ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺟﺎﻟﺒﻪ ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻳﻪ ﺟﻮﺭﯼ ﺣﺮﻑ ﻣﻴﺰﻧﻦ ﺗﻮ ﮔﻮﻳﯽ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺗﻨﻴﺲ ﺑﺎﺯ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺭﻥ، ﺩﻭﺳﺖ ﮔﺮﺍﻣﯽ ﺷﻤﺎ ﺍﮔﻪ ﺣﺘﯽ ﻳﻪ ﺑﺎﺭ ﻳﻪ ﺑﺎﺯﯼ ﺍﺯ ﺭﺍﻓﺎ ﺗﻮ ﺩﻭﺭ ﺍﻭﻝ ﻳﻪ ﮔﺮﻧﺪﺍﺳﻠﻢ ﺑﺎ ﻳﻪ ﺑﺎﺯﻳﮑﻦ ﮐﻮﺍﻟﻴﻔﺎﻳﺮ ﺭﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﯼ ﮐﻪ ﮐﻪ ﺑﻼﺷﮏ ﻧﺪﻳﺪﯼ ﺣﺮﻑ ﺍﺯ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭﻳﮋﻩ ﻧﻤﻴﺰﺩﯼ، ﺑﺎﺯﯼ ﻫﻢ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻧﺒﻮﺩ ﺭﺍﺟﺮ ﻣﺸﺨﺼﺎ ﻣﺼﺪﻭﻡ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺧﺐ ﻃﺒﻌﺎ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺩﻳﮕﻪ ﺍﯼ ﻫﻢ ﺑﻮﺩ (ﻣﺎﺭﯼ ﻳﺎ ﻧﻮﺍﮎ) ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺧﺎﺻﯽ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩ.
ﻣﻦ ﻧﻤﻴﻔﻬﻤﻢ ﺍﻳﻦ ﺟﻮ ﺧﺎﺹ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﻴﻪ؟
ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﺧﻴﻠﻴﻬﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻴﮕﻦ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻫﺎ ﻫﻢ ﮐﻤﺘﺮ ﺑﺎﺷﻪ ﺗﻨﻴﺲ ﺟﺬﺍﺏ ﺗﺮ ﻣﻴﺸﻪ، ﺧﻴﻠﯽ ﻫﺎ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻣﮑﻨﺮﻭ ﻭ ﻟﻨﺪﻝ ﻫﺴﺘﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﺧﺮﺩﻳﺶ ﺧﻴﻠﯽ ﺭﻭ ﺭﺍﺳﺖ ﺗﺮ ﻭ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﺗﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺣﻔﻆ ﻭﺟﻬﻪ ﻭ ﺑﺮﺳﺘﻴﮋ ﺍﻟﻮﻳﺖ ﺍﺻﻠﯽ ﺷﺪﻩ.
ﻣﺴﻮﻟﻴﻦ ATP ﺧﻴﻠﯽ ﺷﻔﺎﻑ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﺤﻮﻩ ﺭﺍﯼ ﮔﻴﺮﯼ ﺟﺎﻳﺰﻩ ﺍﺳﺘﻔﺎﻥ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﻤﻴﮑﻨﻦ ﻭﺍﻻ ﻫﻤﺶ ﻣﺎﻓﻴﺎﺳﺖ ﻭﮔﺮﻧﻪ ﺩﻳﮕﻪ ﺷﻮﺭ ﻗﻀﻴﻪ ﺩﺭﺍﻭﺭﺩﻥ ﻳﻌﻨﯽ ﻣﺜﻠﻦ ﺩﺍﻭﻳﺪ ﻓﺮﺭ ﻳﻪ ﺑﺎﺭ ﺣﻖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺗﻮ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﺎﻝ؟؟ ﻳﻪ ﺫﺭﻩ ﻣﻨﻄﻖ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺭﻭ ﭼﺎﺷﻨﯽ ﻗﻀﻴﻪ ﮐﻨﻴﺪ، ﭼﺮﺍ ﻫﻤﺶ ﺭﺍﺟﺮ ﻳﻪ ﺑﺎﺭﻡ ﺭﺍﻓﺎ؟ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻴﻪ؟ ﻳﺎ ﺍﻟﻤﺎﻧﻬﺎﯼ ﺩﻳﮕﻪ ﺍﯼ ﻫﻢ ﻣﻬﻤﻪ؟
ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺪﻭﻧﻢ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﮐﺴﯽ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﺰﻧﻪ ﻭﺳﻂ ﺑﺎﺯﯼ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮ ﺑﮕﻪ ﺧﻔﻪ ﺷﻮ ﻳﺎ ﺍﺯ ﺍﻟﻔﺎﻅ ﺭﮐﻴﮏ ﺩﺭ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎﺯﯼ ﺑﺎ ﺍﻧﺪﯼ ﻣﺎﺭﯼ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﻪ ﻭ ﺍﺯ ﻗﻀﺎ ﺍﻭﻥ ﺳﺘﻢ ﺑﺒﺮﻩ، ﺍﺻﻦ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻫﺴﺖ؟
|