[Pouya]

یکی از پرحادثه ترین روز اول های ویمبلدون سال های اخیر رو شاهد بودیم. یه مروری داشته باشیم به نتایج :

فدرر در یه بازی ساده ، مفرح و در بعضی امتیاز ها تمرینی، 3-0 ویکتور هانسکو رو شکست داد. فدرر با انگیزه نشون داد و فورهندش بهتر از قبل بود. خوب هم حرکت می کرد تو زمین. امیدوارم تورنمنت خوبی باشه ولی همونطور که در پست قبلی هم گفتم امسال بهتره مرحله به مرحله پیش بریم. بازی بعدی به این راحتی نیست ولی بعیده ست بدیم. امیدوارم راجر مقتدر ظاهر شه ما رو امیدوار نگه داره.

در جالب ترین بازی دیروز هم دارسیس با بازی شجاعانه و متنوع خودش موفق شد نادال رو برای اولین بار در راند 1 گرنداسلم شکست بده. من احتمال می دادم که نادال در دور 4 به هیوئیت یا ایزنر ببازه و قبلش اصلا فکر نمی کردم. پارسال که نادال به رسل باخت ، با اینکه خیلی خوب بازی نکرد ولی خیلی جاها مخصوصا اواخر بازی زورش به رسل نرسید. اما امسال واقعا بد بازی کرد. مخصوصا بکهند. بکهندی که در خاک خیلی خوب بود. دارسیس واقعا عالی اسلایس می زد و از معدود بازی هایی بود که اسلایس نادال رو با مشکل مواجه می کرد. این باخت نادال روحی هم بود ولی نمیشه از بازی عالی دارسیس تقدیر نکرد. مطمئنا نادال در نیمه دوم سال و بعد از فصل خاک، شرایطش متفاوتش هست و مثل گذشته شلنس بالایی برای کسب گرند در غیر از خاک نداره اما نمیشه با یک باخت نسخه ش رو پیچید و گفت نادال دیگه تموم شده و دیگه جز خاک هیچ شانسی نداره و ... . متاسفانه خیلی ها علاقه دارن زود نتیجه گیری کنن و با یه برد و یه باخت بازیکن رو به عرش یا فرش ببرن. قبل باخت به رسل : ویمبی قهرمانیم و کلا به 17-18 گرند می رسیم. بعد باخت به رسل : دیگه گرند نمی بریم. بعد ادامه مصدومیت ها : دیگه کلا جام نمی بریم. بعد باخت تو مونت کارلو : رولند به نوله میبازیم. بعد برد نوله تو سمی رولند : 20 تا گرند می گیریم حداقل . بعد این باخت : نادال تمام شد. و ... (راجری ها هم چنین تفکری دارن بعضا راجع به نادال) تنیس ورزشی نیست که بشه ازین پیش بینی ها کرد و نادال هم اینقدر توانایی داره که روحیه ش رو بازیابی کنه برای ادامه فصل. از نظر من هر نتیجه در ویمبی می گرفت برای یو اس اپن شانس خیلی کمی داشت ولی اینکه سوار موج بشیم و دوران نادال رو در خارج از خاک ، کلا تمام شده بدونیم اشتباهه. نادال تا همین جا فصل فوق العاده ای داشته و زیر سوال بردنش با یه باخت - هرچقدرم باخت بدی باشه - درست نیست. به طرفداران نادال توصیه می کنم که نیمه پر لیوان رو نگاه کنید. فرض کنید نادال در رولند سمی حذف میشد و اینجا هم تا مراحل بالا میومد ولی قهرمان نمیشد که خیلی هم غیر منطقی نبود. قطعا حالت فعلی ازون بهتره، تلخیش هم تا چند وقت دیگه از بین میره...

