واقعآ بهترین لحظه یو اس اوپن امسال و یکی از بهترین لحظاتی که تا حالا تو یو اس اوپن تجربه کردم همین شنیدن خبر برد تامی بود. دیشب نتونستم بازی رو ببینم و حس چک کردن نت و دیدن خبر باخت احتمالی نبود اما وقتی تو اخبار دیدم برده نمی دونستم باید چه کار بکنم.
پست های قبلی رو خوندم. لگدی نبود که به فدرر زده نشه اما هیچ کس از بازی خوب روبردو حرف نزد. تامی دو روز قبل یه بازی سخت و نفسگیر با دن ایونز داشت و تو ست چهارم حتی نای ریترن کردن نداشت. روبردو هم سن فدرر هست و هم زمان با اون حرفه ای شده و مثل نیشیکوری 9 سال یا مثل استاخوفسکی 6 سال جوون تر از فدرر نبود و واقعا برتریش یه برتری فنی بود. خیلی اوقات (به صورت دقیق همیشه
) از باخت های فدرر خوشحال می شدم اما این بار فقط و فقط به خاطر برد روبردو خوشحالم.
امسال کلآ سال خوبی برای روبردو بود. RG که انصافا ترکوند و تا یک چهارم بالا اومد (این یک چهارمش با همه یک چهارم هایی که رفته بود فرق داشت. بردن مونفلیس و آلماگرو کار شاقی بود. بازگشت ها تو این دو بازی تکرار نشدنی بودند) ، دو تا 250 امتیازی برد (کازابلانکا و نمی دونم چی چی کرواسی. تو کازابلانکا حریف های قدرتمندی مثل فونینی، واورینکا و اندرسون رو برای قهرمان شدن برد)، تو ویمبلدون هم درسته دور سوم حذف شد اما حریفش در نهایت قهرمان شد و روبردو غیر از ست اول، تو دو ست بعدی واقعا ماری رو به دردسر انداخت. به ویژه ست دوم که نتونست از جلو افتادنش استفاده بکنه
. بین تنیسورهای مورد علاقم امسال واقعا از تامی بیش از همه راضی بودم. شاید بازی بعدی حتی یک ست هم از نادال نگیره اما تا همین جا هم گل کاشته
. سلامتیش
