخندد)».
منبع :.tennis3sixty