ماری هم راحت بازیش رو برد. قبل قرعه گفتم تنها بازیکنی از بیگ 4 که حتما به سمی می رسه اندی هست. اندی خیلی راحت با بازکن های خارج از بیگ 4 بازی می کنه و از 2011 تو گرند فقط به اینها باخته (خاک بحثش جداس...). جو هم تونست گوفی بدبخت و بدشانس رو شکست بده. بازی دور بعدش با گولبیس جالب خواهد بود. از سایر بازیکن هایی هم که برام مهمه ، ایزنر و یانوویچ و پق بدون سختی پیروز شدن. یانوویچ کمتر از همیشه ارور داد و ایزنر هم دو تایبرک زد تو رگ

اما مهم ترین بازی دیروز برای من بازی هیوئیت و واورینکا بود. مطمئن بودم که بازی خوب شروع میشه و از 3 ست اول، 2 ست رو ما می بریم. اما در ادامه ش تردید داشتم که خوشبختانه با تجربه بالای هیوئیت اون باخت های مسخره 5 ستی تکرار نشد. یادش بخیر یه زمانی سلطان ست 5 بودیم. ریترن های هیوئیت در خیلی از گیم ها سروهای سنگین استن رو به راحتی خنثی می کرد و عامل اصلی برک کردن بود. ریترن هایی که رو بیس لاین فرود میومد فلج کننده بود. ریترن آغاسی وار گیم آخر هم خیلی حال داد. سرویس هنوز خیلی ایراد داره. دیروز با اینکه درصد سرو 1 خوب بود ولی اونقدر که باید ازش استفاده نشد. سرو 2 بهتر بود. اسلایس مث همیشه خوب بود و خیلی جاها در نبرد اسلایس ها برتر بودیم. مهم ترین چیزی که تو ذوق میزد بالا پایین ها و عدم ثبات بود مخصوصا اوایل ست 2 . خیلی رو اعصاب بودی دیشب لب تور هم اصلا در سطح انتظارم نبود. امیدوارم با بازی های دوبل بهتر بشه، بهش نیاز داریم. این بازی رو به هیچ عنوان شگفتی نمی دونم. بوکی ها هم پیش بینی بازی نزدیکی رو کرده بودن و دلیل اینکه شانس استن رو بیشتر دونسته بودن رنکینگ دو تنیسور بوده وگرنه تواناهایی این دو در چمن قابل قیاس نیست. بازی هم خیلی نزدیک بود به نظرم و نتیجه 3-0 نشون دهنده اتفاقات کل بازی نیست. واورینکا واقعا پیشرفت کرده و دیگه ازون ارور های مسخره پشت هم خبری نیست. روجیه ش خیلی بهتر از قبله و با اینکه ازش خوشم نمیاد باید اعتراف کنم در ادامه سال حرف های زیادی برای گفتن خواهد داشت. هرچند هنوز کامل به اعصابش مسلط نیست و با خیلی از کامان های لیتون بهم می ریخت. بازی بعدیمون ازین سخت تره چون حریف ضعیف تره و احتمالا بازی در کورت های اصلی نیست. هیوئیت همیشه و بخصوص در این سالها مقابل بازیکن های بهتر و در کورت های اصلی، خیلی با انگیزه تر بازی کرده حتی اگه بازی رو باخته. به هر حال امیدوارم بازی بعدی به مشکل نخوریم ولی باختی هم فدا سرت. عشقی بازی می کنی، مام عشقی نگاه می کنیم. 3-0 هم ببازی، همون تک امتیازهای عجیب، لاب ها، ریترن ها و دایو والی ها و دراپ والی ها کافی هست. جایگاه هیوئیت در تاریخ تنیس همونیه که الان هست با چند برد و 100 باخت تغییری نمی کنه. در لیست 100 نفر برتر open era که پارسال منتشر شد در کل 63 بود و در بین مردان هم 35-40 اگه اشتباه نکنم. حدش هم همینه، مطمئنا اگه این همه مصدوم نمیشد وضعش بهتر بود ولی اینم جزئی انکار نشدنی از ورزش قهرمانی هست.
تماشاگران استرالیایی هم مثل همیشه عالی بودن. به امید موفقیت در بازی بعدی.

Lleyton Hewitt: "I’m proud of myself. I loved the support out there, every minute of it. People ask me when I’m going to retire, but honestly why would you want to retire when you have support like that? It’s the biggest adrenalin rush I could possibly have."

پ.ن. : اوه! یه چیزی یادم رفت بپرسم. قبل شروع بازی ها راجع به یکی از دوست داشتنی ترین مچاپ ها برای من صحبت می کردید. نادال در برابر واورینکا. واقعا لذت می برم از بازی این دو در مقابل هم. کی هست بازیشون؟ دور 4؟ هر موقع بود قبلش به من بگید میخوام ببینم.

پ.ن. 2 : از رفتار خود نادال، مانی و نیما88 عزیز هم تقدیر میشه.