هر چند به خاطر بازی بدون پشتوانه فکری واقعا مورد علاقم نبود اما نمی شه اعتراف نکرد که ناکام ترین تنیسور تاریخ بود و هست و احتمالآ خواهد موند.
- تا رنک شماره 4 بالا اومد اما هیچ وقت رنک یک نشد (حتی برای یک هفته).
- دو سال متوالی در دوران اوجش به یک چهارم نهایی یو اس اوپن رسید اما رنگ نیمه نهایی رو ندید (البته سال 2005 تقصیر بی فکری خودش بود که بازی 2-0 برده رو با ارورهای کودکانه به آغاسی افت کرده باخت).
- کلآ به نیمه نهایی هیچ گرند اسلمی نرسیده.
- به فینال ای تی پی وورد تور رسید اما قهرمان نشد.
- به فینال ایندین ولز و سینسیناتی رسید اما خب حریف هر بار فدرر بود و قهرمان نشد. کلآ هیچ مسترزی هم نبرده.
- به نیمه نهایی المپیک رسید اما به مدال ... نرسید!
رنک یک شدن، رسیدن به نیمه نهایی گرند اسلم، بردن مسترز، بردن ای تی پی وورد تور یا ته تهش مدال المپیک چیزیه که به عنوان افتخارات و موفقیت های یه تنیسور ثبت می شن که بلیک تا یک قدمی همشون رفته اما هیچ کدوم رو نبرده. واقعا بزرگ ترین تنیسوریه که هیچ افتخار قابل ذکری نداره. البته مثلآ یوناس بیورکمن هم همین وضعیت رو داره ولی اون بیشتر تو تنیس دوبل فعال بود و بالا اومدنش تو رنکینگ و رسیدن به نیمه نهایی ویمبلدون بیشتر حاصل سوء تفاهم بوده
.
امیدوارم تو زندگی شخصیش که تا الآن خیلی موفق نبوده بتونه یه دستاوردی داشته باشه
